Ο πρόεδρος του μεγαλύτερου επιμελητηρίου της χώρας, κ. Μίχαλος αναφέρει στην τοποθέτησή του ότι η στρεβλή λειτουργία του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, την οποία αναγνωρίσαμε ως “πηγή του κακού” για τα δεινά της κρίσης η έλλειψης αποτελεσματικής εποπτείας, η έλλειψη διαφάνειας, αλλά και οι προβληματικές δομές κινήτρων, που οδήγησαν σε καιροσκοπικές και ανεύθυνες πρακτικές δεν έχουν αντιμετωπιστεί ριζικά γιαυτό και εκτιμά ότι παράλληλα με τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας θα πρέπει η ελληνική κυβέρνηση να αναλάβει δράση και σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, ”καθώς τα προβλήματα δεν βρίσκονται μόνο εντός των ελληνικών συνόρων”.
Κι αυτό γιατί, όπως προσθέτει ο κ. Μίχαλος, ”το βέβαιο, είναι ότι η κρίση δεν τελείωσε. Η όποια ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας στο επόμενο διάστημα, θα είναι ασταθής και ευάλωτη, εάν δεν αντιμετωπιστούν τα αίτια που δημιούργησαν τη σημερινή κατάσταση”.
Ανάμεσα στις προτεραιότητες αυτής της προσπάθειας, όπως το ΕΒΕΑ έχει ήδη επισημάνει, θα πρέπει να τεθούν δράσεις όπως:
– Ο συνολικός αναπροσδιορισμός των όρων λειτουργίας των hedge funds. Δυστυχώς, η πραγματικότητα έδειξε ότι ένας χρήσιμος, επί της αρχής, μηχανισμός μετατράπηκε σε πεδίο αδίστακτης και ανεύθυνης κερδοσκοπίας, που μεγέθυνε τις επιπτώσεις της κρίσης. Θα πρέπει επομένως να τεθούν συγκεκριμένοι κανόνες, οι οποίοι θα επιβάλλουν σαφήνεια, διαφάνεια και λογοδοσία στη δραστηριότητα των hedge funds, ώστε να λειτουργούν προς όφελος και όχι σε βάρος της ανάπτυξης.
– Ο δραστικός περιορισμός του ποσοστού μόχλευσης, με σκοπό τον περιορισμό της κερδοσκοπίας. Γιατί αυτό που έχει αποδειχθεί μέχρι σήμερα, είναι ότι αυτή η λογική, εάν ακολουθηθεί χωρίς όρια και χωρίς την απαραίτητη γνώση από πλευράς των επενδυτών, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε χρηματιστηριακές φούσκες που σπάνε με επώδυνες συνέπειες για όλους.
– Την επιβολή αυστηρότερων κανόνων και περιορισμών στην πρακτική του short selling, η οποία ευνοεί φαινόμενα υποτιμητικής κερδοσκοπίας. Είναι ανάγκη να διαμορφωθεί ένα νέο πλαίσιο όρων, ώστε η πρακτική αυτή να κατευθύνεται από τις ανάγκες της πραγματικής οικονομίας και όχι από την κερδοσκοπία.
– Την περαιτέρω διασφάλιση των αποθεματικών των ασφαλιστικών εταιρειών και στην επιβολή περιορισμών, ως προς το ποσοστό που θα επενδύεται σε σύνθετα παράγωγα προϊόντα, για λογαριασμό των δικαιούχων.
– Να διασφαλιστεί η αυστηρή τήρηση των κριτηρίων δανειοληψίας από τις τράπεζες, με ορθό συνυπολογισμό του πιστωτικού κινδύνου. Θα πρέπει κάποια στιγμή να συνειδητοποιήσουμε ότι η παροχή δανεισμού, πέρα από μοχλός ανάπτυξης, είναι και ζήτημα ευθύνης. Κι αυτή η ευθύνη θα πρέπει να αντικατοπτρίζεται ξεκάθαρα, τόσο στις πολιτικές των ίδιων των τραπεζών, όσο και στην εποπτεία που ασκούν οι αρμόδιες αρχές.
