Θα ξεκινήσουμε με μία απλή και ξεκάθαρη παραδοχή. Κανείς δεν έχει συμφέρον να εγκαταλείψει η Ελλάδα το ευρώ.
Ό,τι κι αν δηλώνουν πολιτικοί, αναλυτές και άλλοι ειδικοί ή μη, το Grexit θα είναι (όχι μπορεί, αλλά σίγουρα) η αρχή του τέλους της Ευρώπης.
Η απάντηση στο γιατί βρίσκεται στην ίδια τη συνθήκη η οποία δεν προέβλεψε τρόπο εξόδου από το ευρώ. Γιατί το έκαναν οι συντάκτες της συνθήκης; Γιατί ήθελαν να δείξουν πως η απόφαση για το κοινό νόμισμα είναι αμετάκλητη και ο αμετάκλητος χαρακτήρας του ευρώ ήταν και είναι ένας από τους βασικούς πυλώνες της επιτυχίας του.
Αν παρ’ ελπίδα η Ελλάδα από «ατύχημα» ή συνειδητή πράξη αποχώρησης βρεθεί εκτός, το οικοδόμημα θα χάσει ένα πολύ μεγάλο μέρος της εμπιστοσύνης των αγορών. Θα θεωρηθεί ότι η έξοδος είναι πλέον εφικτή και για άλλες χώρες.
Οι αγορές από τη στιγμή που κατάφεραν να διώξουν ένα μέλος θα μπουν σίγουρα στον πειρασμό να επιχειρήσουν το ίδιο και με τον επόμενο αδύναμο κρίκο της ευρωπαϊκής αλυσίδας. Όχι γιατί έχουν κάτι εναντίον του ευρώ, αλλά κυρίως διότι θα επιχειρήσουν να κερδοσκοπήσουν και να αποκομίσουν τεράστια κέρδη. Η κερδοσκοπική συμπεριφορά είναι στο DNA τους και όταν μυρίζονται μεγάλα κέρδη συμπεριφέρονται όπως και τα βαμπίρ με το αίμα.
Και να μην ξεχνάμε πως στις ΗΠΑ υπάρχουν κύκλοι που επιθυμούν να εκλείψει το ευρώ, ώστε το δολάριο να παραμείνει το μοναδικό αποθεματικό νόμισμα και να επωφεληθεί από τα τεράστια προνόμια που προσφέρει η θέση αυτή στην παγκόσμια οικονομία.
Τούτων λεχθέντων θα επισημάνουμε ότι η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να κερδίσει ένα συμβιβασμό. Το ποιος θα είναι αυτός θα εξαρτηθεί από τις διαπραγματεύσεις, από το συσχετισμό δυνάμεων και από τους χειρισμούς που θα κάνει η Ελλάδα.
Ήδη τα δεδομένα έχουν μετακινηθεί. Η νέα κυβέρνηση, αλλά και οι Ευρωπαίοι έχουν μετακινηθεί από τις θέσεις τους.
Η διαφαινόμενη υποχώρηση από τη συμφωνία για πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 4,5% και η μείωση τους στο 2 ως 2,5% του ΑΕΠ, αυτομάτως αφαιρεί ένα εμπόδιο από το τραπέζι, το αγκάθι του δημοσιονομικού κενού, καθώς και της αναγκαιότητας λήψης ορισμένων εισπρακτικών μέτρων που περιλαμβάνονται στο μνημόνιο.
Κι αυτό γιατί πρωτογενές πλεόνασμα μικρότερο κατά 2 εκατοστιαίες μονάδες σημαίνει εξοικονόμηση 3,7 δις. ευρώ περίπου, δηλαδή το προηγούμενο δημοσιονομικό κενό σύμφωνα με τους υπολογισμούς της τρόικας καθώς και περικοπές συντάξεων και επιδομάτων, ενώ μπορεί να περισσέψουν και κεφάλαια για επενδύσεις.
Η τρόικα όπως τη γνωρίσαμε έxει ήδη ενταφιαστεί. Η απουσία αναφοράς από το Σόιμπλε, όπως έχουμε ήδη επισημάνει στο newsit.gr, της λέξης ήταν επιβεβαίωση του θανάτου της. Επίσης, οι Γερμανοί άνοιξαν την πόρτα σε ένα νέο σχέδιο, του οποίου το περιεχόμενο δεν γνωρίζουμε.
Στο σημείο αυτό η ελληνική κυβέρνηση έχει υποχρέωση να δράσει πολύ γρήγορα. Πρώτον να εγκαταλείψει το σχέδιο γέφυρα και να υποβάλλει πάραυτα, στο έκτακτο eurogroup ένα σχέδιο σαρωτικών μεταρρυθμίσεων και ένα μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα με πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 2%. Είναι σίγουρο πως αν το κάνει θα αιφνιδιάσει τους αντιπάλους και θα δώσει επιχειρήματα στους φίλους να την υποστηρίξουν.
Εξάλλου, η επιτάχυνση της λύσης είναι ευεργετική για την ελληνική οικονομία. Γιατί το ζήτημα δεν είναι μόνο το δάνειο γέφυρα. Είναι πολύ περισσότερο η αβεβαιότητα που νεκρώνει την οικονομία, αναστέλλει επενδυτικά σχέδια, δημιουργεί προσκόμματα στις επιχειρήσεις που εξάγουν, μειώνει τις καταθέσεις, δυσκολεύει την είσπραξη φόρων.
Σαρωτική επίθεση με ανατρεπτικές και ριζικές μεταρρυθμίσεις είναι η απάντηση και προπαντός –θα το επαναλάβουμε άλλη μία φορά- είσπραξη εδώ και τώρα των χρημάτων από τις λίστες των φοροφυγάδων.
Εξάλλου, δεν κατάλαβα ποτέ τι χρειάζεται το σχέδιο γέφυρα. Μόνο για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι γιατί η κυβέρνηση είναι εντελώς ανέτοιμη και δεν έχει ούτε σχέδιο, ούτε πρόγραμμα, παρά τις προεκλογικές κορώνες για ετοιμότητα. Και το δεύτερο να επιζητεί ενδεχομένως να διευρύνει τις συμμαχίες.
Εν κατακλείδι αν μου επιτρεπόταν θα έκανα μία προτροπή, Ξεκολλάτε από το σχέδιο γέφυρα.