Κρίνεται σήμερα η συμμετοχή ή όχι του ΔΝΤ στον ελληνικό πρόγραμμα

Οι πληροφορίες, όπως έγραψε χθες το newsit, αναφέρουν ότι Βερολίνο και Ουάσιγκτον τις τελευταίες ώρες, έχουν ρίξει γέφυρες και είναι πολύ πιθανό να βρουν κοινό τόπο. Μετά την σημερινή συνεδρίαση ίσως έχουν δοθεί οι απαντήσεις και έχει φανεί η κατεύθυνση.

Στελέχη του ΔΝ, σημειώνουν, ότι περιμένουν ένα ξεκάθαρο μήνυμα για το θέμα του χρέους. Εφόσον αυτό συμβεί σήμερα, τότε μπορεί να καταστεί δυνατή η σύνταξη μιας θετικής έκθεσης βιωσιμότητας του χρέους, εγκαίρως, ώστε να ληφθούν μέσα στον Ιούνιο οι αποφάσεις από το Εκτελεστικό Συμβούλιο του Ταμείου.

Από την Ουάσινγκτον αποφεύγουν να σχολιάσουν πληροφορίες για τις επαφές που είχε τα τελευταία 24ώρα ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Τομέα του ΔΝΤ Πόουλ Τόμσεν σε Βερολίνο και Βρυξέλλες και αρκούνται στο να αναφέρουν πως γενικά έχουν υπάρξει σημαντικές συγκλίσεις στο ζήτημα του ελληνικού χρέους μεταξύ Ευρωζώνης και Ταμείου.

Πάντως, πρέπει να σημειωθεί πως το Ταμείο διαφωνεί με τη θέση της Γερμανίας ότι η ελάφρυνση του ελληνικού χρέους θα πρέπει κάθε φορά να λαμβάνει την έγκριση της γερμανικής Βουλής και ζητά έναν αυτόματο μηχανισμό που θα ενεργοποιείται όταν συντρέχουν συγκεκριμένοι λόγοι (π.χ. μικρότερη ανάπτυξη του αναμενόμενου, αυξημένες χρηματοδοτικές ανάγκες κ.ά.).

Επιπλέον, όλοι ανεξαρτήτως οι θεσμοί τάσσονται υπέρ ενός αυτόματου μηχανισμού απομείωσης του ελληνικού χρέους που δεν θα απαιτεί κοινοβουλευτικές εγκρίσεις και δεν θα εξαρτά τη διαχείριση του ελληνικού χρέους από τις πολιτικές ορέξεις και αποφάσεις του εκάστοτε κοινοβουλίου.

Δεν είναι τυχαίο πως ο επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ στις ομιλίες που κάνει το τελευταίο διάστημα επί γερμανικού εδάφους επιχειρηματολογεί υπέρ της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, συγκρίνοντας μάλιστα την περίπτωση της χώρας μας με εκείνη της μεταπολεμικής Γερμανίας. Συγκεκριμένα, ο Ρέγκλινγκ αρέσκεται να υπενθυμίζει τη Συμφωνία του Λονδίνου του 1953, με την οποία καθορίστηκε ο τρόπος με τον οποίο η Γερμανία αποπλήρωσε τις πολεμικές αποζημιώσεις που της είχαν επιδικαστεί, και ειδικά το γεγονός πως η τελευταία δόση από τις αποζημιώσεις αυτές αποπληρώθηκε από το Βερολίνο 57 χρόνια μετά, ήτοι το 2010!

Του Θανάση Παπαδή