Η ιστορική ευθύνη του Τσίπρα απέναντι στη χώρα και την αριστερά

Σε έναν εταιρικό οργανισμό, όπως η Ευρωπαϊκή Ενωση για παράδειγμα, η ισχύς του ενός μπορεί να αντισταθμιστεί από την σύμπραξη περισσότερων και επομένως το πιο σημαντικό κριτήριο άσκησης πολιτικής είναι οι συσχετισμοί δυνάμεων που διαμορφώνονται.
Τούτων λεχθέντων και με βάση τις αντιδράσεις των Ευρωπαίων χθες και σήμερα και ιδίως των Ρέντσι και Ολάντ, καταλήγουμε πως η Ελλάδα είναι σχεδόν απομονωμένη εντός των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, κάτι που το παραδέχτηκε εμμέσως και ο πρωθυπουργός στη συνέντευξη Τύπου στην ΕΡΤ και αντέτεινε τις διαδηλώσεις στις πλατείες των ευρωπαϊκών πόλεων.
Μπορεί να έχει δίκιο ο πρωθυπουργός, όμως, οι συσχετισμοί εκτός ευρωπαϊκών οργάνων λειτουργούν ως μέσο πίεσης, μικρής όμως αφού το μέγεθος των εκδηλώσεων είναι μικρό, ενώ εντός των οργάνων διαμορφώνουν πολιτικές και αποφάσεις άμεσα.
Η ελληνική κυβέρνηση στις διαπραγματεύσεις με τους Θεσμούς κατάφερε (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται) να απομακρύνει ακόμα και τους εν δυνάμει «συμμάχους» (εντός ή εκτός εισαγωγικών) λόγω συμφερόντων και διαφορετικών προσεγγίσεων για την οικονομική πολιτική στην Ευρώπη και να βρεθεί μόνη απέναντι στους 18.
Όπως γίνεται αντιληπτό με τέτοιους συσχετισμούς είναι από απίστευτα δύσκολη ως αδύνατη η οποιαδήποτε ικανοποίηση των ελληνικών αιτημάτων, ακόμα και όταν αντιτίθεται μόνο η Γερμανία ή αν θέλετε μόνο ο Σόιμπλε και η παρέα του.
Αντί να ακολουθήσει την πεπατημένη μιας επιχείρησης απομόνωσης του Σόιμπλε και Σια μέσω συμμαχιών και συμπλεύσεων με άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, κατάφερε να βρεθεί μόνη.
Τούτων λεχθέντων το ερώτημα είναι τι κάνει η κυβέρνηση. Η πιο σωστή και σώφρων απάντηση είναι ένας ελιγμός που θα αποτρέψει άλλα δεινά για την χώρα και το λαό και ο οποίος θα κρατήσει ζωντανό το ¨πείραμα¨ ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα.
Ο πρωθυπουργός και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει ιστορική ευθύνη πρωτίστως απέναντι στη χώρα και ακολούθως απέναντι στην αριστερά να μην ακυρώσει ούτε την πορεία της χώρας εντός της Ευρώπης, ούτε την ιστορική ευκαιρία της αριστεράς να είναι παρούσα και να συνδιαμορφώνει σε μικρό ή μεγάλο βαθμό τις ευρωπαϊκές εξελίξεις.
Οσοι ονειρεύονται ότι θα αλλάξουν σήμερα την Ευρώπη, καλό είναι να ξυπνήσουν και να εργαστούν για την αλλαγή των συσχετισμών στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Οσο αυτοί παραμένουν ως έχουν οι όποιες ενέργειες θα είναι έωλες και αναποτελεσματικές και οι οποιεσδήποτε δηλώσεις και διακηρύξεις λόγια του αέρα. Δυστυχώς όχι χωρίς συνέπειες, αλλά αντιθέτως με τεράστιες επιπτώσεις για τον ελληνικό λαό.
Ας ελπίσουμε σε καλή προσγείωση στην πραγματικότητα έστω και την τελευταία στιγμή.