Από όλους σχεδόν τους αναλυτές στα διεθνή ΜΜΕ, η εκτίμηση που προβάλλει ως «κοινή», είναι ότι οποιαδήποτε αντίδραση του Ισραήλ στον προχθεσινό πυραυλικό «βομβαρδισμό» από την πλευρά του Ιράν, δεν μπορεί παρά να πλήξει την ροή των εξαγωγών πετρελαίου από το Ιράν. Είτε αυτό γίνει άμεσα, είτε καθυστερήσει στην βάση κάποιου ιδιαίτερου σχεδιασμού από την πλευρά του Τελ Αβίβ.
Παράλληλα και ανεξάρτητα από τις εξελίξεις στην Μέση Ανατολή, μέσα στον Οκτώβρη πρόκειται να δρομολογηθεί η τελική φάση των επαφών που θα κρίνουν το αν η Ρωσία θα συνεχίσει να διατηρεί τις ροές φυσικού αερίου μέσω των αγωγών που διατρέχουν την Ουκρανία -παρά την εμπόλεμη κατάσταση- προς την Ευρώπη.
Η ισχύουσα συμφωνία λήγει στα τέλη του 2024 και η διακοπή της ροής ή όχι, θα εξαρτηθεί όχι από την Ρωσία, αλλά από την ΕΕ η οποία είναι ο αποδέκτης αυτών των ροών φυσικού αερίου, του οποίου οι τιμές βέβαια είναι πολύ χαμηλότερες από τις τιμές τροφοδοσίας μέσω του LNG (Νορβηγία, ΗΠΑ, Κατάρ, κ.λ.π.).
Σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες -στις οποίες αναφέρθηκαν πρόσφατα τα Οικονοκλαστικά- οι ΗΠΑ έχουν θέσει ως προϋπόθεση στην ΕΕ για την συμμετοχή τους με 20 δισ. δολάρια στο δάνειο των 50 δισ. δολάρια προς την Ουκρανία (με εγγύηση τα δεσμευμένα 300 δισ. δολάρια των ρωσικών καταθέσεων σε δυτικές τράπεζες), την διακοπή της ροής του ρωσικού φυσικού αερίου μέσω της Ουκρανίας. Οι αποφάσεις πρόκειται να διαμορφωθούν μέσα στον Οκτώβριο, αλλά προς το παρόν δεν έχουν υπάρξει διαρροές για τις προθέσεις που υπάρχουν στις Βρυξέλλες.
Και τα δύο αυτά «γεγονότα» συνθέτουν ένα νέο εν δυνάμει ενεργειακό περιβάλλον για την Ευρώπη με υψηλότερες τιμές τόσο για το πετρέλαιο όσο και το φυσικό αέριο, το οποίο θα πρέπει να αντικατασταθεί από το πολύ ακριβότερο LNG (υγροποιημένο).
Σε μία οικονομία, όπως η ευρωπαϊκή, η οποία κινείται με τις δύο – τρείς βασικές τις μονάδες (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία) στα όρια της ύφεσης και της στασιμότητας ή έστω λίγο πάνω από αυτή, ένας νέος κύκλος αυξήσεων του ενεργειακού κόστους και μάλιστα στην έναρξη του χειμώνα, διαμορφώνει ένα περιβάλλον επιδείνωσης τόσο στις επιχειρήσεις όσο και στα νοικοκυριά, σε μία ήδη άσχημη συνολική κατάσταση, υψηλού χρέους και ελλειμμάτων.
Αναμφίβολα η μείωση του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή (1,8% τον Σεπτέμβριο) μειώνει τις αυξανόμενες πιέσεις από το μέτωπο του πληθωρισμού. Δεν αναιρεί όμως το γεγονός ότι οι τιμές προϊόντων και πολύ περισσότερο υπηρεσιών, είναι ήδη σε ασύμβατα με το πραγματικό μέσο εισόδημα υψηλά επίπεδα. Και παραμένουν εκεί ψηλά.
Πάνω σ’ αυτές έρχεται να ενεργήσει ο εν δυνάμει νέος κύκλος των ενεργειακών αυξήσεων σε φυσικό αέριο και πετρέλαιο και μάλιστα σε περίοδο αύξησης των κατανάλωσης λόγω χειμώνα.
Ενδεχομένως αυτή η κατάσταση και η αναγνωρισμένη πλέον επισήμως κάμψη της ευρωπαϊκής οικονομίας, αντιμετωπίζοντας αυτή την προοπτική, είναι ο πραγματικός λόγος που υποχρεώνει την ΕΚΤ και τους κεντρικούς τραπεζίτες -ακόμα και τους «σκληρούς»- να διαλαλούν, όπως κάνουν τα τελευταία 24ωρα, προς κάθε κατεύθυνση ότι πρόκειται να μειώσουν τα επιτόκια άμεσα.
Το ερώτημα βέβαια που αναδύεται είναι αν τώρα «προλαβαίνουν» να ανακόψουν τις συνέπειες του παρατεταμένα υψηλού κόστους του χρήματος (υψηλά επιτόκια) με τις επερχόμενες μειώσεις των επιτοκίων μέσα στο 2024.
Η «εμπειρία» έχει δείξει ότι η ΕΚΤ αναγνωρίζει με καθυστέρηση την δυναμική των καταστάσεων, τόσο στην άνοδο, όσο και στην πτώση του πληθωρισμού. Με αποτέλεσμα να κινείται αργά και… ανεπαρκώς.
Γιατί είναι προφανές ότι σε ένα νέο κύκλο αυξητικών τάσεων των τιμών στα καύσιμα, η μείωση των επιτοκίων, όσο μεγάλη και αν είναι δεν μπορεί να διορθώσει ή έστω να εκτονώσει τις πιέσεις που δημιουργούνται σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά, έγκαιρα.
Αν οι προβλέψεις για τις τιμές του πετρελαίου εξαιτίας των δύο πολέμων, επιβεβαιωθούν, είναι σαφές κατά συνέπεια ότι θα έχουμε ένα πολύ … κρύο χειμώνα.
Ότι και αν λέει ή κάνει -πάντα με καθυστέρηση- η κα Λαγκάρντ και οι συνεργάτες της.