Σε επίπεδο αριθμών αυτό εκδηλωνόταν με μείωση εσόδων (καμία κυβέρνηση δεν ήθελε να πιέσει τους ψηφοφόρους κατά την προεκλογική περίοδο, ούτε καν ή κυρίως τους φοροφυγάδες), αύξηση των δαπανών αφού οι κυβερνήσεις είχαν την τάση να ικανοποιούν σχεδόν όλα τα αιτήματα (βλέπετε ο λαϊκισμός δεν επέτρεπε, ούτε συγχωρούσε διαφορετικές συμπεριφορές), αύξηση του πληθωρισμού.
Ο κρατικός μηχανισμός έπεφτε σε λήθαργο ή στην καλύτερη περίπτωση εισερχόταν σε φάση αδράνειας.
Από το 1974 και μετά είναι αμφίβολο αν υπάρχει μία προεκλογική περίοδος κατά την οποία τα μεγέθη της οικονομίας δεν χειροτέρευαν, με αποτέλεσμα η κυβέρνηση που ακολουθούσε της εκλογικής αναμέτρησης, να ζητάει να σφίξουμε το ζωνάρι γιατί βρήκε άδεια, ταμεία, καμένη γη. Το έργο το ζήσαμε και το ξαναζήσαμε σαν τις παλιές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου από την τηλεόραση (μόνο που οι ταινίες συνήθως σε κάνουν να γελάς, ενώ η κυβερνητική καρικατούρα προκαλούσε αφαίμαξη εισοδημάτων από εκείνους που δεν μπορούσαν να ξεφύγουν).
Το πελώριο ερώτημα που τίθεται πλέον είναι αν θα είμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Είναι το πλέον κρίσιμο ερώτημα, αφού μετά την έξοδο από την κρίση και την επίτευξη θετικών ρυθμών ανάπτυξης ανοίγεται μπροστά μας μία νέα περίοδος η οποία απαιτεί σταθερότητα, σοβαρότητα, μεταρρυθμίσεις και ισχυρό εσωτερικό μέτωπο (τόσο για τη διαπραγμάτευση με την τρόικα και τους εταίρους όσο και για το μπρα ντε φερ με την Τουρκία).
Αν θέλουμε να ξεφύγουμε από τη σισύφεια συμπεριφορά κατά την προεκλογική περίοδο, τα κόμματα οφείλουν να διαφυλάξουν ως κόρη οφθαλμού την οικονομία, να τη στεγανοποιήσουν από τις αβεβαιότητες και την αστάθεια που προκαλεί η προεκλογική περίοδος και η μετεκλογική αβεβαιότητα. Είναι εφικτό; Ασφαλώς και είναι αρκεί τα κόμματα να το θέσουν ως έναν από τους πρωταρχικούς στόχους και η κυβέρνηση να διασφαλίσει ότι η κρατική μηχανή θα κάνει το καθήκον της και θα λειτουργεί με εντατικό ρυθμό σαν να βρίσκεται σε περίοδο αυξημένων αναγκών. Μόνο έτσι θα περιοριστούν οι ζημιές (ήδη οι επενδυτές «πάγωσαν» τα σχέδιά τους και περιμένουν τις εξελίξεις στο πολιτικό μέτωπο) και δεν θα επιστρέψουμε στο 2010.
Είναι εφικτό το τελευταίο. Μάλλον όχι. Οι κομματικές αντιθέσεις που είναι χαώδεις, ο λαϊκισμός που είναι πανταχού παρόν, οι πλειοδοσία και οι παλαιοκομματικές συμπεριφορές δεν εγγυώνται πως θα βαδίσουμε εκτός της πεπατημένης των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών. Το αντίθετο μάλιστα. Οπότε μάλλον θα κουνήσουμε μαντήλι και στην ανάπτυξη που μόλις ξεμύτισε ύστερα από 34 συναπτά τρίμηνα.
Δυστυχώς είτε το θέλουμε είτε όχι σε περίπτωση που δεν εκλεγεί από την παρούσα Βουλή Πρόεδρος της Δημοκρατίας ώστε να δοθεί χρόνος να σταθεροποιηθεί η οικονομία, προσδεθείτε γιατί έρχονται αναταράξεις, οι οποίες θα είναι τόσο πιο ισχυρές όσο μακρύτερο θα είναι το χρονικό διάστημα της αβεβαιότητας και ενδεχομένως της ακυβερνησίας αν από τις πρόωρες εκλογές δεν προκύψει αυτοδύναμη ή συμμαχική κυβερνητική πλειοψηφία.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163