Ο λαϊκισμός στις μέρες μας έχει όνομα. Αγροτική φορολογία. Κυβέρνηση και κόμματα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα και διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους προσπαθώντας να εμφανιστούν ως οι καλύτεροι προστάτες των αγροτών.
Θα καταστραφεί η αγροτική οικονομία, θα χαθεί η πρωτογενής παραγωγή, θα ερημώσουν τα χωράφια είναι μερικές από τα απίθανης ελαφρότητας δήθεν επιχειρήματα που ακούγονται. Λες και ενδιαφέρονται πραγματικά για τους αγρότες. Αν ενδιαφερόντουσαν γι΄ αυτούς και όχι για τα ψηφαλάκια θα είχαν:
-Κάνει μία πραγματική αγροτική μεταρρύθμιση εδώ και χρόνια.
-Θα τους είχαν υπερασπιστεί στις Βρυξέλλες και δεν θα υπέκυπταν με μεγάλη ευκολία σε ρυθμίσεις που έπληξαν την ελληνική γεωργία και κτηνοτροφία έναντι άλλων ανταλλαγμάτων. Να θυμίσουμε ότι είχαν επιτρέψει το ξερίζωμα της ελιάς και του αμπελιού;
-Θα ξεκαθάριζαν το αγροτικό μητρώο από τους γιατρούς – αγρότες, δικηγόρους- αγρότες και άλλους που δεν έχουν κύρια και επαγγελματική σχέση με το χώρο.
-Θα επεξεργαζόντουσαν εθνικό σχέδιο για την καλλιέργεια προϊόντων με συγκριτικά πλεονεκτήματα στην ευρωπαϊκή αγορά και θα πρόσφεραν επιστημονική και οικονομική στήριξη για νέες καλλιέργειες. Δεν θα περιορίζονταν στην απλή παρουσίαση των πλεονεκτημάτων της ελληνικής γης και ύστερα θα γυρνούσαν …πλευρό και θα συνέχιζαν τον ύπνο του μακάριου πολιτικάντη.
-Θα εξυγίαιναν τους συνεταιρισμούς και δεν θα τους άφηναν να εξελιχθούν σε άντρα διαφθοράς, εξυπηρέτησης κομματικών συμφερόντων και των συμφερόντων των αγροτοπατέρων.
Πολλά θα μπορούσαν να κάνουν που θα βελτίωνε τη ζωή και την οικονομική κατάσταση του αγρότη, αλλά δεν κάνουν τίποτα περισσότερο από φωνασκίες με στόχο την αγροτική ψήφο.
Από την άλλη πλευρά υπάρχει και ζήτημα με την ίση μεταχείριση όλων των πολιτών από μία ευνομούμενη πολιτεία.
Γιατί δεν αποτελεί στοιχείο αδικίας η φορολόγηση των αγροτών. Αντίθετα αποτελεί στοιχείο δίκαιης φορολογικής αντιμετώπισης όλων των πολιτών και εμπέδωσης φορολογικής συνείδησης (αλλά ποιος πολιτικάντης ενδιαφέρεται γι΄ αυτή αν χάνονται ψηφαλάκια). Εξάλλου στα χρόνια της κρίσης που πέρασαν δεν πλήρωσαν ούτε εισφορά αλληλεγγύης, ούτε μειώθηκε το εισόδημά, ούτε συνεισέφεραν με κάποιο άλλο τρόπο στην αντιμετώπισή της. Εμειναν στο απυρόβλητο όταν οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι έμποροι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες λεηλατήθηκαν κυριολεκτικά.
Αν σκεφθεί κανείς ότι από το 2009 μέχρι το 2012 σύμφωνα με τη μελέτη Γιαννίτση-Ζαφειράκη για τις συνέπειες της κρίσης το αγροτικό εισόδημα συνολικά αυξήθηκε κατά 26% γίνεται αντιληπτό πως η δικαιοσύνη και η ίση αντιμετώπιση επιτάσσει να συμβάλλουν και οι αγρότες στην αντιμετώπιση της κρίσης σηκώνοντας ορισμένα βάρη.
Ομως να μη γίνουν οι παρεμβάσεις οριζόντια, αλλά να πληρώσουν περισσότερα οι πλούσιοι αγρότες και πολύ περισσότερα εκείνοι που δεν είναι κατά κύριο επάγγελμα αγρότες και έχουν ωφεληθεί τα μέγιστα από μέτρα υπέρ των αγροτών.
Τολμήστε κύριοι της κυβέρνησης και κύριοι των κομμάτων. Βάλτε το μαχαίρι στο κόκαλο και σταματήστε επιτέλους τους ανεύθυνους λαϊκισμούς. Μυαλό δεν βάλατε ακόμη ύστερα από 6 χρόνια ύφεσης; Ελεος πια Μαυρογυαλούροι της συμφοράς.
