Στη μίνι σύνοδο είναι γεγονός ότι ο Ελληνας πρωθυπουργός «πέτυχε» να ξεκαθαρίσει το τοπίο σχετικά με την ερμηνεία της συμφωνίας της 20ης Φεβρουαρίου στο Eurogroup. Η δημιουργική ασάφεια φαίνεται να αφήνει τη θέση της στη …δημιουργική σαφήνεια ή καλύτερα θέλουμε να ελπίζουμε γιατί η εννοιολογική ερμηνεία του όρου μεταρρύθμιση δεν είναι πάντα ταυτόσημη.
Αν έτσι έχουν τα πράγματα ήδη η κλεψύδρα έχει αρχίσει να αδειάζει. Ο χρόνος είναι πιεστικός και θα γίνεται πιεστικότερος όσο η ελληνική κυβέρνηση δεν καταρτίζει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που θα εξαλείψουν τις παθογένειες του παρελθόντος στο κράτος, στην οικονομία, στο πολιτικό σύστημα.
Θα γίνεται πιεστικότερος γιατί τα συμφέροντα και οι κύκλοι που απεργάζονται ένα Grexit δεν πρόκειται να συνθηκολογήσουν και να παραδώσουν τα όπλα. Θα συνεχίσουν και θα εντείνουν τις προσπάθειες να τορπιλίσουν το εγχείρημα.
Επίσης θα γίνεται πιεστικότερος ο χρόνος και η κυβέρνηση θα δίνει αφορμές για αμφισβητήσεις και αρνητικές κριτικές, όσο οι υπουργοί αναλώνονται στους συμβολισμούς της προεκλογικής περιόδου και δεν διαθέτουν την ενέργειά τους για ρηξικέλευθες αλλαγές στον ελάχιστο δυνατό χρόνο, αλλαγές φαστ τρακ θα λέγαμε οι οποίες θα έχουν τέσσερις γενικές κατευθύνσεις: Την απαλλαγή του πολίτη και της επιχείρησης από τη γραφειοκρατία, τη δημιουργία ενός σταθερού και αναπτυξιακού φορολογικού συστήματος, την προώθηση επενδυτικού προγράμματος που θα αναδεικνύει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της ελληνικής οικονομίας και γενικότερα τη δημιουργία συνθηκών για μία ανταγωνιστική οικονομία με σεβασμό στα δικαιώματα των εργαζομένων.
Γιατί είναι εφικτός ο συνδυασμός δικαιωμάτων των εργαζομένων και ανταγωνιστικότητας ή καλύτερα αν θέλετε, όπως έχει αποδείξει η ιστορία των σύγχρονων οικονομιών, μόνο έτσι μπορείς να έχεις μία ανταγωνιστική οικονομία με διάρκεια και αντοχή στο χρόνο.
Στη σημερινή εποχή μόνο μία κατηγορία μεταρρυθμίσεων μπορεί να πετύχει. Όχι εκείνη που εμπνέεται από την κρατικίστικη λογική, ούτε εκείνη που απορυθμίζει τα πάντα, αλλά μόνο εκείνη που δημιουργεί ζωτικό και υγιή χώρο για τη δημιουργική δραστηριότητα των πολιτών, των επιχειρήσεων και γενικώς όλων των δημιουργικών δυνάμεων της χώρας.
Συμπλέγματα, ιδεολογικές αγκυλώσεις και προκάτ ιδέες μόνο στο πεδίο του δογματισμού και της φαντασίωσης μπορούν να θεωρηθούν ως παραγωγικές και δημιουργικές.
Και θα το επαναλάβουμε άλλη μία φορά. Η οικονομία δεν είναι ούτε κόκκινη, ούτε πράσινη, ούτε μπλε ή ροζ. Είναι ανταγωνιστική ή νεκρή.
Τα υπόλοιπα είναι πολλά λόγια και καθόλου παραγωγικά έργα.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163