Το δραματικό διάγγελμα του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου έρχεται σε μια στιγμή κατά την οποίαν στην Ελλάδα αρχίζει να διαμορφώνεται ένα κοινωνικό κλίμα ευρείας συναίνεσης στην ανάγκη λήψης σκληρών, επώδυνων, πλην όμως αναγκαίων μέτρων. Κι αυτό αποτυπώνεται στην στάση της πολιτικής ηγεσίας, που με την εξαίρεση των κομμάτων της αριστεράς, συμβάλλει για πρώτη φορά τουλάχιστον τα τελευταία 40 χρόνια στη διαμόρφωση ενός θετικού κλίματος συναίνεσης για την αντιμετώπιση της πρωτοφανούς κρίσης, που διέρχεται ο τόπος, όπως με έμφαση τόνισε ο κ. Παπανδρέου.
Ασφαλώς αποτελεί γενναία στάση και του Γιώργου Καρατζαφέρη αλλά κυρίως του Αντώνη Σαμαρά η τοποθέτηση τους. Ο πρόεδρος της ΝΔ, μολονότι είναι βέβαιο ότι δέχεται εσωκομματικές γκρίνιες από νεοδημοκράτες, μεγάλα και μικρομεσαία στελέχη, που δεν έχουν αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος, που σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στις δικές τους κυβερνήσεις, στηρίζει την κυβέρνηση.
Εστω και με μικρές διαφοροποιήσεις. Κι υπό την έννοια αυτή ο νέος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποτελεί ευχάριστη έκπληξη. Βεβαίως, στην ανάγκη του να διατηρήσει και κάποια αντιπολιτευτική στάση, ο κ. Σαμαράς ισχυρίζεται ότι τα spread στα επιτόκια εκτοξεύτηκαν μετά τις εκλογές, εξαιτίας των τοποθετήσεων της σημερινής κυβέρνησης. Αυτό φυσικά δεν ισχύει. Ασφαλώς κι οι επιθέσεις των κερδοσκόπων εντάθηκαν μετά τις εκλογές. Αλλά καλό θα ήταν να θυμίσουμε στους νεοδημοκράτες ότι είχαν ξεκινήσει από την περασμένη άνοιξη, όταν για πρώτη φορά το spread είχε ξεπεράσει τις 300 μονάδες βάσης. Κι είχαν ηρεμήσει για λίγους μήνες λόγω του καλοκαιριού και της προεκλογικής περιόδου.
Κι ας μην ξεχνάμε: Η σημερινή τραγική κατάσταση, που βιώνουν η οικονομία αλλά κι η χώρα δεν είναι αποτέλεσμα των όποιων πολιτικών της παρούσης κυβέρνησης αλλά της προηγούμενης του Κώστα Καραμανλή. Ο οποίος, με άκρως ανεύθυνο τρόπο, μόλις διαπίστωσε ότι έρχεται η πτώχευση έσπευσε να προκαλέσει εκλογές επικαλούμενος δήθεν την εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας, που θα γίνονταν μετά έξη μήνες, για να φορτώσει το μείζον πρόβλημα, που ο ίδιος δημιούργησε με τις καταστροφικές πολιτικές του εις βάρος της οικονομίας και της χώρας, στην επόμενη κυβέρνηση.
Υπάρχουν ορισμένοι ακόμα μέσα στη ΝΔ, κυρίως στελέχη, που ευνοήθηκαν από τον κ. Καραμανλή, που απέκτησαν χάρις στην εύνοια του υπόσταση, τα οποία πιστεύουν ότι τουλάχιστον δεν ήταν κακή η διακυβέρνηση 2004-2009. Βέβαια συγκεκριμένα μέτρα, μεταρρυθμίσεις, πολιτικές δεν έχουν να θυμούνται η έστω να επικαλούνται. Αλλά δεν δέχονται την οικτρή αποτυχία, που όμως αντιλαμβάνονται οι απλοί νεοδημοκράτες ψηφοφόροι, που γύρισαν την πλάτη τους στον κ. Καραμανλή.
Σε αυτούς τους λίγους που συνεχίζουν να ισχυρίζονται κάτι τέτοιο, ας τους θυμίσουμε την Ελλάδα που παρέλαβε η ΝΔ τον Μάρτιο του 2004. Την Ελλάδα των Ολυμπιακών Αγώνων, της ελπίδας και της αισιοδοξίας. Την Ελλάδα της αξιοπιστίας όταν τα στελέχη του οικονομικού επιτελείου της τότε κυβέρνησης του Κώστα Σημίτη, που είχε πετύχει τον διπλό άθλο της ένταξης της Ελλάδας αλλά και της Κύπρου στην ΟΝΕ, επιλέγονταν για σημαντικές θέσεις στον ευρωπαϊκό μηχανισμό. Όπως ο διοικητής της τράπεζας της Ελλάδας Λουκάς Παπαδήμος, που έγινε αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Αυτή την Ελλάδα ήλθε να καταστρέψει ο κ. Καραμανλής. Με την περιβόητη απογραφή και την αναθεώρηση του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, στο οποίο συμπεριέλαβε τον τζίρο, που έκαναν «οι πουτάνες και οι νταβατζήδες», κατά δήλωση του τότε γενικού γραμματέα της Στατιστικής Υπηρεσίας Μανώλη Κοντοπυράκη.
Προφανώς η κυβέρνηση Καραμανλή είχε μεγάλη έφεση στους «νταβατζήδες». Αλλά το βέβαιο είναι ότι δανειζόμενη χωρίς οποιαδήποτε φειδώ, η τότε κυβέρνηση διπλασίασε σε πραγματικά νούμερα το δημόσιο χρέος, προχώρησε σε αθρόους διορισμούς στο Δημόσιο, κολάκεψε με άπειρες παροχές τους αγρότες και διαμόρφωσε, αν και τύποις φιλελεύθερη, μια κοινωνία δημοσίων υπαλλήλων και μόνον, χωρίς όραμα, χωρίς δημιουργικότητα, χωρίς ανταγωνιστικότητα και χωρίς παραγωγικότητα.
Κι όταν ξεπάτωσε το χρέος κι ήλθε η διεθνής κρίση, μας άφησε χωρίς κατεύθυνση στη μέση του τυφώνα κι αποχώρησε εσπευσμένως. Αφήνοντας πίσω της συντρίμμια. Και μια κοινωνία σε απελπισία, χωρίς ελπίδα, χωρίς αισιοδοξία. Γι’ αυτό κάποιοι νεοδημοκράτες, που συνεχίζουν να διακατέχονται από μια ακατανόητη αλαζονία, καλά θα έκαναν να σωπαίνουν για τον βίο και την πολιτεία του Κώστα Καραμανλή και των κυβερνήσεων του.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163