Διαβάστε όλο το άρθρο με τίτλο:Η Κύπρος και οι… άνδρες με τα μαύρα
”Από τον Ιούλιο του 2011 οι περισσότεροι είχαν αντιληφθεί ότι η ευρωπαϊκή κρίση χρέους θα ήταν πιο επικίνδυνη για την Κύπρο από ό,τι για άλλα μέλη της ευρωζώνης. Εκείνη την εποχή, η Κύπρος είχε μόλις βρεθεί εκτός αγορών, ενώ παράλληλα έμεινε και χωρίς ρεύμα.
Μία αποθήκη στην οποία φυλάσσονταν κάτω από τις υψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού όπλα που είχαν κατασχεθεί από ιρανικό πλοίο εξερράγη. Ακριβώς δίπλα βρισκόταν η μεγαλύτερη μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της Κύπρου. Για κάποιο διάστημα, οι Κύπριοι αναγκάστηκαν να χρησιμοποιούν μετρητά αντί για ηλεκτρονικό χρήμα και κουνούσαν βεντάλιες γιατί τα κλιματιστικά είχαν απενεργοποιηθεί.
Τώρα, η ηλεκτροδότηση έχει μεν αποκατασταθεί, αλλά έχουν απενεργοποιηθεί οι Ευρωπαίοι εταίροι της χώρας. Στη συνεδρίαση των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης τη Δευτέρα, ο Jean Claude Juncker, ο οικοδεσπότης του eurogroup, παρατήρησε ότι οι Κύπριοι «δεν αντιδρούν επαρκώς» στο αίτημα για προετοιμασία ενός σχεδίου μεταρρυθμίσεων που να είναι αρκετά αξιόπιστο ώστε να δικαιολογήσει την έκτακτη χρηματική στήριξη.
Η Ελλάδα, με τον παράλογα μεγάλο δημόσιο τομέα της και την προσκόλλησή της στη φοροδιαφυγή, θεωρείται το μέλος της ευρωζώνης που ανθίσταται περισσότερο στις μεταρρυθμίσεις στην οικονομία αλλά και στην πολιτική νοοτροπία. Αυτό, όμως, μάλλον συμβαίνει επειδή η Κύπρος -που αντιστοιχεί μόλις στο 0,2% του ΑΕΠ της ευρωζώνης -διαφεύγει της προσοχής των περισσότερων. Όπως αποδεικνύεται, όμως, όχι του κ. Juncker.
Οι υποψίες για την Κύπρο οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στο ότι αρκετοί Ευρωπαίοι κάνουν λόγο για τακτική κωλυσιεργίας από διαδοχικές κυπριακές κυβερνήσεις στη διαμάχη με τους Τουρκοκύπριους. Η έκρηξη που έγινε τον Ιούλιο του 2011 και ο αντίκτυπός της ώθησαν αυτήν τη δυσπιστία σε ακόμη υψηλότερα επίπεδα.
Το γεγονός αποκάλυψε πολλά, όχι μόνο για τις διαδικασίες ασφαλείας στην Κύπρο, αλλά και για τον ποιον ο ίδιος ο πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας και η κυβέρνησή του θεωρεί φίλο σε καιρό κρίσης. Όταν ο κ. Χριστόφιας αποφάσισε τον προηγούμενο χρόνο ότι η Κύπρος χρειάζεται οικονομική στήριξη, δεν στράφηκε στους Ευρωπαίους εταίρους του και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο -όπως έκαναν η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία-, αλλά στη Ρωσία.
Για τη Μόσχα, το δάνειο των 2,5 δισ. ευρώ στην Κύπρο ήταν μία σταγόνα στον ωκεανό των συναλλαγματικών της αποθεμάτων και ένας τρόπος να συμβάλει στη σταθεροποιήση μιας χώρας που είναι γεμάτη από ρωσικές τραπεζικές καταθέσεις και επενδύσεις σε ακίνητα. Για τον κ. Χριστόφια, ήταν ένας τρόπος να πάρει φθηνά κεφάλαια και να αποφύγει τις επακόλουθες πιέσεις από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ.
Είναι, άλλωστε, κοινός τόπος ότι οι συγκεκριμένοι πιστωτές δεν είναι οι αγαπημένοι των χωρών που προσέφυγαν στον μηχανισμό στήριξης της ευρωζώνης. Στην Ισπανία τους αποκαλούν «Οι Άνδρες με τα Μαύρα». Ο ίδιος ο κ. Χριστόφιας έχει κάνει λόγο για αποικιακή δύναμη, αλλά τώρα θα πρέπει μάλλον να αναθεωρήσει.
Καθώς έγινε φέτος πασιφανές ότι είναι αδύνατον πλέον να κρυφτεί η υπερβολική έκθεση του κυπριακού τραπεζικού συστήματος στην Ελλάδα, η αρχική αντίδραση του προέδρου ήταν να προσφύγει στη Μόσχα για ένα δεύτερο δάνειο 5 δισ. ευρώ. Κάποιος στο Κρεμλίνο, όμως, απάντησε «nyet», αποδεικνύοντας ότι ακόμη και η αλληλεγγύη μεταξύ χριστιανικών ορθόδοξων κρατών που συμμερίζονται την αντιιμπεριαλιστική θεωρία έχει τα όριά της.
Σύμφωνα με κάποιες αναφορές, οι Ρώσοι ζητούσαν status πιστωτών πρώτης προτεραιότητας, όπως το ΔΝΤ και η ΕΚΤ. Αυτή, όμως, θα ήταν μία πολύ δύσκολη υποχώρηση για τον κ. Χριστόφια. Έχοντας καταθέσει ένα ομολογουμένως ασαφές αίτημα για στήριξη της Κύπρου από το ΔΝΤ και την Ε.Ε. τον Ιούνιο, γνώριζε καλά ότι αυτοί θα ήταν οι πρώτοι πιστωτές που θα έπρεπε να εξασφαλιστούν.
Κατά συνέπεια, οι «Άνδρες με τα Μαύρα» πλησιάζουν απειλητικά στη Κύπρο. Ο κ. Χριστόφιας σέρνεται σαν ορφανό παιδί στις αγκάλες των αναδόχων γονέων στις Βρυξέλλες και στη Φρανκφούρτη. Επί τάπητος βρίσκεται ένα πακέτο μέτρων 10 έως 15 δισ. ευρώ για την Κύπρο, αλλά σε αντάλλαγμα ζητούν άμεσες κινήσεις μείωσης του μισθολογικού κόστους στον δημόσιο τομέα, βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, μείωση της φοροδιαφυγής και ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Για τον κ. Χριστόφια η επίτευξη αυτών των στόχων θα είναι εξίσου δύσκολη όσο ήταν για τις διαδοχικές κυβερνήσεις στην Αθήνα μετά το πρώτο πρόγραμμα στήριξης της Ελλάδας τον Μάιο του 2010. Έχουν περάσει μόλις πέντε χρόνια από τότε που η Κύπρος έγινε μέλος της ευρωζώνης και ανακαλύπτει ότι το τίμημα της εισόδου είναι πολύ υψηλότερο από ό,τι θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί”.
Πηγή Euro2day
Διαβάστε επίσης :
