Σύμφωνα με πηγή του εξειδικευμένου οικονομικού πρακτορείου «Πράιμ», που ανήκει στον όμιλο ΡΙΑ-Νόβοστι και του ΙΤΑΡ-ΤΑΣΣ στη θυγατρική του ρωσικού κολοσσού «Γκαζπρόμ Έξπορτ» η καταρχήν συμφωνία προβλέπει πέραν της μείωσης της τιμής από την 1η Ιουλίου του 2013 και παράταση του συμβολαίου προμήθειας φυσικού αερίου κατά 10 έτη, ενώ οι δύο πλευρές «βρίσκονται τώρα στη διαδικασία μορφοποίησης της συμφωνίας». Κατά το υπάρχον συμβόλαιο, η Ελλάδα προμηθεύεται από τη Ρωσία έως και 3 δισ. κυβικά μέτρα ετησίως μέχρι το 2016, ενώ σύμφωνα με τη ρωσική πηγή η Γκαζπρόμ προώθησε το 2013 στην Ελλάδα 2,62 δισ. κυβικά μέτρα.
Το αρχικό τηλεγράφημα του ΙΤΑΡ-ΤΑΣΣ αναφέρεται στα δημοσιεύματα του ελληνικού Τύπου σχετικά με το μήνυμα, που απέστειλε ο Έλληνας πρωθυπουργός, Αντ. Σαμαράς, τέλη Ιουλίου «στην ηγεσία της Ρωσίας», με αίτημα να μειωθεί η τιμή του ρωσικού φυσικού αερίου, «μετά την αποτυχία του διεθνούς διαγωνισμού για την πώληση της κρατικής εταιρείας φυσικού αερίου ΔΕΠΑ, στον οποίο αρνήθηκε να συμμετάσχει ο ρωσικός ενεργειακός γίγαντας στις 10 Ιουνίου».
Κατά το ρωσικό πρακτορείο «το βασικό επιχείρημα της ελληνικής κυβέρνησης σε αυτές τις συγκεκριμένες συνομιλίες έγκειται στο ότι η αξία του φυσικού αερίου, που προμηθεύεται η Ελλάδα από τη Ρωσία, είναι κατά 30% ανώτερη της μέσης στην Ευρώπη».
Με νεώτερο τηλεγράφημά του – ανταπόκριση από την Αθήνα, το ΙΤΑΡ-ΤΑΣΣ αναφέρει ότι η ΔΕΠΑ και το υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής της Ελλάδας διέψευσαν την ανακοίνωση της «Γκαζπρόμ Έξπορτ» ότι επιτεύχθηκε καταρχήν συμφωνία μεταξύ της ελληνικής πλευράς και της Γκαζπρόμ.
Επικαλούμενο πληροφορίες από το υπουργείο, το ΙΤΑΡ-ΤΑΣΣ γράφει ότι «οι συνομιλίες βρίσκονται στο στάδιο ανταλλαγής μηνυμάτων και ακόμη δεν έχουν ολοκληρωθεί, γι αυτό και συμφωνία μεταξύ των μερών δεν υπάρχει», αντιθέτως «υπάρχει δραστήρια εργασία, ωστόσο σήμερα το θέμα δεν θα κλείσει».
Όπως γράφει το ΙΤΑΡ-ΤΑΣΣ, η ελληνική πλευρά επιδιώκει μείωση της τιμής του φυσικού αερίου στον μέσο όρο της ευρωπαϊκής, ενώ «και οι δύο πλευρές επιδιώκουν να πετύχουν αμοιβαία αποδεκτή λύση, ώστε να αποφευχθεί προσφυγή της Ελλάδας σε διεθνή διαιτησία για την επίλυση της διαφοράς».
Η Ελλάδα, κατά το πρακτορείο, επιδιώκει επίσης ηπιότερους όρους ως προς την πρόβλεψη ότι ο αγοραστής (ΔΕΠΑ) καταβάλλει αποζημίωση στον προμηθευτή (Γκαζπρόμ), εάν δεν καταναλώσει τον προβλεπόμενο από το συμβόλαιο όγκο φυσικού αερίου.
Σύμφωνα με την ελληνική πλευρά, αναφέρει το ΙΤΑΡ-ΤΑΣΣ, οι τελικοί καταναλωτές στην Ελλάδα πληρώνουν για το φυσικό αέριο 20-30% περισσότερο από τον μέσο όρο στην Ευρώπη, ενώ για τις ελληνικές εταιρείες η διαφορά αυτή είναι ακόμη μεγαλύτερη, καθώς κατά τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, οι τιμές βάσει των οποίων η Ελλάδα αγοράζει το φυσικό αέριο για τη βιομηχανία της κυμαίνονται στο επίπεδο των 52 ευρώ για κάθε κιλοβατώρα, όταν στην Ισπανία βρίσκεται στα 36, στη Βουλγαρία στα 32 και στις ΗΠΑ μόλις στα 9 ευρώ ανά κιλοβατώρα. Οι μεταλλουργικές βιομηχανίες της Ελλάδας πληρώνουν, κατά το πρακτορείο, 47,2 ευρώ ανά κιλοβατώρα, μέγεθος σχεδόν διπλάσιο του μέσου ευρωπαϊκού δείκτη (32,2 ευρώ).
Όπως επισημαίνει το οικονομικό πρακτορείο «Πράιμ», στα μέσα Ιανουαρίου ένας ακόμη γύρος των διαπραγματεύσεων μεταξύ ελληνικής και ρωσικής πλευράς κατέληξε σε αποτυχία, «με την Ελλάδα να δηλώνει ότι δεν μπορεί να αποδεχθεί τους προτεινόμενους όρους, δηλαδή τιμή, που θα απέχει από τη μέση ευρωπαϊκή, τα 380 ανά χίλια κυβικά μέτρα (έκπτωση 20% έναντι της σημερινής τιμής) και διάρκεια συμφωνίας για τη νέα τιμή τους 12 μήνες». Κατά το σχετικό τηλεγράφημα, η Γκαζπρόμ πρότεινε μείωση της τιμής στα 400 δολάρια ανά χίλια κυβικά, δηλαδή έκπτωση 13-15%, ενώ «η διαφορά των 20 δολαρίων θα στοιχίσει στην Ελλάδα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ ετησίως».
Επικαλούμενο ελληνικά ΜΜΕ, το «Πράιμ» σημειώνει ότι η Ελλάδα πληρώνει το ακριβότερο φυσικό αέριο στην Ευρώπη, 475 δολάρια ανά χίλια κυβικά, ωστόσο «εκπρόσωποι του ρωσικού ομίλου φυσικού αερίου διέψευσαν αυτά τα δεδομένα, υποστηρίζοντας ότι η τιμή για την Ελλάδα βρίσκεται στο επίπεδο των τιμών άλλων χωρών της περιοχής». Πέραν τούτου, επισημαίνει το ρωσικό πρακτορείο, «το μερίδιο της τιμής χονδρικής ως προς την τελική τιμή του φυσικού αερίου, που πληρώνει ο καταναλωτής, είναι μικρότερο του 50 %, ενώ το υπόλοιπο είναι τα κέρδη των επιτόπιων παικτών της αγοράς, οι φόροι κλπ».
Διαβάστε επίσης:
