Οικονομία και Τουρκία απαιτούν ιστορικό συμβιβασμό των πολιτικών δυνάμεων

Το αντίθετο. Ο εθνικός διχασμός και ο αποκλεισμός κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων από την πολιτική σκηνή είναι ο κανόνας ως το 1974.

Εκτοτε με ελάχιστες εξαιρέσεις ζούμε υπό καθεστώς μονοκομματικών κυβερνήσεων με εξαίρεση το διάστημα που ξεκινά από την κυβέρνηση Παπαδήμου ως σήμερα. Το πολιτικό σύστημα την τελευταία διετία κάνει ουσιαστικά τα πρώτα βήματα των κυβερνήσεων συνεργασίας.

Τώρα οι εκλογικές αναμετρήσεις δεν δίνουν τη δυνατότητα μονοκομματικών κυβερνήσεων, οπότε εκ των πραγμάτων τίθεται το θέμα της συνεργασίας που τόσο ευεργετική μπορεί να είναι για την πολιτική, τους πολιτικούς και την κοινωνία. Τώρα το πολιτικό προσωπικό μαθαίνει την τέχνη της συνεργασίας για τη διακυβέρνηση της χώρας κι΄ αυτό αποτελεί κέρδος και κατάκτηση για τη δημοκρατία μας.

Τώρα οι πολιτικές δυνάμεις καλούνται να κάνουν και τον ιστορικό συμβιβασμό. Δεν είναι μόνο η οικονομία, το χρέος ή έξοδος από το μνημόνιο που απαιτεί αρραγές εσωτερικό μέτωπο ώστε η ελληνική οικονομία να σταθεροποιηθεί και να αρχίσει να αναπτύσσεται ώστε να αποκτήσει αντοχές στις κρίσεις και τις τυχόν επερχόμενες θύελλες.

Είναι επιπλέον οι εξελίξεις στα εξωτερικά μέτωπα. Η νέα επιθετικότητα της Τουρκίας, η προκλητικότητα και το μεγαλείο του νεοοθωμανισμού των Ερντογάν – Νταβούτογλου συνιστούν μία ισχυρή απειλή η οποία μπορεί να πάρει δυσάρεστη τροπή αν το προβλήματα που αντιμετωπίζει η Τουρκία στο νότο και γενικότερα στο εσωτερικό της θελήσει να τα εξάγει προς Δυσμάς, όπως έχει κάνει πολλές φορές στο παρελθόν.

Και να μην ξεχνάμε ότι πίσω από την επιθετικότητα της Τουρκίας κρύβονται και τεράστια οικονομικά συμφέροντα ικανά να αλλάξουν τη μοίρα της χώρας μας.

Για την αντιμετώπιση ενός τέτοιου ενδεχόμενου χρειάζεται αρραγές εσωτερικό μέτωπο, απαιτείται μία μίνιμουμ συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων, ένας ιστορικός συμβιβασμός με βάση τα ιστορικά δεδομένα.

Στο ερώτημα αν είναι εφικτός. Η απάντηση εξαρτάται από την ωριμότητα που θα επιδείξουν οι πολιτικές δυνάμεις, από τις προτεραιότητες που θα θέσουν και από την ικανότητα να κάνουν ένα ή πολλά βήματα πίσω ώστε να μπορέσει η χώρα να αντεπεξέλθει στις προκλήσεις και τους κινδύνους.