''Οι μεγα-τράπεζες απείλησαν να διαλύσουν το οικονομικό σύστημα και οι φορολογούμενοι αναγκάστηκαν να επωμιστούν τον λογαριασμό. Κι όμως, ενώ οι κυβερνήσεις επέβαλαν λιτότητες για να πληρώσουν τις διασώσεις τους, οι τραπεζίτες στο συνεχίζουν να απολαμβάνουν μεγάλα μπόνους και χλιδάτη ζωή'' γράφουν σε κύριο άρθρο τους οι Financial Times.
Από την χρηματοοικονομική κρίση και μετά, οι πολίτες και στις δύο όχθες του Ατλαντικού κατακεραυνώνουν τις αμοιβές των τραπεζιτών. Όταν οι μεγα-τράπεζες του πλανήτη απείλησαν να διαλύσουν το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, οι φορολογούμενοι αναγκάστηκαν να επωμιστούν τον λογαριασμό. Κι όμως, ενώ οι κυβερνήσεις επέβαλαν λιτότητες για να πληρώσουν τις διασώσεις τους, οι τραπεζίτες στο City του Λονδίνου και την Wall Street συνεχίζουν να απολαμβάνουν μεγάλα μπόνους και χλιδάτη ζωή.
Έρευνα που δημοσίευσαν οι Financial Times δείχνει ότι, αντίθετα με την κοινή αντίληψη, οι τράπεζες αρχίζουν να μειώνουν τα επίπεδα των αμοιβών. Επί δεύτερη χρονιά στη σειρά, η συνολική αποζημίωση των εργαζόμενων σε ορισμένες από τις μεγαλύτερες τράπεζες έχει μειωθεί, μολονότι τα κέρδη έχουν αυξηθεί. Οι μέτοχοι –που στην περίπτωση των διασωσμένων τραπεζών περιλαμβάνουν και τις κυβερνήσεις- παίρνουν μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας.
Το να μπαίνουν όρια στις αμοιβές δεν είναι μόνο θέμα καλών δημοσίων σχέσεων. Είναι επίσης ουσιώδες για να μην προκαλείται ανησυχία μεταξύ των επενδυτών, σε εποχές χαμηλής κερδοφορίας. Η συντήρηση κερδών είναι ο ευκολότερος τρόπος για να τονώσει μια τράπεζα την κεφαλαιακή της θέση.
Οι κυβερνήσεις κάνουν βήματα για να καταργήσουν τις ολοκληρωτικές εγγυήσεις που απολάμβαναν στο παρελθόν οι τράπεζες. Το κόστος χρηματοδότησης κάθε τράπεζας θα εξαρτάται όλο περισσότερο από την ισχύ του ισολογισμού της.
Μπορεί οι τραπεζίτες να εκνευρίζονται με την μείωση των αμοιβών τους, αλλά συνεχίζουν να απολαμβάνουν συνθήκες που δεν τις λες σπαρτιάτικες. Στις 9 τράπεζες που μελετήθηκαν στην έρευνα των FT, ο μέσος συντελεστής μισθού προς κέρδη προ αμοιβών, ξεπέρασε το 50%. Στο πρώτο εννεάμηνο του έτους, οι εργαζόμενοι σε αυτές τις 9 τράπεζες κέρδισαν, συνολικά, 51,4 δισ. δολάρια.
Τα νούμερα αυτά έχουν επιπτώσεις στην κοινωνική στρατηγική. Κατ’αρχήν, δίνουν μια προοπτική στην συζήτηση για το πόσα κεφάλαια θα πρέπει να διακρατούν οι επενδυτικές τράπεζες. Οι τραπεζίτες συνέχεια διαμαρτύρονται για τις ρυθμιστικές απαιτήσεις. Ισχυρίζονται ότι αν αυξηθούν παραπάνω οι ρυθμιστικές απαιτήσεις, θα υποχρεωθούν να πουλήσουν και άλλα ενεργητικά. Αλλά τα νούμερα δείχνουν ότι οι τραπεζίτες θα τα έβγαζαν πέρα με λιγότερα, χωρίς να πέσουν σε φτώχεια.
Οι υψηλοί μισθοί των τραπεζιτών είναι ένα από τα πράγματα που δυσκολεύουν πάρα πολύ την προσπάθεια των κυβερνήσεων να φέρουν μια νέα ισορροπία αποτραβώντας τις οικονομίες από το χρηματοπιστωτικό σύστημα –ειδικά στις ΗΠΑ και την Βρετανία.
Είναι αδύνατον για τους περισσότερους άλλους κλάδους να ανταγωνιστούν με τα γενναιόδωρα πακέτα αμοιβών που προσφέρει ο τραπεζικός κλάδος. Φυσικά, οι τραπεζίτες είναι κατευχαριστημένοι που συνεχίζουν να καταφέρνουν να προσελκύουν τους ευφυέστερους αποφοίτους. Δεν είναι όμως καθόλου ξεκάθαρο κατά πόσον αυτή η κατανομή του ταλέντου, είναι η καλύτερη για την κοινωνία.
Διαβάστε επίσης:
Ανέβηκε 14 θέσεις η Ελλάδα στον τομέα της διαφάνειας
Μπαρόζο: Υπάρχουν τεράστιες ευκαιρίες στην Ελλάδα
Άνοδος στο Χρηματιστήριο – Μικρή πτώση στα spreads
Πηγή Euro2day
