Ωστόσο νίπτει τας χείρας του λέγοντας ότι οι αποφάσεις θα ληφθούν από τους ευρωπαίους και την ελληνική κυβέρνηση, αφού ο ρόλος του πλέον είναι συμβουλευτικός και όχι αποφασιστικός.
Την ίδια ώρα οι Ευρωπαίοι θέλουν να ικανοποιήσουν το αίτημα της Αθήνας, αλλά βλέπουν ότι οι αριθμοί δεν βγαίνουν και κάνουν και δεύτερες σκέψεις. Σίγουρα δεν θέλουν να βρουν ξανά μπροστά τους και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα το πρόβλημα που ακούει στο όνομα Ελλάδα. Από την άλλη τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα αυτή την στιγμή τουλάχιστον θέλουν την ελληνική πλευρά ικανοποιημένη και πάνω σε αυτό ακροβατούν.
Η Γερμανία δεν είναι αυτή που ήταν πριν από μερικούς μήνες. Με μία Μέρκελ όχι στα καλύτερά της, να ενδιαφέρεται περισσότερο για την υστεροφημία της και λιγότερο για την επόμενη ημέρα στην Ελλάδα σίγουρα θέλει μία ήπια κατάσταση στην χώρα, δεδομένου και του προβλήματος που υπάρχει με την Ιταλία.
Από την δική τους πλευρά η Αθήνα συνεχίζει να είναι απόλυτη και να δηλώνει σε όλους τους τόνους, ότι το μέτρο της περικοπής των συντάξεων είναι αχρείαστο, αφού τα δημοσιονομικά το επιτρέπουν.
Η αλήθεια βέβαια είναι κάπου στην μέση. Τα δημοσιονομικά το επιτρέπουν υπό την αίρεση ότι θα υπάρχει ανάπτυξη της οικονομίας και μάλιστα με υψηλούς ρυθμούς, αλλά κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να συμβαίνει. Και βέβαια εάν τελικά ακυρωθεί το μέτρο τα αντίμετρα δεν μπορεί να είναι άξια λόγου.
Πάνω σε αυτή την περίπου διαμορφωμένη Βαβέλ προσπαθούν όλοι να ισορροπήσουν. Ένας παράγοντας που θα γύρει την πλάστιγγα είναι οι αγορές. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται να βγει άμεσα σε αυτές, αλλά δεν μπορεί εσαεί να είναι εκτός. Εκτός αγορών σημαίνει νάρκη στην ανάπτυξη. Και νάρκη στην ανάπτυξη σημαίνει πρόβλημα με την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων. Κοινώς φαύλος κύκλος.
Προβλέψεις μάλλον είναι παρακινδυνευμένες. Εκείνο που μάλλον είναι σίγουρο ότι η Αθήνα ζητάει τα πάντα, αλλά θα είναι ικανοποιημένη αν πάρει το μεγαλύτερο μέρος αυτών. Ο επόμενος μήνας θα είναι καθοριστικός.
Του Θανάση Παπαδή
