Όλοι οι φορολογούμενοι θα καταβάλλουν δυο ετών έκτακτες εισφορές, ειδικό τέλος ακινήτων, φόρο εισοδήματος και 10 ακόμη κατά περίπτωση φόρους και τέλη.
Το σύνολο σε σαστίζει και η επιδρομή ζαλίζει.
Όσα τώρα κατεπειγόντως νομοθετούνται και θα εφαρμοσθούν, είναι σε μεγάλο βαθμό αυτά που επί δύο χρόνια αν και συμφωνημένα, δεν είχαν προχωρήσει. Όπως το ενιαίο μισθολόγιο , όπως η εισφορά για περιουσιακά στοιχεία.
Άλλα είναι αποτέλεσμα της διετούς αδράνειας στις μεταρρυθμίσεις ή της ανικανότητας στην φοροείσπραξη, όπως οι έκτακτες εισφορές και το ειδικό τέλος ακινήτων.
Και μένουν ακόμη να νομοθετηθούν και να εφαρμοσθούν τα μέτρα του δευτέρου μνημονίου για την αγορά εργασίας και το ασφαλιστικό.
Στα χαρτιά, με τα μνημόνια, και πλέον και νομοθετικά με τα κατεπείγοντα πολυνομοσχέδια, η Ελλάδα αλλάζει.
Αλλάζει στο κόστος εργασίας, στις εργασιακές σχέσεις, στην ασφάλιση και στις συντάξεις, στις υπηρεσίες και παροχές υγείας.
Σε 50% υπολογίζεται η μείωση αγοραστικής δύναμης των μισθωτών στο διάστημα της τριετίας 2009-2012.
Περισσότεροι από 350.000 εργαζόμενοι συναπαρτίζουν πλέον το ελληνικό πρεκαριάτο ( δύσμοιρη συνήχηση του προλεταριάτου, στα λατινικά precarious σημαίνει πρόσκαιρος, ευκαιριακός), δηλαδή τους εργαζόμενους στην ανασφάλεια της ευκαιριακής σχέσης, “έλα σήμερα για δουλειά και την άλλη βδομάδα βλέπουμε”.
Η μερική σταθερή απασχόληση αφορά άλλες 200.000 περίπου ανθρώπους.
Υπερβαίνουν το 1.000.000 οι άνεργοι και περισσότεροι από 40.000 αναμένεται να προστεθούν έως το τέλος του χρόνου.
Από την άλλη πλευρά περισσότερα από 160 δις € έχουν εγκαταλείψει τις τραπεζικές καταθέσεις σε διάρκεια διετίας.
Στο ζοφερό πίνακα υπάρχουν κι άλλα κομμάτια αλλά τα παραπάνω αρκούν για να αναρωτηθεί κανείς ποιος σώθηκε και τι χρεοκόπησε.
Το ερώτημα δεν αφορά στο παρελθόν, η επικαιρότητά του έγκειται στο πως θα ασκηθεί η εφαρμογή των μέτρων σήμερα και αύριο.
Τα περισσότερα από 2.000.000 πολίτες που υφίστανται αλλεπάλληλες μειώσεις ανύπαρκτων εισοδημάτων ή περνούν σε ανεργία χωρίς αύριο είναι σίγουρο πως όταν τους λες πως απέφυγαν τα χειρότερα σε κοιτούν από απορία έως οργή. Το θέμα δεν τους αφορά, τουλάχιστον με αυτούς τους όρους.
Τις περίπου 200.000 όπως υπολογίζονται που έχουν αποσύρει τις καταθέσεις τους, η “σωτηρία” της Ελλάδος δεν είναι σαφές αν τους συμφέρει ή όχι.
Γιατί έχουν κατά κάποιο τρόπο αντισταθμίσει τον κίνδυνο. Τα Ευρώ τους θα αξίζουν πολύ περισσότερο σε κατάσταση χρεοκοπίας!
Μας μένει λοιπόν ο υπόλοιπος πολυπληθής, ετερόκλητος πληθυσμός των μικρών εισοδημάτων, των μέτριων πλέον αποδοχών και των ατέλειωτων μικρο επιχειρηματικών μονάδων στο χώρο κυρίως των υπηρεσιών, μιας και η πρωτογενής παραγωγή είναι λέξη που δεκαετίες τώρα απέλειπε των οριζόντων και του λεξιλογίου μας.
Σε αυτούς λοιπόν, που στηρίζουν ως παραγωγικός ιστός εξ αντικειμένου την ζωή της χώρας, ας δούμε πως απαντά ο συνδυασμός πολιτικού συστήματος και κρατικού μηχανισμού.
Τρία παραδείγματα
Οι συναρμόδιοι υπουργοί αργούν κατά τρεις μήνες να υπογράψουν τις αποφάσεις για την εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου, που ισχύει αναδρομικά . Αποτέλεσμα; Περισσότεροι από 50.000 εργαζόμενοι σε 80 δήμους της χώρας θα επιστρέψουν χρήματα, δηλαδή θα έχουν μηδενικές αποδοχές για έναν, δύο ή τρεις μήνες, μιας και μέχρι τώρα πληρώνονταν με το ..παλιό μισθολόγιο.
Καθυστερήσεις των υπουργών και του μηχανισμού μεταφράζονται σε αιφνιδιασμό των εργαζομένων, που δεν αντέχουν άλλες “εκπλήξεις”.
Στη δανειακή σύμβαση περιλαμβάνεται η πρόνοια δημιουργίας μονίμου υφυπουργού επί των οικονομικών. Επιτέλους αναφωνούν όλοι, να ξεφύγουμε από τον κομματισμό, να έχει το κράτος ραχοκοκκαλιά και συνέχεια. Το μέτρο χαιρετίζεται, επικροτείται.
Κι αρχίζει, μετά την αναγγελία η εφαρμογή. Αρμοδιότητες του υφυπουργού; Ο ΣΔΟΕ έξω! Σιγά που θα δώσουμε στον μόνιμο- τον όχι δικό μας- , τον ελεγκτικό μηχανισμό, λένε οι πολιτικοί προϊστάμενοι. Να εισπράττει ναι. Να έχει εξουσία, έλεγχο; Βεβαίως όχι!
Δηλαδή στην ουσία αλλαγή καμία.
Αν έτσι αρχίσουμε την εφαρμογή των υπεσχημένων, τότε πως θα αλλάξουμε τρόπο λειτουργίας του κράτους, νοοτροπίες ηγεσιών και πολιτών; Πιο απλά πως θα αυξηθούν τα έσοδα του κράτους;
Τα ασφαλιστικά ταμεία συνενώνονται. Τα επικουρικά το ίδιο. Μικρές μονάδες, στην ουσία αυτοαπασχολούμενοι, όπως οι φυσικοθεραπευτές, περιμένουν να πληρωθούν από το νέο ενιαίο ταμείο. Που θα υποβάλλουν τα χαρτιά; Ποιο ταμείο, ποια υπηρεσία; Εδώ και τρεις μήνες δεν γνωρίζουν, αλλά τις υπηρεσίες εξακολουθούν να τιςπαρέχουν διότι ο νόμος στην ουσία τους εξαναγκάζει. Κεφάλαια κίνησης δεν βρίσκουν για τα ασφαλιστικά βερεσέδια. Άρα απολύουν υπαλλήλους, αν έχουν, ή κλείνουν.
Δεν πρόκειται για θέμα χρημάτων που το δημόσιο ή τα ταμεία δεν έχουν. Απλά ένας νόμος ψηφίσθηκε, αλλά τις συνέπειες του στην αγορά, στην πραγματική οικονομία κανείς συγκεκριμένα και μεθοδικά δεν τους έψαξε. Οι νόμοι εκσφενδονίζονται σαν βόμβες στην αγορά κι όποιον πάρει ο χάρος.
Αυτό είναι παράδειγμα κρατικής μέριμνας, η προσπάθεια ώστε θυσίες των πιο αδύναμων πολιτών να πιάσουν …τόπο.
Πως μπορεί να σωθεί η Ελλάδα χωρίς τους Έλληνες;
Όταν δηλαδή οι ενέργειες των ηγεσιών αποξενώνουν ψυχικά τους πολίτες από τους κυβερνήτες, όπως με τον ΣΔΟΕ, όπως με τις εξεταστικές επιτροπές και τις υπόλοιπες καθημερινές βλακείες στη Βουλή;
Όταν η κρατική μέριμνα, δηλαδή η καθημερινή πρακτική επιδίωξη της αλληλεγγύης , της συναίσθησης, της διευκόλυνσης μεταφράζεται στο “κόψε το λαιμό σου”, όπως με τα ταμεία και πείθει έτσι τον καθένα πως πρέπει μόνος του να σωθεί με κάθε τρόπο, δηλαδή έξω και πέρα από το σύστημα ;
Όταν η κυβερνητική οκνηρία ή ασυνεννοησία οδηγεί σε ορατή, καθημερινή απελπισία τους πιο αδύναμους συμπολίτες, όπως με τα αναδρομικά του ενιαίου μισθολογίου;
Δεν είναι οι εκλογές μόνο που μας λείπουν.
Ούτε η “εξουθενωτική πολυλογία κομμάτων” που κούρασε τον κ. Βενιζέλο. Εξάλλου άλλους τους κουράζει απελπιστικάι η ανυπόφορα εξαντλητική πολυλογία αυτάρεσκων πολιτικών, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα.
Μας λείπει η κατανόηση, από πολιτικούς και κρατικό μηχανισμό ότι “αν δεν αλλάξουν βουλιάζουμε”. Αυτοί, εδώ και τώρα.
Αλλιώς, ο χρόνος που κερδήθηκε στο προηγούμενο Γιουρογκρούπ, θα αποδειχθεί απλή παράταση του συντελεσμένου μαρτυρίου.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163