Ο εκβιασμός του κουαρτέτου

– Α, πολύ ωραία του είπα μόλις την είδα. Θα κάνουμε υπέροχη και νοστιμότατη σούπα, πρόσθεσα και έσπευσα να αναζητήσω τον τσελεμεντέ.
– Ε, που πας με σταματάει, ο φίλος.
– Γιατί, δεν σ΄ αρέσει ο τσελεμεντές και προτιμάς συνταγές της Βέφας;
– Όχι βρε Κάλχα, μου λέει και αρχίζει να αφηγείται τον πόνο του. Δεν έχω κάνει σεφτέ ακόμα το 2016 γιατί οι πελάτες περιμένουν την απόσυρση και απόσυρση δεν βλέπουμε. Για δες σε παρακαλώ. Είσαι η μόνη ελπίδα να μάθουμε τι γίνεται.
– Α, κατάλαβα. Θέλεις να δω πρώτα τα εντόσθια. Ο.κ., αλλά μετά την κότα θα την κάνουμε σούπα, επέμενα.
Την παίρνω που λέτε από τα χέρια του και με μία κίνηση σκέτη καλλιτεχνική δημιουργία (τρεις χιλιάδες χρόνια τη μάθαμε καλά την τέχνη) την ανοίγω και τί βλέπω; Πω, πω, πω κακομοίρη μου λέω στο φίλο μου. Μαύρα, κατάμαυρα σαν καλιακούδα τα εντόσθια. Δύσκολα πράγματα.
– Για δες, καλύτερα με παρακάλεσε.
Σκύβω καλύτερα, φοράω και τα γυαλιά πρεσβυωπίας για να μη μου ξεφύγει καμία λεπτομέρεια και ..αμάν, τα τεχνικά κλιμάκια του κουαρτέτου δεν κάνουν πίσω και λένε, αν θέλετε τώρα απόσυρση να μειώσετε το όφελος για τα αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού. Αλλιώς απόσυρση γιοκ.
Δηλαδή μας εκβιάζουν; σχολίασε ο φίλος μου.
Συ είπας…