Η μεγάλη ικανοποίηση στις χρηματιστηριακές αγορές μετά την απότομη κατά 0,5% πρόσφατη μείωση των επιτοκίων από την Fed, πολύ γρήγορα έχει αρχίσει να γίνεται αφορμή για ερωτηματικά σε σημαντικούς αναλυτές του περιβάλλοντος της Wall Street.
Τα ερωτηματικά έχουν να κάνουν με τον συσχετισμό της απόφασης για μείωση κατά μισή μονάδα, με τα στοιχεία για την πορεία της αμερικάνικης οικονομίας που δεν …συνάδουν με μια τέτοια κίνηση.
Συγκεκριμένα η μείωση των επιτοκίων και μάλιστα κατά μισή μονάδα με την διαβεβαίωση ότι θα ακολουθήσει πτώση μισής μονάδας επιπλέον μέχρι το τέλος του έτους, θα μπορούσε να δικαιολογηθεί και να εξηγηθεί αν η αμερικάνικη οικονομία παρουσίαζε δυναμικά στοιχεία επιβράδυνσης ή αν ο πληθωρισμός στο τμήμα που η Fed υπολογίζει σαν βάση των αποφάσεών της, ήτοι τον δείκτη “supercore inflation” έδειχνε σημεία μεγάλης μείωσης. Τίποτα από τα δύο δεν συμβαίνει.
Τα στοιχεία για την οικονομία δείχνουν μία δυναμική του ρυθμού ανάπτυξης που κινείται μεταξύ του 2,5% και του 3%, ενώ ο “supercore” δείκτης του πληθωρισμού έχει εγκατασταθεί στο 4% και δεν λέει να κατέβει.
Και τα δύο αυτά στοιχεία, παράλληλα με την σχετικά ικανοποιητική πορεία του δείκτη της απασχόλησης, θα μπορούσε φυσιολογικά να πει κανείς ότι θα έπρεπε να υποχρεώσουν την Fed να κρατήσει ακόμα περισσότερο το επιτόκιο στα ίδια επίπεδα ή στην καλύτερη περίπτωση να προχωρήσει σε μία μικρή μείωση της τάξης του 0,25% μόνο και μόνο για να μη προκαλέσει ρήξη με τις προσδοκίες των χρηματιστηριακών αγορών.
Ποια είναι η απάντηση στα «μυστήρια» της Fed;
Η απάντηση σίγουρα δεν μπορεί να βρεθεί στις «εξηγήσεις» του κ. Πάουελ που ακολούθησαν την απόφαση της μείωσης, ούτε σε πολιτικά κίνητρα καθώς πλησιάζουμε στην κρίσιμη εκλογή της 5ης του Νοέμβρη. Μη ξεχνάμε ότι πέραν της αξιοπιστίας του ο Πάουελ, ήταν και παραμένει ρεπουμπλικάνος διορισμένος στην θέση αυτή από τον Τράμπ…
Ορισμένοι αναλυτές που συνδέονται κυρίως με τις αγορές συναλλάγματος έχουν αρχίσει να «δείχνουν» με το δάχτυλο σαν πεδίο πιθανών εξηγήσεων αυτής της κίνησης την … 5η Αυγούστου.
Την ημέρα που τα χρηματιστήρια είδαν να «εξαερώνονται» περί τα 6,4 τρισ. δολάρια από την κεφαλαιοποίηση των μεγάλων χρηματιστηριακών αγορών, με αφορμή την κατάρρευση του carry trade του γιεν μετά την απόφαση της Κεντρικής Τράπεζας της Ιαπωνίας να αυξήσει τα επιτόκιά της για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια.
Η «λογική» της ανησυχίας πίσω από αυτή την ερμηνευτική αναλυτική κατεύθυνση είναι ότι πρώτον η 5η Αυγούστου δεν έχει εξαντλήσει της εκκρεμότητες του κολοσσιαίου carry trade που έχει μεσολαβήσει.
Και δεύτερον δεν έχει «αφοπλίσει» ακόμα τον όγκο των παραγώγων που έχουν συνδεθεί με αυτό για δεκαετίες και τα οποία βρίσκονται ακόμα «αποθηκευμένα» στους ισολογισμούς τόσο του τραπεζικού συστήματος κυρίως των ΗΠΑ, όσο και στο λεγόμενο σκιώδες τραπεζικό σύστημα των αναρίθμητων funds. Αυτών που στέκονται πάνω σε ένα βουνό μόχλευσης αυτών των κεφαλαίων, τα οποία σε πολλές περιπτώσεις συνδέονται άμεσα με τους ισολογισμούς μεγάλων επενδυτικών τραπεζικών ομίλων.
Με άλλα λόγια η «ερμηνευτική» αυτής της λογικής, καταλήγει να δείχνει μία πράξη προβλεπτικής «προστασίας» του τραπεζικού συστήματος από πλευρά της Fed, μπροστά στο ενδεχόμενο μίας νέας ίσως περισσότερο εκκωφαντικής 5ης Αυγούστου. Και μάλιστα τόσο ισχυρής που να επηρεάσει το εκλογικό περιβάλλον του Νοέμβρη.
Με ποια αφορμή αυτή την φορά; Κανείς δεν μπορεί να ξέρει εκ των προτέρων, όπως κανείς -ή σχεδόν κανείς- δεν μπορούσε να διακρίνει το όνομα της Lehman Brothers, στην διάρκεια των «επεισοδίων» του 2007 (Bear Stearns, κ.λ.π.). Ένα όνομα που όλοι μάθαμε τον Σεπτέμβρη του 2008, ενάμιση χρόνο αργότερα…