Το αλάθητο του …ΔΝΤ κατέρρευσε για πολλοστή φορά. Υστερα από τον πολλαπλασιαστή που βύθισε τη χώρα στη βαθύτερη ύφεση σε ειρηνική περίοδο, τις λανθασμένες εκτιμήσεις για τις αναπτυξιακές δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας, τις βλακώδεις προβλέψεις για την επίπτωση των capital controls που αποκαλύπτουν πλήρη άγνοια για τη λειτουργία της ελληνικής οικονομίας και τη νοοτροπία των Ελλήνων, ήρθε η δική τους κυνική ομολογία συνολικά για το πρόγραμμα, το ¨κούρεμα¨ του χρέους που δεν έγινε όταν έπρεπε, τη βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή που προκάλεσε θηριώδη ανεργία και ύφεση.
Κι΄ ενώ θα περίμενε κανείς να ζητήσουν συγγνώμη, να αλλάξουν πολιτική, να είναι πιο σεμνοί στις παρεμβάσεις τους , γίνονται πιο επιθετικοί, επίμονοι και εκβιαστές όπως συνέβη με το παράλληλο πρόγραμμα. Το θράσος του επικυρίαρχου σε όλο του το μεγαλείο δηλαδή.
Δείτε το επικοινωνιακό κόλπο του ΔΝΤ , που ενώ είναι υπεύθυνο για τα δεινά της Ελλάδας μαζί με τις λοιπές δυνάμεις της πρώην τρόικας και νυν κουαρτέτου, αφού οι πολιτικές και τα προγράμματα που οι ίδιοι επέβαλαν στην Ελλάδα μαζί με την Ευρωπαϊκή Ενωση και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους τη Γερμανία) δεν συνεχίζουν την αυτοκριτική μέχρι του σημείου να αλλάξουν οι πολιτικές και τα προγράμματα, αλλά περιορίζονται στο τάιμινγκ και την ταχύτητα και τον τρόπο εφαρμογής των πολιτικών.
Αποφεύγουν όπως ο διάβολος το θυμίαμα να δουν πως το λάθος έγκειται στην ίδια τη φιλοσοφία, τη λογική και τον πυρήνα των πολιτικών που επιβάλλουν και όχι στις τεχνικές πλευρές, γιατί τότε όχι μόνο θα έπρεπε να αλλάξουν πολιτικές, αλλά να αναθεωρήσουν και τον ίδιο το λόγο ύπαρξης, ειδικά το ΔΝΤ.
Εμείς οι Ελληνες ειδικά τα τελευταία χρόνια, τα χρόνια της κρίσης έχουμε μάθει πως τα λάθη πληρώνονται. Ο κανόνας αυτός δεν ισχύει για το ΔΝΤ και τους άλλους δανειστές όταν με τις πολιτικές που επέβαλαν κατέστρεψαν τη χώρα και μάλιστα τώρα το ομολογούν; Αποζημίωση για τις ζημιές που προκάλεσαν στη χώρα και τον ελληνικό λαό τα μνημόνια δεν μπορούμε να ζητήσουμε;
Νομικός δεν είμαι, αλλά υποθέτω πως σε κάποιο διεθνή οργανισμό, ας πούμε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, θα μπορούσαμε να απευθυνθούμε και να ζητήσουμε αποζημίωση για τις καταστροφές.
Αν δεν έχει ουσία, θα προσφέρει τουλάχιστον ένα διαπραγματευτικό χαρτί.
Εξάλλου, αν τους αφήσουμε να κινούνται στον ίδιο δρόμο, περιοριζόμενοι στις διαπραγματεύσεις με το κουαρτέτο, άντε και σε επαφές με την Κομισιόν ή το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, δεν θα αποτρέψουμε τα νέα δεινά που επιφυλάσσουν για το λαό και ειδικά για τους αδύναμους πολίτες. Αν δούμε το ασφαλιστικό και τη στάση τους στο παράλληλο πρόγραμμα θα κατανοήσουμε πλήρως αυτό το τελευταίο.