Τα νέα δεσμά Σόιμπλε για την Ελλάδα

Το νέο επεισόδιο το οποίο θα αρχίσει να ξεδιπλώνεται και το οποίο θα δέσει την Ελλάδα για τα καλά στο γερμανικό άρμα, θα έχει στο επίκεντρό του το χρέος.

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Η Ελλάδα μέσω της ρύθμισης και της ελάφρυνσης ελπίζει ότι θα μπορέσει να βγει στις αγορές και θα ανακτήσει την εθνική της κυριαρχία.

Οι Γερμανοί, όμως, και ιδιαίτερα ο Σόιμπλε απεργάζεται νέα δεσμά που θα κρατήσουν τη χώρα δέσμια και υποταγμένη όσο το χρέος παραμένει υψηλό.

Στην πρόταση που επεξεργάζονται και αποκάλυψε η εφημερίδα ¨Το Κεφάλαιο¨ φαίνεται πως ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών προκρίνει την επιμήκυνση του χρέους, εξειδικεύοντας στις χρονιές που το βάρος είναι δυσανάλογα μεγάλο, δηλαδή όταν τα τοκοχρεωλύσια είναι πολύ υψηλά κάποιο χρόνο, τότε να επιμηκύνεται η εξόφλησή τους, ώστε να ελαφρύνεται και να διευκολύνεται η εξυπηρέτησή τους, αποδέχεται επίσης την ιδέα της διατήρησης χαμηλών επιτοκίων ακόμα και όταν η ΕΚΤ τα αυξάνει. Πολύ καλά θα μπορούσε να πει κανείς ως εδώ. Όμως, ο πανούργος Γερμανός; Υπουργός Οικονομικών  προτείνει ένα μηχανισμό δεσμώτη της Ελλάδας.

Τι λέει ο Σόιμπλε; Ναι, θα ελαφρύνουμε το χρέος, αλλά όσο θα ισχύει η ρύθμιση δεν θα μπορείτε να κάνετε ότι θέλετε με τον προϋπολογισμό και τα δημοσιονομικά σας, αλλά θα σας ελέγχει και θα εγκρίνει τον προϋπολογισμό ο ESM που σας δίνει τα δάνεια, δηλαδή ο Ρέγκλινγκ τώρα και γενικότερα οι Γερμανοί που τον ελέγχουν.

Με λίγα λόγια η ελληνική κυβέρνηση δεν θα μπορεί κυρίαρχα να συντάξει προϋπολογισμό και να κατανείμει τα κονδύλια όπως κρίνει η ίδια και σύμφωνα με τα συμφέροντα, τους σχεδιασμούς και τις ανάγκες της χώρας, αλλά θα πρέπει να ικανοποιεί και να υποτάσσεται στις υποδείξεις του ESM, όπως τώρα υποτάσσεται στις υποδείξεις του κουαρτέτου.
Εάν αυτός ο μηχανισμός γίνει αποδεκτός, τότε  διαιωνίζεται η υποταγή της χώρας στους δανειστές, χάνεται η εθνική κυριαρχία αφού δεν θα μπορεί η εκάστοτε κυβέρνηση να αποφασίζει κυρίαρχα για τον προϋπολογισμό, ενώ γίνεται πρώτος και κυρίαρχος στόχος του προϋπολογισμού η εξυπηρέτηση του χρέους.

Όμως, οι φιλοδοξίες του Σόιμπλε δεν περιορίζονται στην Ελλάδα, αλλά επεκτείνει το μοντέλο που επεξεργάζεται σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα βρεθεί μελλοντικά στην ανάγκη να ρυθμίσει το χρέος της, που σημαίνει ότι οι Γερμανοί επιδιώκουν οι ίδιοι να ελέγξουν όσο πιο ασφυκτικά μπορούν και να υποτάξουν οικονομικά όσες χώρες βρεθούν για οποιοδήποτε λόγο σε κατάσταση υπερχρέωσης.

Και αυτό αποκαλύπτεται από ένα άλλο γεγονός. Ελεγχοι  κατά τη σύνταξη των προϋπολογισμών, ιδίως των χωρών με υπερβολικά ελλείμματα, γίνονται και τώρα και προβλέπονται από τη συνθήκη του Μάαστριχτ για την ύπαρξη χαμηλών ελλειμμάτων, κάτω από 3%.

Όμως, ανάμεσα στο σημερινό καθεστώς  και το νέο μηχανισμό που σχεδιάζει ο Σόιμπλε υπάρχει μία τεράστια και ουσιώδης διαφορά. Τώρα τον έλεγχο ασκεί η Κομισιόν, ένα θεσμοθετημένο πολιτικό όργανο της Ευρωπαϊκής; Ενωσης  και ως γνωστόν εκεί αποφασίζουν ανάλογα με τις εκάστοτε ισορροπίες και συσχετισμούς που διαμορφώνονται στην Ευρώπη και όχι ο ESM που οι Γερμανοί τώρα ελέγχουν πλήρως και οι φιλοδοξίες τους είναι να μετεξελιχθεί σε ΔΝΤ της Ευρώπης.