Όλοι μιλούν για όλους εκείνους που δεν πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους και αναζητούν τρόπους να τους διευκολύνουν και… να τους κόψουν κάτι από τα χρωστούμενα. Είτε οι οφειλές είναι στα ασφαλιστικά ταμεία – κάνουν και κόψιμο κορδέλας – είτε στην Εφορία, είτε στις τράπεζες.
Πέραν πάσης αμφιβολίας η μεγάλη πλειοψηφία αυτών που οφείλουν αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα, ωστόσο υπάρχει και ένας μεγάλος αριθμός οφειλετών που το κάνουν… από ιδεολογία. Όλοι αυτοί τυγχάνουν στήριξης. Όμως κανείς από την κυβέρνηση δεν βρήκε ούτε ένα ευρώ μέτρα για αυτούς που πληρώνουν στην ώρα τους, παρά τις δυσκολίες, στερώντας από τους εαυτούς τους και τις οικογένειές τους ακόμη και τα απαραίτητα.
[read4more]
Στην ρύθμιση για την προστασία της πρώτης κατοικίας δεν υπάρχει η παραμικρή πρόβλεψη για όλους εκείνους που είναι συνεπείς. Και η δικαιολογία είναι – ίσως και σωστή – ότι οι τράπεζες δεν μπορούν να σηκώσουν ένα ακόμη βάρος.
Με τις φορολογικές όμως υποχρεώσεις; Η κυβέρνηση προφανώς λησμονεί ότι τα υπέρ πλεονάσματα δεν έγιναν από αυτούς που δεν πληρώνουν, αλλά από αυτούς που πληρώνουν. Έτσι έμεινε κενό γράμμα η υπόσχεση για μικρή μείωση του φόρου (μπόνους) για όσους πληρώνουν προκαταβολικά τον φόρο εισοδήματος. Παλιότερα ίσχυε ένα μικρό ποσοστό έκπτωσης 2%. Και βέβαια ούτε λόγος για έκπτωση στην εφάπαξ πληρωμή του ΕΝΦΙΑ.
Η αλήθεια είναι ότι στο υπουργείο Οικονομικών δεν θέλησαν να προκαλέσουν δημοσιονομική χασούρα από μία τέτοια έκπτωση. Σύμφωνα ε τους υπολογισμούς αν θεσπιζόταν έκπτωση 2% στην εφάπαξ πληρωμή φόρου και ΕΝΦΙΑ θα κόστιζε περίπου 300 εκατ. στον προϋπολογισμό. Το μέτρο της έκπτωσης ήταν 2% μέχρι το 2016 και καταργήθηκε, ενώ παλιότερα ήταν ακόμη μεγαλύτερο.
Η κυβέρνηση άφησε για μία ακόμη φορά χωρίς επιβράβευση τα συνήθη υποζύγια, τους καλοπληρωτές, επιλέγοντας την εύκολη λύση των ρυθμίσεων για τους κακοπληρωτές, είτε αυτοί είναι από συνήθεια, είτε από ανάγκη.
