Την εκτίμηση αυτή κάνει ο επικεφαλής της διεύθυνσης μελετών της Eurobank κ. Πλάτων Μονοκρούσος σε μελέτη που παρουσίασε στο Ελληνικό Παρατηρητήριο της Σχολής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών Λονδίνου (LSE).
Ο ίδιος αναφέρει ότι στη διαπραγμάτευση για το χρέος και για είναι βιώσιμο η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να επιδιώξει: α) σημαντική επιμήκυνση του μέσου χρόνου ωρίμανσης των διμερών δανείων που έλαβε η Ελλάδα από τους εταίρους στην ευρωζώνη στο πλαίσιο του 1ου προγράμματος προσαρμογής, β) περαιτέρω μείωση του επιτοκίου των δανείων αυτών και μετατροπή του από κυμαινόμενο σε σταθερό, και γ) πολυετή περίοδο χάριτος στις πληρωμές τόκων επί των δανείων αυτών.
Οσον αφορά στην πορεία του ελληνικού χρέους στα συμπεράσματα της μελέτης του κ. Μονοκρούσου αναφέρεται:Προγενέστερες οικονομετρικές μελέτες μας για τις υφεσιακές επιπτώσεις των προγραμμάτων λιτότητας στην Ελλάδα σε περιόδους μεγάλης συρρίκνωσης της εγχώριας οικονομικής δραστηριότητας εκτιμούν – σε συμφωνία με σειρά άλλων πρόσφατων μελετών στην διεθνή βιβλιογραφία – δημοσιονομικούς πολλαπλασιαστές υψηλότερους της μονάδας.
Η ανωτέρω εκτίμηση αιτιολογεί, σε μεγάλο βαθμό, την αύξηση (κατά 45,3 μονάδες) του λόγου χρέους-ΑΕΠ της χώρας την περίοδο 2010-2013 παρά την πρωτόγνωρη δημοσιονομική προσαρμογή που συντελέσθηκε την αντίστοιχη περίοδο (βελτίωση 19,4 ποσοστιαίων μονάδων του ΑΕΠ στο κυκλικά προσαρμοσμένο πρωτογενές ισοζύγιο της Γενικής Κυβέρνησης).
Παρά την αρνητική αυτή εξέλιξη, η αποφυγή λήψης δημοσιονομικών μέτρων ή ακόμη και μια πιο σταδιακή / λιγότερο «εμπροσθοβαρής» εφαρμογή του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής τα τελευταία 4-5 έτη θα οδηγούσε σε εκρηκτική αύξηση του λόγου δημοσίου χρέους-ΑΕΠ ή, στην καλύτερη περίπτωση, σε σταθεροποίηση του λόγου σε σημαντικά υψηλότερα επίπεδα από τα υφιστάμενα.
Τα αποτελέσματα της άσκησης προσομοίωσης της εν λόγω μελέτης υποδηλώνουν, μεταξύ άλλων, ότι η κατά το ήμισυ υλοποίηση ή η μη υλοποίηση του υφιστάμενου προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής θα οδηγούσε το λόγο δημοσίου χρέους-ΑΕΠ της Ελλάδας σε επίπεδα μεταξύ 185% και 250% το 2020 και μεταξύ 215% και 360% το 2030, ακόμα και υπό την (ιδιαίτερα αισιόδοξη) υπόθεση ότι, και στην περίπτωση αυτή, η χώρα θα τύγχανε: α) επαρκούς χρηματοδότησης με ιδιαίτερα ευνοϊκούς όρους από τους δανειστές του επίσημου τομέα, και β) επιπλέον ελάφρυνση του δημοσίου χρέους από μέτρα που έχουν ήδη ληφθεί (PSI και πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων κ.α.).
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Δήλωση Τσίπρα με άρωμα εκλογών: Μόνη λύση η προσφυγή στις κάλπες
Μπαλασόπουλος σε Μητσοτάκη: Τελείωνε, έχεις ραντεβού με την τρόικα – Σοβαρέψου, εδώ είναι Βουλή!
