Κύριε Παπούλια ξεσκεπάστε τους καρεκλοκένταυρους…

Σήμερα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας συναντάται με τους κ.κ. Σαμαρά και Τσίπρα και αύριο με τον κ. Κουβέλη.
Είναι μία μεγάλη ευκαιρία –και η αυτού η εξοχότης ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να μην το εκλάβει ως ύβρι- να αναλάβει πρωτοβουλία και να εξαναγκάσει τους πολιτικούς αρχηγούς να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι, να συγκαλέσει δηλαδή το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών με ατζέντα τα καυτά και ζέοντα ζητήματα.

Θα είναι πράξη ύψιστης ευθύνης, πατριωτική και θα προσφέρει μεγάλη υπηρεσία στο λαό και τον τόπο.

Με αυτή ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα βάλει τους πολιτικούς αρχηγούς ενώπιον των ευθυνών τους για το χρέος. Να καθίσουν στο τραπέζι και να αναζητήσουν φόρμουλα διαπραγμάτευσης με τους δανειστές. Η κοινή στάση, το αρραγές εσωτερικό μέτωπο θα επιτρέψει στη χώρα να έχει μεγαλύτερη ισχύ κατά τη διαπραγμάτευση και να πετύχει περισσότερα.
Γιατί οι διαφορές που ακούγονται είναι ουσιαστικά τεχνικού χαρακτήρα. Η ουσία είναι να μειωθεί το βάρος εξυπηρέτησης ώστε να περισσεύουν κονδύλια για ανάπτυξη, κοινωνική πολιτική, μείωση της φορολογίας. Αν αυτό γίνει με «κούρεμα» (πράγμα ανέφικτο με τις συνθήκες που επικρατούν και τις προϋποθέσεις που απαιτούνται), με επιμήκυνση, μείωση των επιτοκίων, «πάγωμα» ή συνδυασμό αυτών δεν έχει καμία σημασία

Και να μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για διαπραγμάτευση και σε καμία περίπτωση οι μαξιμαλιστικοί στόχοι δεν πρόκειται να επιτευχθούν, πολύ περισσότερο αν αυτή γίνει μόνο από μία κυβέρνηση που στηρίζεται σε ένα ή δύο κόμματα. Οποια κι΄ αν είναι αυτή.

Να ζητήσει επίσης, ο κύριος Παπούλιας να συζητήσουν και να αναζητήσουν μία μίνιμουμ κοινή στάση απέναντι στην τρόικα ώστε στην τωρινή διαπραγμάτευση να αποτραπούν νέα αντιλαϊκά και εισπρακτικά μέτρα. Όχι μόνο γιατί είναι άδικα, αλλά και γιατί είναι καταστροφή για την οικονομία από τη στιγμή που έχει αρχίσει, έστω και δειλά, η οικονομία να μπαίνει στο πεδίο της ανάπτυξης.

Αρκετά δεινά έχει υποστεί η χώρα από τις ακραίες νεοφιλελεύθερες εμμονές της τρόικα που τόσο πόνο και οδύνη προκάλεσαν στο λαό και ειδικότερα στους πλέον αδύνατους και μάλιστα χωρίς να βοηθήσουν τη χώρα να αντιμετωπίσει την κρίση. Τιμωρία μόνο έφεραν ικανοποιώντας το γερμανικό προτεσταντισμό.

Το τρίτο που θα έπρεπε ο κ. Παπούλιας να τους ζητήσει είναι να θέσουν τις βάσεις για το νέο αναπτυξιακό σχέδιο το οποίο πρέπει η χώρα να εφαρμόσει για να βγει από την κρίση και να μπει σε αυτοδύναμη και ισχυρή οικονομική ανάπτυξη.
Γιατί είναι εφικτή. Μάλιστα μπορεί να αποκτήσει μεγαλύτερη δυναμική αν οι πολιτικές δυνάμεις συμφωνήσουν στους στόχους και τις μεταρρυθμίσεις που είναι απαραίτητες.

Εξάλλου, από μία τέτοια πρωτοβουλία θα ξεκαθαρίσει και το τοπίο. Θα διαλυθεί η ομίχλη και θα φανεί ποιος πραγματικά ενδιαφέρεται για τη χώρα και ποιος προκρίνει την καρέκλα, θα ξεσκεπάσει τους πάση θυσία καρεκλοκένταυρους.