Οφείλουμε όλοι σεβασμό στις περίφημες αγορές. Ας μην αφήνουμε το βαρύ αυτό καθήκον στον υπουργό Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου που βρίσκεται με μια βαλίτσα στο χέρι προκειμένου να τις καθησυχάζει.
Απ’ όσα έχουμε ήδη αρχίσει να καταλαβαίνουμε οι “αγορές” ενδιαφέρονται ότι σαν κράτος θα πληρώνουμε τα δάνεια που έχουμε πάρει. Για να είναι σίγουρες λοιπόν ότι θα έχουμε για να τις πληρώσουμε μας ζητούν να περικόψουμε όλα τα υπόλοιπα έξοδα μας.
Δηλαδή μισθούς και συντάξεις. Παράλληλα οι “αγορές” όπως φάνηκε πρόσφατα συνεχίζουν να μας δανείζουν αυξάνοντας κατακόρυφα τα επιτόκια. Δηλαδή μας δανείζουν τοκογλυφικά αναγνωρίζοντας από τη μια το ρίσκο ενός τέτοιου δανεισμού και από την άλλη κερδοσκοπώντας ασύστολα σε βάρος μας. Μέσα σε αυτή τη διαδικασία είναι να απορεί κανείς που βρίσκεται η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα θεσμοθετημένα όργανα της. Δεν υπάρχουν πουθενά.
Οι “αγορές” βρίσκονται εκτός ελέγχου όπως εκτός ελέγχου βρίσκεται και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Κάποιοι ανεξέλεγκτοι τραπεζίτες με μισθούς όπως αυτός του κ. Προβόπουλου (4 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο) και οι αόρατες αγορές υπαγορεύουν οικονομική πολιτική και η ελληνική κυβέρνηση υπακούει προκειμένου να την ξαναδανείσουν.
Οι ελληνικές τράπεζες δανείζονται απόν την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με επιτόκιο 1,5% και στη συνέχεια δανείζουν το ελληνικό δημόσιο με 6%. Κανονική τοκογλυφία δηλαδή.
Οι παραπάνω επισημάνσεις θα ήταν αχρείαστες αν η κοινή γνώμη είχε ενημερωθεί σχετικά. Όμως η τηλετρομοκρατία δεν έχει αφήσει περιθώρια. Ανοικτός τηλεοπτικός δέκτης αν δεν εστιάζει στο μπούστο της κ. Μενεγάκης τότε μεταδίδει “πληροφορίες και υλικό” που πείθουν τον ανυπεράσπιστο τηλεθεατή ότι έρχεται η καταστροφή. Οτι είναι αναπόφευκτη η χρεωκοπία όπως είναι δεδομένες οι δικές του ευθύνες για την κατάσταση και να! τα τρία από τα πέντε κόμματα της Βουλής (ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ, ΛΑΟΣ) συμφωνούν για τα σκληρά μέτρα που πρέπει να ληφθούν. Ο πολίτης – τηλεθεατής – εξουθενωμένος από τον τηλεβομβαρδισμό πρέπει να “υποκύψει στη μοίρα του” και να πληρώσει.
Από το δικό του χέρι δεν περνάει τίποτα πια. Μόνο αν οι κερδοσκόποι τα παρατραβήξουν κι εκτός από την Ελλάδα “βάλουν στο μάτι” την Πορτογαλία και την Ισπανία υπάρχει περίπτωση να συγκινηθεί ο “γαλλογερμανικός” άξονας και να υπερασπιστεί το ευρώ. Σε μια τέτοια περίπτωση μπορεί να σωθούμε κι εμείς από σπόντα. Βλέπετε, οι ρήτρες της συνθήκης του Μάαστριχτ και το περίφημο Σύμφωνο Σταθερότητας δεν προβλέπουν τίποτα μα τίποτα απολύτως για τη σωτηρία των χωρών που κινδυνεύουν.
Η Ελλάδα έβαλε φαρδιά – πλατιά την υπογραφή της κάτω και από τα δύο κείμενα, παραχωρώντας στις Βρυξέλλες και την Κομισιόν το δικαίωμα να αποφασίζουν. Κι εκείνες με τη σειρά τους το εκχώρισαν στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τις περίφημες “αγορές” Θυμίζω ότι όταν η κυβέρνηση άρχισε να “μαζεύει” τις προεκλογικές της εξαγγελίες το έκανε υπό την πίεση των αγορών. Τώρα οι “αγορές” ως λέξη και έννοια χρησιμοποιούνται λιγότερο. Τη θέση τους έχουν πάρει οι “κερδοσκόποι” που οργιάζουν εις βάρος του ευρώ.
Με άλλα λόγια, σιγά – σιγά ο βομβαρδισμένος τηλε-πολίτης θα καταλάβει ότι “αγορές” και κερδοσκόποι είναι το ίδιο πράγμα. Κι όσο το καταλαβαίνει θα εγκαταλείπει την οθόνη της τηλεόρασης και θα βγαίνει στους δρόμους για να “τρομοκρατήσει” τους κερδοσκόπους κι όσους τους επικαλούνται για να τον πείσουν να φορολογείται περισσότερο και να δουλεύει περισσότερα χρόνια με λιγότερα λεφτά.