Η μεγάλη ευκαιρία χτυπά την πόρτα της χώρας. Θα την ανοίξει το πολιτικό σύστημα ή θα την αφήσει ερμητικά κλεισμένη; Το δεύτερο είναι το μεγάλο δίλημμα.
Η ευκαιρία πηγάζει από τρεις πηγές. Το πετρέλαιο, το ευρώ και τις αλλαγές στην αντιμετώπιση της Ελλάδας από την Ευρώπη.
Το πρώτο με την πτώση της τιμής στην περιοχή των 60 δολαρίων μπορεί να επιδράσει καταλυτικά σε τρεις τουλάχιστον τομείς. Ο πρώτος και άμεσος είναι το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Αν η τιμή του «μαύρου χρυσού» συνεχίσει να διατηρείται στα τρέχοντα επίπεδα τότε θα κερδίσουμε από 3 ως 4 δισεκατομμύρια ευρώ.
Το δεύτερο είναι η αύξηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας με τη μείωση του ενεργειακού κόστους, ιδίως στους ενεργοβόρους κλάδους όπως οι μεταλλευτικές επιχειρήσεις.
Η τρίτη ευεργετική επίδραση θα εκδηλωθεί στην κατανάλωση και κατά συνέπεια στην αύξηση του ΑΕΠ, το οποίο σε ποσοστό 72% περίπου εξαρτάται από την πορεία της κατανάλωσης. Κι΄ αυτό γιατί η μείωση της τιμής του πετρελαίου θα δώσει τη δυνατότητα στα νοικοκυριά να διοχετεύσουν τα χρήματα που εξοικονομούν σε άλλες αγορές.
Βεβαίως, προχωρώντας λίγο περισσότερο το συλλογισμό θα δούμε πως η άνοδος της κατανάλωσης θα έχει σαν αποτέλεσμα την αύξηση της ρευστότητας στην αγορά και την αποτροπή του «λουκέτου» για δεκάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ενώ θα επιδράσει θετικά και στην αύξηση της απασχόλησης και τη μείωση της ανεργίας.
Η υποχώρηση του ευρώ είναι ¨μάννα εξ ουρανού¨ αφού θα κάνει πιο ανταγωνιστικά τα ελληνικά προϊόντα (το 52% των εξαγωγών κατευθύνεται σε χώρες εκτός ευρωζώνης) και θα καταστήσει πιο φθηνό τον ελληνικό τουρισμό για τους κατοίκους των τρίτων χωρών.
Και να μην ξεχνάμε πως η Ελλάδα στηρίζει την έξοδό της από την κρίση στις εξαγωγές και τον τουρισμό ώστε να επανεκκινήσει δυναμικά η ελληνική οικονομία.
Στο σημείο αυτό αξίζει να επισημάνουμε ότι για το 2015 ο προϋπολογισμός προβλέπει ανάπτυξη 2,9% και ότι σύμφωνα με τις εκτιμήσεις ειδικών ο συνδυασμός της μείωσης της τιμής του πετρελαίου και της υποτίμησης του ευρώ θα προσφέρουν στην Ευρώπη πρόσθετη ανάπτυξη 0,75%, που σημαίνει πως καλώς εχόντων των πραγμάτων η ανάπτυξη στην Ελλάδα είναι εφικτό να υπερβεί το 3,5%.
Η επιτυχία τέτοιου ρυθμού ανάπτυξης σημαίνει πως η ελληνική οικονομία αφήνει πίσω της την ύφεση, δημιουργούνται προϋποθέσεις πλήρους σταθεροποίησης και προπαντός δυναμικής και αυτοτροφοδοτούμενης ανάπτυξης η οποία θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας με αποτέλεσμα τη δραστική μείωση της ανεργίας, ενώ θα δώσει και τη δυνατότητα για αύξηση των μισθών, τη μείωση της φορολογίας, τη βελτίωση των εσόδων των ταμείων και επομένως των συντάξεων.
Όμως, για να συμβούν όλα τα προαναφερόμενα απαιτείται να ικανοποιηθεί μία προϋπόθεση. Το πολιτικό σύστημα να εξασφαλίσει συνθήκες ασφάλειας και σταθερότητας στην ελληνική οικονομία. Να δημιουργήσει ελκυστικό και σταθερό επενδυτικό περιβάλλον και να κρατήσει ανοιχτό τον ορίζοντα της ελπίδας στους πολίτες και τις επιχειρήσεις.
Δηλαδή οι εκλογές να μην ανατρέψουν την πορεία της χώρας. Και γι΄ αυτό μετά την εκλογική αναμέτρηση τα κόμματα έχουν ύψιστη υποχρέωση και πατριωτικό καθήκον να συνεννοηθούν, να αφήσουν επιτέλους πίσω τα στερεότυπα και τις ψεύτικες αντιπαραθέσεις (μπροστά στο πατριωτικό καθήκον κατά τη γνώμη μας όλες οι κομματικές αντιπαραθέσεις είναι ανούσιες και ψεύτικες) και να σταθούν ενωμένα απέναντι στην τρόικα και την Ευρώπη. Αυτός είναι ο δρόμος αφού, όπως φαίνεται από τις εξελίξεις δύσκολα θα προκύψουν αυτονομία ή κυβερνήσεις μικρής συνεργασίας.
Τώρα είναι η μεγάλη ευκαιρία να βελτιώσουμε τη θέση μας στην Ευρώπη ή αν προτιμάτε να αποτρέψουμε τις βλαπτικές για τη χώρα απαιτήσεις της τρόικας για μέτρα που οδηγούν κατευθείαν σε ύφεση και μείωση των εισοδημάτων.
Οι Ευρωπαίοι, ακόμα και οι Γερμανοί αρχίζουν να αντιλαμβάνονται πως οι ισχυρές δόσεις λιτότητας έβλαψαν την ελληνική οικονομία και κοινωνία, προκάλεσαν αστάθεια και αβεβαιότητα στην οικονομία και την πολιτική. Το μείγμα της πολιτικής οφείλει πλέον να αλλάξει. Οι φωνές προς αυτή την κατεύθυνση πυκνώνουν και μπορούν να ενισχύσουν τη διαπραγματευτική θέση της χώρας. Με μία προϋπόθεση. Να σεβαστούμε τον κανόνα της συνέχειας του κράτους και επομένως τις συμφωνίες που έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Βεβαίως, μπορούμε να τις αλλάξουμε, αλλά κατόπιν συμφωνίας. Όχι με παληκαρισμούς, μαγκιές και νταούλια.
Θα συμφωνήσω ακόμα και με το ΣΥΡΙΖΑ ότι η Ευρώπη χρειάζεται αλλαγές. Το ερώτημα είναι ποιες, προς ποια κατεύθυνση και κυρίως με ποιο τρόπο. Όχι πάλι με μαγκιές και νταούλια, ούτε γενικόλογες αναφορές του τύπου να γίνει πιο κοινωνική η Ευρώπη. αλλά με αλλαγή των συσχετισμών εντός της Ευρώπης, που σημαίνει ότι οι αλλαγές μπορούν να επέλθουν μόνο όταν οι δυνάμεις που τις επιδιώκουν γίνουν πιο ισχυρές.
Και στη σημερινή Ευρώπη δεν γίνονται πιο ισχυρές με μονομερείς ενέργειες. Αυτές το μόνο που πετυχαίνουν είναι απομόνωση, εξασθένηση της διαπραγματευτικής ικανότητας και εν τέλει βλάβη στα συμφέροντα της χώρας. Οποιος υποστηρίζει το αντίθετο ή είναι τυφλωμένος από τις ιδεολογικές προκαταλήψεις ή δεν γνωρίζει πως λειτουργεί η Ευρώπη. Οποιος υποστηρίζει το αντίθετο οδηγεί τη χώρα κατευθείαν στην απώλεια της μεγάλης ευκαιρίας σε μία μεγάλη ήττα.