Υπέρ της θέσπισης του κεφαλαιοποιητικού συστήματος τάσσεται ο πρόεδρος του Συλλόγου Προσωπικού Alpha Bank και επικεφαλής της συνδικαλιστικής οργάνωσης ΕΝΟΤΗΤΑ Τάσος Γκιάτης, σημειώνοντας με έμφαση ότι η μορφή του σημερινού διανεμητικού συστήματος ασφάλισης έχει αποτύχει. Παράλληλα σημειώνει ότι «το κεφαλαιοποιητικό σύστημα όπως και η λειτουργία ενός ασφαλιστικού συστήματος 3 πυλώνων (κύρια Ταμεία Σύνταξης, Επικουρικά, Ιδιωτική Ασφάλιση) όχι μόνο δεν πρέπει να γίνουν αντικείμενο αντιπαράθεσης αλλά πρέπει να είναι βασική επιδίωξη των συνδικάτων».
Αναφερόμενος στις επικείμενες αλλαγές στο εργασιακό τόνισε ότι «πρέπει επιτέλους να αποβληθούν τα σωματεία και οι ομοσπονδίες «σφραγίδες», να ενισχυθεί η αντιπροσωπευτικότητα, να ομογενοποιηθούν οι ομοσπονδίες ανά κλάδο οικονομίας με παράλληλα υιοθέτηση εκσυγχρονιστικών θέσεων». Σημείωσε επίσης ότι «η απόφαση για λήψη απεργίας είναι το τελευταίο όπλο μίας συνδικαλιστικής οργάνωσης, που όταν εμείς οι ίδιοι το εξευτελίζουμε θα οδηγήσει σε σωματεία φαντάσματα που απλώς θα κραυγάζουν «λύκος – λύκος».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Επίσης πήρε μία θέση που μάλλον είναι ασυνήθιστη για συνδικαλιστή. Τονίζει χαρακτηριστικά ότι «όσο ιερό είναι το δικαίωμα στην απεργία, τόσο ιερό είναι και το δικαίωμα στην εργασία».
Αναφερόμενος στις εξελίξεις στον τραπεζικό κλάδο τόνισε ότι «αλλάζει τελείως το μοντέλο της Τραπεζικής όπως το γνωρίζαμε και δημιουργείται μία νέα κουλτούρα που συμβαδίζει πλέον με τη νέα ψηφιακή εποχή, χωρίς σύνορα, χωρίς όρια».
Καταλήγει ότι «αυτή η μετεξέλιξη δε μπορεί να γίνει στην κατεύθυνση δημιουργίας απρόσωπων Τραπεζών ή εξαφάνισης των Τραπεζικών καταστημάτων και αντικατάστασής τους από ηλεκτρονικές πλατφόρμες».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης:
- Το τραπεζικό σύστημα βρίσκεται σε μία πλήρη αναδιοργάνωση. Το συνδικαλιστικό κίνημα στον κλάδο, έχει απαντήσεις σε όλα αυτά που συμβαίνουν ή είναι απλός θεατής;
Οι αλλαγές που συντελούνται στο Τραπεζικό μας σύστημα είναι ραγδαίες. Αλλάζει τελείως το μοντέλο της Τραπεζικής όπως το γνωρίζαμε και δημιουργείται μία νέα κουλτούρα που συμβαδίζει πλέον με τη νέα ψηφιακή εποχή, χωρίς σύνορα, χωρίς όρια.
Η μετεξέλιξη του Τραπεζικού μας συστήματος μπορεί θεωρητικά να βασίζεται στις αλλαγές που γίνονται κυρίως στις τέσσερις συστημικές Τράπεζες, όμως πρέπει να γίνει κατανοητό ότι κάθε Τράπεζα έχει διαφορετική αφετηρία, διαφορετική κουλτούρα, διαφορετικές οικονομικές ανάγκες και βάρη άρα και διαφορετικό προσανατολισμό στη λήψη των αποφάσεων για το μετασχηματισμό τους.
Ένα είναι σίγουρο: Αλλάζει τελείως η μορφή Τραπεζικής που γνωρίζαμε και με ταχύτατους ρυθμούς θα αντικατασταθεί από ένα τελείως διαφορετικό μοντέλο που θα μπορεί να προσφέρει ταχύτερες, πιο ασφαλείς και πιο εξειδικευμένες υπηρεσίες στους πελάτες των Τραπεζών.
Αυτή η μετεξέλιξη δε μπορεί να γίνει στην κατεύθυνση δημιουργίας απρόσωπων Τραπεζών ή εξαφάνισης των Τραπεζικών καταστημάτων και αντικατάστασής τους από ηλεκτρονικές πλατφόρμες.
Η μετεξέλιξη θα βασιστεί και θα βασίζεται πάντα στην προσωπική επαφή τραπεζικών στελεχών, επιχειρήσεων και φυσικών προσώπων.
- Πως θα είναι τα νέα καταστήματα; Είστε σε συζητήσεις με την διοίκηση της Τράπεζας για την επόμενη ημέρα;
Αυτό σημαίνει ότι θα δημιουργηθούν νέου τύπου καταστήματα με εκπαιδευμένο προσωπικό που θα αναλάβει συμβουλευτικό και καθοδηγητικό ρόλο σε θέματα που αφορούν τις σύγχρονες υπηρεσίες του πελάτη όπως πχ. τη διαχείριση των οικονομικών της οικογένειας, του προγραμματισμού και την κάλυψη αναγκών και ρευστότητας των επιχειρήσεων κα.
Πρακτικά τα νέα Τραπεζικά καταστήματα θα υπάρχουν και θα είναι το βασικό συστατικό σχέσης εμπιστοσύνης μεταξύ της Τράπεζας και των πελατών.
Το ζητούμενο δεν είναι η περαιτέρω μείωση των καταστημάτων (που ήδη βρίσκονται στο μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης) αλλά η αλλαγή της μορφής, του ρόλου και των εργασιών που θα έχουν.
Σε αυτή λοιπόν την μετεξέλιξη του Τραπεζικού συστήματος οφείλει το συνδικαλιστικό κίνημα να συμμετέχει, να εκφράζει επιστημονικά τις απόψεις του διαμορφώνοντας συνθήκες ασφάλειας και σιγουριάς για τους Τραπεζοϋπαλλήλους χωρίς προκαταλήψεις και αγκυλώσεις.
Νομιμοποιούμενος μπορώ να μιλήσω για τη δική μας Τράπεζα, την Alpha Bank. Το σχέδιο μετασχηματισμού της το οποίο αποδεχόμαστε και στηρίζουμε, βασίζεται σε τρεις πυλώνες: α) την πελατοκεντρική προσέγγιση, με τον επανασχεδιασμό νέων προϊόντων και ταχύτερων υπηρεσιών, β) τον εκσυγχρονισμό με απλοποίηση διαδικασιών και γ) με τη δημιουργία νέας κουλτούρας αξιολόγησης και κοινή στοχοθέτηση για όλη την Τράπεζα.
Σ’ αυτή την πορεία μετεξέλιξης συμμετέχουμε μέσα από ένα διαρκή διάλογο που έχουμε κατοχυρώσει με τη Διοίκηση της Τράπεζας.
Η κάθε αλλαγή για να έχει θετικά αποτελέσματα πρέπει να τυγχάνει της αποδοχής και της εμπιστοσύνης των εργαζομένων και των στελεχών της.
- Τα κόκκινα δάνεια, άλλαξαν την αγορά. Οι τράπεζες μετασχηματίζονται, γεννιούνται νέες δραστηριότητες και νέες εταιρίες, μέσα από τις υπάρχουσες. Μήπως όλο αυτό είναι μία παγίδα, προκειμένου να καταστρατηγηθούν εργασιακά δικαιώματα που κατακτήθηκαν σε προγενέστερες εποχές;
Πράγματι τα κόκκινα δάνεια, άλλαξαν την αγορά. Είναι ένα φαινόμενο παγκόσμιο που εξαρτάται από τις οικονομικές συνθήκες που αλλάζουν κάθε τόσο αλλά και από απρόβλεπτους παράγοντες όπως πχ. είναι η πρόσφατη πανδημία που βιώνει ο πλανήτης.
Στη χώρα μας όμως οι δείκτες των μη εξυπηρετούμενων δανείων ήταν υπερβολικοί σε σχέση με τον μέσο Ευρωπαϊκό όρο. Εξάλλου ζούμε στη χώρα της υπερβολής.
Αυτό το φαινόμενο όμως δημιούργησε μία καινούρια αγορά, αυτή των Εταιρειών που ειδικεύονται στη διαχείρισή τους και λειτουργούν εδώ και δεκαετίες σε όλη την Ευρώπη.
Ήδη στην ελληνική αγορά λειτουργούν τρεις μεγάλες εταιρείες (και αρκετές μικρότερες) διαχείρισης μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων όπως είναι πχ. η cepal Hellas που έχουν παρόν και φυσικά μέλλον αφού οι εργασίες τους θα επεκταθούν όχι απλά όπως αφελώς κάποιοι νομίζουν σε ρόλο εισπρακτικών εταιρειών αλλά διαχείρισης και παράλληλης αξιοποίησης χαρτοφυλακίων, Real Estate κλπ.
Αυτό σημαίνει τον παράλληλο εξορθολογισμό των ισολογισμών Επιχειρήσεων και Τραπεζών.
Επειδή όμως πάντα θα υπάρχουν κόκκινα δάνεια σημαίνει ότι αυτή η νέα αγορά έχει βιωσιμότητα και παρέχει απόλυτη διασφάλιση της εργασίας των 4.500 και πλέον εργαζομένων σε αυτές.
Άρα για ποια παγίδα μιλάμε και καταστρατήγηση δικαιωμάτων;
Ενδεικτικά να αναφέρω ότι οι μεταφορές 2.500 περίπου Τραπεζικών υπαλλήλων σε αυτές έγινε με παράλληλη υπογραφή συμβάσεων που κατοχυρώνει πλήρως τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματά τους.
- Το κεφαλαιοποιητικό σύστημα μπαίνει οσονούπω στην ζωή μας. Πόσο έτοιμοι είναι οι εργαζόμενοι να το δεχθούν και κατά πόσο πιστεύεται ότι είναι εφικτό να δούμε αναίμακτη μετάβαση;
Το κεφαλαιοποιητικό σύστημα όπως και η λειτουργία ενός ασφαλιστικού συστήματος 3 πυλώνων (κύρια Ταμεία Σύνταξης, Επικουρικά, Ιδιωτική Ασφάλιση) όχι μόνο δεν πρέπει να γίνουν αντικείμενο αντιπαράθεσης αλλά πρέπει να είναι βασική επιδίωξη των συνδικάτων.
Αυτή η μορφή του σημερινού διανεμητικού συστήματος ασφάλισης έχει αποτύχει.
Είναι ισοπεδωτική, ψευδεπίγραφη και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε μεγαλύτερη μείωση συντάξεων που όμως ούτε αυτή μπορεί να δώσει διέξοδο.
Ποιο μυαλό θα μπορούσε να αποδεχθεί ότι ένας εργαζόμενος που πληρώνει υψηλές εισφορές επί σαράντα συνεχόμενα χρόνια θα απολαμβάνει μικρότερο συντάξιμο μισθό από ένα ασφαλισμένο που πλήρωσε ελάχιστες εισφορές για λίγα χρόνια;
Εξάλλου αυτό το σύστημα, που θεοποιεί το ελληνικό συνδικαλιστικό κίνημα στην Ελλάδα, δεν είναι αυτό που δανείζεται από τη νέα γενιά; υποθηκεύοντας το ασφαλιστικό της μέλλον που όμως όταν συνταξιοδοτηθεί θα περιμένει τουλάχιστον πέντε χρόνια για να λάβει ως συντάξιμο μισθό αυτόν που νομίζει ότι έχει; Σε ποια χώρα του κόσμου κάποιος που πληρώνει 40 χρόνια εισφορές, συνταξιοδοτείται και μπαίνει για μία πενταετία σε λίστα αναμονής για να απολαύσει τους κόπους μίας ζωής;
Τώρα είναι η στιγμή που πρέπει η Πολιτεία να δώσει τη δυνατότητα κυρίως στους νέους ασφαλισμένους να αποφασίσουν οι ίδιοι πώς θα προστατέψουν τις δικές τους εισφορές και του εργοδότη τους και να αποκτήσουν οι ίδιοι τον έλεγχο της διαχείρισής τους.
Η Πολιτεία πρέπει να θεσπίσει παράλληλα αντισταθμιστικά ποσά προϋπολογίζοντας το κόστος μετάβασης διασφαλίζοντας τις παλαιές συντάξεις.
Η αλλαγή του συστήματος είναι επιβεβλημένη και θα γίνει.
Αν δε γίνει, τότε για τη βιωσιμότητα του σημερινού άθλιου ασφαλιστικού μοντέλου θα εργάζονται 5 νέοι άνθρωποι για να καλύπτουν ένα συνταξιούχο. Αν το συνδικαλιστικό κίνημα το ερμηνεύει ως αλληλεγγύη γενεών εγώ το αντιστρέφω προκειμένου να διασφαλιστούν τα συμφέροντα των νέων εργαζόμενων από μία ληστρική επιδρομή διασπάθισης των χρημάτων τους.
- Η πανδημία έχει πάει πίσω την έλευση του νέου εργασιακού νομοσχεδίου. Με βάση τα όσα έχουν διαρρεύσει, ποια είναι η δική σας άποψη;
Πραγματικά κανείς δεν ξέρει σε ποια κατεύθυνση θα κινηθεί το νέο εργασιακό νομοσχέδιο.
Η μεν Κυβέρνηση αμφιταλαντεύεται αν θα κάνει ουσιαστικές τομές ή φοβούμενη το υποτιθέμενο κόστος θα διαιωνίσει καταστάσεις που οδηγούν μακροπρόθεσμα σε ομηρία απραξίας εργαζόμενους και επιχειρήσεις.
Το δε συνδικαλιστικό κίνημα βρίσκεται ήδη σε χειμερία νάρκη απολαμβάνοντας την καραντίνα και την ασφάλεια που παρέχουν οι Υπουργικές αποφάσεις για την παράταση της θητείας των συνδικαλιστικών οργανώσεων που έχει ήδη λήξει.
Έπρεπε, αν είχαμε μία σοβαρή τριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση, να θέσει τις προτάσεις της και να αναλάβει με θάρρος την πρωτοβουλία ώστε να γίνουν τώρα οι αλλαγές που θα προσδώσουν αξία στα συνδικάτα.
Η δική μου πρόταση είναι ότι πρέπει επιτέλους να αποβληθούν τα σωματεία και οι ομοσπονδίες «σφραγίδες», να ενισχυθεί η αντιπροσωπευτικότητα, να ομογενοποιηθούν οι ομοσπονδίες ανά κλάδο οικονομίας με παράλληλα υιοθέτηση εκσυγχρονιστικών θέσεων όπως: Μητρώο Συνδικαλιστικών Οργανώσεων με ταυτοποίηση ΑΜΚΑ των πραγματικών μελών, την υιοθέτηση διαδικασιών με τεχνολογικά μέσα (εξ αποστάσεως), την ηλεκτρονική ψήφο και φυσικά την αλλαγή του τρόπου προκήρυξης απεργίας από πλειοψηφίες εργαζομένων και όχι από συγκλίσεις που γίνονται σε ένα δωμάτιο.
Τότε μόνο η απεργία θα αποκτήσει το πραγματικό περιεχόμενο αντί αυτού που βλέπουμε σήμερα να εκδηλώνεται μία απεργία με συμμετοχή του 3%! των μελών μίας οργάνωσης.
Η απόφαση για λήψη απεργίας είναι το τελευταίο όπλο μίας συνδικαλιστικής οργάνωσης, που όταν εμείς οι ίδιοι το εξευτελίζουμε θα οδηγήσει σε σωματεία φαντάσματα που απλώς θα κραυγάζουν «λύκος – λύκος».
Τέλος θέλω να πω ότι όσο ιερό είναι το δικαίωμα στην απεργία, τόσο ιερό είναι και το δικαίωμα στην εργασία. Αν δεν μπορείς να πείσεις τον εργαζόμενο να σε ακολουθήσει στην κινητοποίηση, δε μπορεί να προπηλακίζεται έξω από την πόρτα της εργασίας του.
Αυτό κατά τη γνώμη μου πρέπει να είναι το πλαίσιο που πρέπει να θέσει ένα σύγχρονο συνδικαλιστικό κίνημα.
- Το συνδικαλιστικό κίνημα έχει κατά πολλούς πεθάνει. Υπάρχει νεκρανάσταση ή μήπως πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αδύναμα συνδικάτα;
Πράγματι αυτή η μορφή, όπως η σημερινή, ενός συνδικαλιστικού κινήματος όπως εκφράζεται από τη ΓΣΕΕ έχει πεθάνει.
Δεν είναι τυχαίο ότι στην αξιολόγηση των θεσμών από την κοινωνία ο συνδικαλισμός με τη σημερινή του μορφή βρίσκεται στην τελευταία θέση αποδοχής.
Πώς θα μπορούσε άλλωστε να είναι διαφορετικά όταν ακόμη και η πραγματοποίηση του συνεδρίου της ΓΣΕΕ μπορεί να γίνει μόνο με τη συνδρομή ΜΑΤ και Security.
Αν οι ιδεολογικές προσεγγίσεις των παρατάξεων είναι σε τεράστια απόσταση μεταξύ τους και δεν οδηγούν σε συγκλίσεις, τότε γιατί άραγε δε θα μπορούσε να υπάρξει διαχωρισμός και διαφορετικές τριτοβάθμιες οργανώσεις όπως γίνεται σε όλη την Ευρώπη;
Άρα αν το ζητούμενο είναι η νεκρανάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος, πρέπει εμείς οι εκφραστές του να ομολογήσουμε τα λάθη, τις παθογένειες, τις συγκαλύψεις σε αόρατα σωματεία και να χαράξουμε μία νέα πορεία από μηδενική βάση.
Αν κάποιοι πιστεύουν ότι εκπροσωπούν τους εργαζόμενους αποδεχόμενοι πχ. Ομοσπονδίες σφραγίδες όπως αυτή των Θυρωρών Αθήνας όπου εμφανίζονται να ψηφίζουν χιλιάδες μέλη, τότε το μόνο που θα πετύχουμε είναι με ψευδή στοιχεία να λαμβάνουμε μία κρατική χρηματοδότηση που οδηγεί στον εκμαυλισμό του συνδικαλιστικού κινήματος.
