Όσο κορυφώνονται οι διαπραγματεύσεις, τόσο κορυφώνεται και η αθλιότητα των πιστωτών και ο βρώμικος πόλεμος διαφόρων μέσων ενημέρωσης.
Το «γεράκια» του νεοφιλελευθερισμού με την απειλή της ρευστότητας απαιτούν να περικοπούν συντάξεις και να καταστρατηγηθούν εργασιακά δικαιώματα. Λες και αυτά αποτελούν τη λύση για την ελληνική οικονομία. Αν αποτελούσαν θα το υποστηρίζαμε, αφού βγαίνοντας η οικονομία από την κρίση ο λαός θα ήταν πολλαπλά κερδισμένος.
Όμως, όχι μόνο δεν λύνουν το πρόβλημα, αλλά αντιθέτως, όπως επισημαίνουμε από αυτή τη στήλη μήνες τώρα, τέτοια μέτρα απειλούν να ζωντανέψουν το μαρτύριο του Σισύφου και να σπρώξουν πάλι την οικονομία σε βαθιά ύφεση.
Η κυβέρνηση πολύ καλά κάνει και αντιστέκεται σε υφεσιακά μέτρα (όπως καλά έκανε και έλεγε όχι και η προηγούμενη κυβέρνηση, τουλάχιστον πριν από το e-mail Χαρδούβελη) και τα άλλα κόμματα οφείλουν να τη στηρίξουν.
Βλέπετε το νεοφιλελεύθερο δόγμα είναι παρόν και κυρίαρχο και στους τρεις θεσμούς. Η ιδεολογική τους αγκύλωση είναι τέτοια που τους προκαλεί αποστροφή σε κάθε μέτρο φιλολαϊκό, σε κάθε μέτρο ανακούφισης (βλέπε αντιδράσεις στο νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση), σε κάθε απόφαση που ευνοεί την εργασία και όχι το κεφάλαιο.
Τα «κοράκια» του νεοφιλελευθερισμού που κατέστρεψαν την χώρα τα προηγούμενα χρόνια, δεν εννοούν να διορθώσουν τη θανατηφόρο συνταγή, δεν εννοούν να ζητήσουν να εφαρμοστούν τα προφανή.
Αντί να ρίξουν το βάρος σε πραγματικές μεταρρυθμίσεις και να απαιτήσουν ριζικές ανατροπές που θα εξαφανίσουν τη γραφειοκρατία στο Δημόσιο (η ειρωνεία είναι πως οι ελληνικές επιχειρήσεις αυτό θέλουν περισσότερο απ΄ οτιδήποτε άλλο), να προτείνουν σταθερό φορολογικό καθεστώς, να αλλάξει το καθεστώς αδειοδότησης των επιχειρήσεων, να παταχθεί η φοροδιαφυγή και η διαφθορά, να αναδιοργανωθούν και ενισχυθούν οι ελεγκτικές υπηρεσίες, επιμένουν μονότονα και κακόηχα στη μείωση συντάξεων.
Ο λόγος γίνεται όλο και περισσότερο κατανοητός, Δεν ενδιαφέρονται για λύση, αλλά να καθυποτάξουν την ελληνική κυβέρνηση, που σημαίνει πως ο κεντρικός στόχος δεν είναι οικονομικός, αλλά πολιτικός, πράγμα που παραβιάζει την ελευθερία επιλογής των πολιτών και τις ευρωπαϊκές συνθήκες. Αλλά και τις τελευταίες τις έχουν γραμμένες στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, όπως δείχνει η δράση τους τα προηγούμενα χρόνια, όταν τις έκαναν κουρελόχαρτα.
Από την άλλη οι ¨αντικειμενική¨ δημοσιογραφία πρακτορείων, εφημερίδων, τηλεοράσεων και διεθνών ιστοσελίδων οργιάζει. Ο βομβαρδισμός με ειδήσεις (εντός ή εκτός εισαγωγικών) που προκαλούν φόβο και καλλιεργούν ανασφάλεια δεν έχει τέλος, ούτε όριο αρκεί ο σκοπός να εξυπηρετείται.
Τελευταίο κατόρθωμα του Hugo Dixon, των New Yorke Times, αυτού του δαιμόνιου δημοσιογράφου που εκτός από περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων βλέπει τώρα και βενζίνη με το δελτίο την περίοδο του Πάσχα.
Και καλά ο περιορισμός στις αναλήψεις, το γράφουν όλοι εδώ και τρεις εβδομάδες περίπου, αλλά και το δελτίο στη βενζίνη απαιτεί πολύ δημιουργική φαντασία (κατά τη βαρουφάκειο δημιουργική ασάφεια) για να την …ανακαλύψει. Και για να μην κακοκαρδίσουμε τον καλό δημοσιογράφο, προτείνω να βάλουμε δελτίο στο σανό για τα άλογα, τα μουλάρια, τα γαϊδούρια και οτιδήποτε άλλο μπορεί να χρησιμεύσει ως μέσο μετακίνησης το Πάσχα.