Διαβάστε όλο το άρθρο των Financial Times με τίτλο: Η ΕΚΤ να αναλάβει τις “εκκαθαρίσεις“
”H ΕΕ έβαλε στόχο την λήξη του έτους για μια συμφωνία πάνω στο πλαίσιο της τραπεζικής ένωσης. Αυτή την εβδομάδα όμως, ο πανίσχυρος υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, εξέπληξε τους ομολόγους του δείχνοντας πιο άκαμπτη αντίσταση απ’όσο αναμενόταν –και μάλιστα μόλις μια εβδομάδα πριν την σύνοδο κορυφής από την οποία αναμενόταν μια συμφωνία.
Κάτι θα ξέρει ο κ. Σόιμπλε. Οπωσδήποτε αντιλαμβάνεται ότι ήταν ουσιώδες να δεσμευθούν τον περασμένο Ιούνιο οι Ευρωπαίοι ηγέτες ότι θα διαλύσουν τον θανάσιμο εναγκαλισμό τραπεζών και κρατών στην ευρωζώνη. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την καθιέρωση υπερεθνικών εξουσιών εποπτείας, εκκαθάρισης και ανακεφαλαιοποίησης.
Αλλά η επιτυχία της ΕΚΤ, στην μείωση των επιτοκίων των περιφερειακών ομολόγων με φραστικές παρεμβάσεις, φαίνεται ότι μείωσε τις πιέσεις να γίνει κάτι τέτοιο. Κι αυτό ισχύει όχι μόνο για τις ελλειμματικές χώρες αλλά και στις πλεονασματικές, όπως η Γερμανία.
Τα γερμανικά επιχειρήματα δεν είναι ανυπόστατα, αλλά είναι αδύναμα. Το Βερολίνο «γελάει» με την ιδέα ότι η ΕΚΤ θα μπορεί να εποπτεύει και τις 6.000 τράπεζες της ευρωζώνης. Αυτό είναι αποπροσανατολισμός. Ο μηχανισμός ενιαίας εποπτείας θα αφήνει την περισσότερη εποπτική δουλειά στις εθνικές αρχές, αλλά θα δίνει στην ΕΚΤ το δικαίωμα να μελετήσει οποιαδήποτε τράπεζα υποπτεύεται ότι μπορεί να προκαλέσει πρόβλημα. Κι αυτή μπορεί να είναι μια μικρή ή μια μεγάλη τράπεζα, όπως έδειξαν και η Ιρλανδία και η Ισπανία.
Μια δεύτερη γερμανική έγνοια είναι να ξεχωρίσουν οι λήψεις αποφάσεων για την νομισματική πολιτική στην ΕΚΤ από την μελλοντική εποπτική ευθύνη της. Αυτό αποδεικνύεται ότι είναι νομικά δύσκολο. Και δεν δείχνει και απαραίτητο. Δεν έχει ακόμη ειπωθεί, ποιού είδους μόλυνση μεταξύ των δύο ρυθμιστικών περιοχών θα μπορούσε να φοβάται κάποιος ότι θα ξεσπάσει. Η υποψία αυτή είναι μια τακτική κωλυσιεργίας.
Τα μέλη εκείνα της ευρωζώνης που θέλουν να μετέχουν σε μια τραπεζική ένωση, δεν έχουν πραγματικούς λόγους ανησυχίας. Αν η εποπτική εξουσία πρέπει να εδρεύει στο διοικητικό συμβούλιο της ΕΚΤ, θα υπόκεινται σε μια ρυθμιστική αρχή που δεν τους εκπροσωπεί. Αλλά η προφανής, αν όχι και ιδανική, λύση, είναι να ενταχθούν στην τραπεζική ένωση, μόνο όταν υιοθετήσουν το ευρώ. Κι αυτό δεν το λες καταστροφή.
Υπάρχει μια περίπτωση η Καγκελάριος της Γερμανίας Αγκέλα Μέρκελ, να δεχτεί έναν συμβιβασμό την επόμενη εβδομάδα και η τραπεζική ενοποίηση να συμφωνηθεί κάποια στιγμή, όπως όλες οι «αποφασιστικές λύσεις» της ευρωζώνης. Η διαμάχη για την εποπτεία παραμένει ατυχής: Αποσπά την προσοχή από την πιο σημαντική απόφαση για την εκκαθάριση.
Η εποπτεία δεν μπορεί να εντοπίσει κάθε κίνδυνο, αν και το «μάτι» της ΕΚΤ, λιγότερο τυφλωμένο από το εθνικό πολιτικό συμφέρον, θα βοηθήσει. Η εξουσία εκκαθάρισης μιας χρεοκοπημένης τράπεζας χρειάζεται, αλλά είναι δύσκολο να την δεχτούν τα κράτη. Η δουλειά για να επιτευχθεί συμβιβασμός σε αυτό το θέμα, δεν θα πρέπει να αποσπάται από άλλες «γκρίνιες».
Πηγή Euro2day
Διαβάστε επίσης :
