Το κουτί της Πανδώρας άνοιξε. Και τώρα όποιον πάρει ο …χάρος ή ακριβέστερα η λάσπη. Οι καταγγελίες Δραγασάκη αποτέλεσαν το εναρκτήριο λάκτισμα, ακολούθησε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης θέλοντας να δώσει στοιχεία και εξηγήσεις, στη συνέχεια τη σκυτάλη πήρε ο Πάνος Καμμένος και το γαϊτανάκι των ανέξοδων καταγγελιών για τη διαπλοκή, τα ρουσφέτια των πολιτικών σε επιχειρηματίες, οι παρεμβάσεις των επιχειρηματιών σε υπουργούς ακόμα και στον πρωθυπουργό αναμένεται να παράξουν και να ρίξουν τόννους λάσπη στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου που άτυπα ήδη βρισκόμαστε.
Όχι πως είναι φαινόμενα άγνωστα στη χώρα μας. Το αντίθετο μάλιστα. Η διαπλοκή και η παρέμβαση ισχυρών επιχειρηματιών ήταν φαινόμενο συνηθισμένο, σχεδόν καθημερινό. Είχε διαβρώσει το σύστημα αλλά και πολιτικούς και σε μεγάλο βαθμό ήταν υπεύθυνο και για την κρίση. Το βιώσαμε. Και είναι ευχής έργο οι πολιτικοί να καταγγέλλουν επίσημα και ανοιχτά οποιοδήποτε τέτοιο φαινόμενο, αλλά με στοιχεία και να επιλαμβάνεται αμέσως ο εισαγγελέας και η Δικαιοσύνη.
Όχι ρουκέτες οι οποίες μπορεί να είναι αληθινές, αλλά σε καθεστώς ανωνυμίας και χωρίς στοιχεία μεταλλάσσονται σε λάσπη και αντί συμβάλλουν στην τιμωρία των ενόχων και στην αναγκαία κάθαρση, τροφοδοτούν το κλίμα νοσηρότητας στον πολιτικό, αλλά και κοινωνικό βίο της χώρας.
Οποιος έχει στοιχεία να τα παρουσιάσει και να τα στείλει στον εισαγγελέα. Θα μπορούσαν μάλιστα οι πολιτικοί με μία ρύθμιση οι υποθέσεις αυτές να εξετάζονται κατά προτεραιότητα και με τη διαδικασία του κατεπείγοντος ώστε να μην υπάρχει ο φόβος να ξεχαστούν, να μπουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα. Εχουν τη νομοθετική εξουσία στα χέρια τους. Ας προχωρήσουν.
Ας το κάνουν τώρα γιατί σε λίγο ο ακραίος διπολισμός που θα εκδηλωθεί στην πολιτική σκηνή και η προσπάθεια κάποιων να σωθούν κερδίζοντας το 3% στις εκλογές υπάρχει φόβος να καταστήσουν την αντιπαράθεση σε λασπομαχία, ξυπνώντας έτσι στους πολίτες μνήμες καθόλου τιμητικές για το πολιτικό προσωπικό.
Υπάρχει φόβος να πληγεί όχι μόνο το πολιτικό σύστημα (αυτό είναι το μόνο σίγουρο), αλλά και η οικονομία. Γιατί ποιος επενδυτής θα τολμήσει να προχωρήσει σε επενδύσεις όταν η επαφή και συζήτηση (ενδεχομένως σε καθεστώς μυστικότητας όπως πολλές φορές απαιτούν τα επιχειρηματικά μυστικά) με υπουργό ή γενικό γραμματέα ή άλλον παράγοντα παρερμηνεύεται και τον καθιστά στόχο επιθέσεων; Θα κάνει σε ένα νοσηρό πολιτικό κλίμα επένδυση όταν κινδυνεύει με διαπόμπευση και …εξοστρακισμό (για να θυμηθούμε και τι συνέβαινε στην αρχαία Αθήνα με τους αληθινούς ή δήθεν, όπως ο Αριστείδης, εχθρούς της πόλης); Αστεία πράγματα.
Ποια είναι η απάντηση; Όλα στο φως με στοιχεία και ντοκουμέντα. Διαφάνεια κρυστάλλινη παντού. Γιατί αλλιώς κύριοι πολιτικοί η αξιοπιστία σας θα μηδενιστεί. Βρίσκεται που βρίσκεται πολύ χαμηλά στη συνείδηση των πολιτών, μην τη στέλνετε στα τάρταρα. Είναι πολύ επικίνδυνο για τη δημοκρατία.