Από τα Οικονοκλαστικά εδώ και πολλούς μήνες έχει επισημανθεί ότι η «λάμψη» του χρυσού τα τελευταία δύο χρόνια και ειδικότερα τους τελευταίους 12 μήνες, δεν έχει να κάνει με τον πληθωρισμό και τα επιτόκια ή ακόμα και με τις απειλές γενίκευσης του πολέμου. Ή για να ήμαστε περισσότερο ακριβείς δεν έχει κατά βάση να κάνει μόνο με αυτές τις αιτίες.
Αντίθετα σε πολλές αναφορές που έχουν γίνει από τα Οικονοκλαστικά για την εκρηκτική αύξηση των τιμών του χρυσού (ή της χρυσής λίρας στις καθ’ ημάς τιμές της ΤτΕ), η στήλη επιμένει ότι η βασική και μη αναστρέψιμη αιτία, για την ανοδική αυτή τάση έχει να κάνει πριν απ’ όλα με την διολίσθηση της πραγματικής αξίας των νομισμάτων στα οποία τιμολογείται ο χρυσός.
Δηλαδή στο δολάριο στο οποίο τιμολογείται η ουγκιά του χρυσού ή στο Ευρώ για τις χρυσές λίρες.
Και πράγματι αν εμπειρικά προσπαθήσει να συσχετίσει κανείς την εξέλιξη των τιμών του χρυσού την τελευταία περίοδο με τον πληθωρισμό και τα επιτόκια θα διαπιστώσει ότι είναι σχεδόν αδιάφορη. Οι τιμές του αυξάνονται, είτε αυξάνεται ο πληθωρισμός, είτε μειώνεται, όπως και με τα επιτόκια που ορίζονται από τις Κεντρικές Τράπεζες, είτε αυξάνονται είτε μειώνονται.
Αντίθετα η ανοδική τάση της τιμολόγησής του σε δολάριο ή Ευρώ, εμφανίζεται να είναι σε άμεση συνάρτηση/εξάρτηση με την πορεία του χρέους και των κινήσεων που γίνονται από τις κεντρικές τράπεζες για την αντιμετώπισή του.
Η πραγματικότητα για τις κινητήριες δυνάμεις των τιμών του χρυσού, βρίσκεται στο γεγονός ότι κυβερνήσεις και κεντρικές τράπεζες – υποτίθεται σε ανεξάρτητη πορεία, αλλά στην πραγματικότητα σε απόλυτη συνεργασία – καθώς το χρέος αυξάνεται διεθνώς, καταφεύγουν είτε στην «εκτύπωση» χρήματος, είτε στην χαλάρωση της πίεσης στον πληθωρισμό για να αντιμετωπίσουν αφενός το κόστος εξυπηρέτησής και την αναχρηματοδότησή του αλλά και τα ελλείμματα.
Αυτό ο συνδυασμός είναι που τροφοδοτεί την διολίσθηση της πραγματικής αξίας των νομισμάτων με τα οποία τιμολογείται η μη μεταβαλλόμενη σε απόλυτους όρους αξία του χρυσού.
Με άλλα λόγια πρόκειται για την σιωπηρή διάβρωση της εμπιστοσύνης των χρηματαγορών στο νόμισμα με το οποίο γίνεται η «μέτρηση» της τιμής του χρυσού.
Ο οποίος χρυσός παραμένει ως το πλέον αξιόπιστο στοιχείο πραγματικής αξίας χωρίς να χρειάζεται κάποιον να εγγυηθεί γι’ αυτή.
Το ακραίο παράδειγμα αυτής της διαδικασίας είναι το χρέος των ΗΠΑ το οποίο έχει ξεπεράσει τα 36 τρις δολ. και του οποίου η εξυπηρέτηση απαιτεί περί το ένα τρις δολ. ετησίως, αφού το δημόσιο έλλειμμα παραμένει σε πρωτοφανή ύψη – για καιρό ειρήνης – πάνω από το 7% του ΑΕΠ.
Αυτή η ασφυκτική πίεση ελλείμματος – χρέους στο δολάριο έχει οδηγήσει μέσα σε 12 μήνες σε αύξηση της τιμής του χρυσού κατά 40% καθώς η «νομισματοποίηση» του χρέους παραμένει η μοναδική διέξοδος για την κυβέρνηση και την Fed.
Στην πραγματικότητα αυτή η σχέση μπορεί να διαβαστεί και ανάποδα. Ότι δηλαδή το δολάριο έχει «υποτιμηθεί» έναντι του χρυσού κατά 40% σε ένα χρόνο.
Βέβαια το γεγονός ότι το δολάριο παραμένει το διεθνές αποθεματικό νόμισμα και καλύπτει το 90% των συναλλαγών στις χρηματαγορές, του δίνει ένα πλεονέκτημα έναντι όλων των νομισμάτων μαζί και του Ευρώ. Και αυτό γιατί η αξιοπιστία της κυκλοφορία τους στηρίζεται στα συναλλαγματικά διαθέσιμα σε δολάριο που διατηρούν οι κεντρικές τράπεζες που τα εκδίδουν.
Θα ήταν επιπόλαιο στο σημείο αυτό να μη διαπιστώσει κανείς ότι στην «τάση» αυτή της τιμής του χρυσού, συμβάλουν και άλλοι λόγοι που σε μεγάλο βαθμό επηρεάζονται και από αυτή.
Όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι οι γεωπολιτικές αναταραχές (πόλεμοι) και η κρίση παγκοσμιοποίησης – κατακερματισμό της παγκοσμιοποίησης την είχε αποκαλέσει η κα Λαγκάρντ – έχουν προκαλέσει τεράστιες αγορές χρυσού από τις περιφερειακές κεντρικές τράπεζες προκειμένου να περιορίσουν την εξάρτηση των συναλλαγματικών αποθεμάτων τους από τον δολάριο.
Επίσης έχει συμβάλει το γεγονός ότι οι επενδύσεις σε αμοιβαία που επενδύουν σε χρυσό, από αρνητικές που ήταν στην αρχή της ανοδικής τάσης του χρυσού, έχουν αρχίσει να αυξάνονται ραγδαία, καθώς ο χρυσός φαίνεται να αποδίδει τεράστιες υπεραξίες πλέον με σταθερά ανοδική τάση. Με αποτέλεσμα να τρέχουν παρά τις υψηλές πλέον τιμές να προλάβουν την περαιτέρω «άνοδο», τροφοδοτώντας έτσι ακόμα μεγαλύτερη ανοδική πίεση.
Στην συνολική αυτή εικόνα τελευταία έχουν συμβάλει επίσης σχετικά δύο νέα στοιχεία.
Το ένα είναι ότι διαπιστώνεται η ολοένα και μικρότερη δυνατότητα αύξησης εξορύξεων λόγω έλλειψης νέων κοιτασμάτων διεθνώς.
Και το άλλο είναι ότι στις νέες τεχνολογίες, ειδικά με την AI, έχει αυξηθεί εκθετικά η χρήση του σε εξαιρετικά ευαίσθητα στοιχεία που χρησιμοποιούνται στο πεδίο αυτό.
Με αυτά τα «δεδομένα» φαίνεται ότι οι υπάρχουσες προβλέψεις για τα 3000 δολ. ανά ουγγιά, είναι πλέον πολύ πιο κοντά στις τρέχουσες τιμές (2740 – 2770), από ότι κανείς θα μπορούσε να προβλέψει.
Αλλά αυτό δεν είναι «καλό νέο» για τα νομίσματα, στα οποία μετριέται η τιμή του χρυσού …
