Είμαστε αυτές τις μέρες, αλλά θα είμαστε και τις επόμενες θεατές σε ένα θέατρο σκιών ή για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους βλέπουμε μία μονομαχία πάνω από το πτώμα της τρόικας.
Η τρόικα πέθανε. Δεν την εκτέλεσε ο Βαρουφάκης όπως του είπε στο αυτί την περασμένη Παρασκευή ο Ντάισελμπλουμ μετά τη συνέντευξη Τύπου.
Η τρόικα είναι νεκρή, κινδυνεύει να κακοφορμίσει και μόνο οι Γερμανοί δεν εννοούν να το καταλάβουν.
Αρχισε τον επιθανάτιο ρόγχο όταν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποφάνθηκε ότι δεν έχει την απαραίτητη νομιμοποίηση, που σημαίνει ότι για τους ευρωπαϊκούς θεσμούς νομικά είναι περίπου ανύπαρκτη.
Το δεύτερο μεγάλο πλήγμα της έδωσε ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ ο οποίος όταν έκανε προεκλογικό αγώνα για την προεδρία της Κομισιόν υποσχέθηκε ότι θα την καταργήσει.
Οι Γάλλοι διά στόματος Σαπέν είπαν πως θα μπορούσε να αλλάξει και να μετονομαστεί. Ο Μοσκοβισί θεωρεί ότι πρέπει να αντικατασταθεί με ένα άλλο όργανο εποπτείας με πιο χαλαρή παρακολούθηση της ελληνικής οικονομίας και κοινοβουλευτικό έλεγχο.
Αλλά το μεγαλύτερο ενδεχομένως και το τελειωτικό χτύπημα έδωσε ο Γενικός Εισαγγελέας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.
Όπως έλεγε στις 16 Ιανουαρίου ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ στους φοιτητές της σχολής Δημόσιας Διοίκησης της Γαλλίας « ο γενικός εισαγγελέας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου φαίνεται να θέλει να απαγορεύσει τη συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στην τρόικα, εάν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα καθορίζει τους όρους ενός προγράμματος προσαρμογής και ταυτοχρόνως συμμετέχει στην εφαρμογή του».
Που σημαίνει ότι η τρόικα μπορεί να διαλυθεί και από τα δικαστικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αφού δεν θα μπορεί να συμμετάσχει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Τι απομένει λοιπόν; Η Κομισιόν και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Η λύση θα μπορούσε να βρεθεί άμεσα αν η Γερμανία δεν φοβόταν ότι ο ελληνικός ¨ιός¨ θα εξαπλωθεί και σε άλλες χώρες της ευρωζώνης.
Αυτός είναι ο φόβος και αυτό είναι το μεγάλο εμπόδιο. Και τι θα συμβεί σε αυτή την περίπτωση; Η Γερμανία θα έχει απέναντί της ένα μπλοκ χωρών με κοινά συμφέροντα και δεν θα μπορεί να επιβάλει το γερμανικό ιμπέριουμ στην Ευρώπη.
Το δείχνει το τηλεφώνημα και η διαβεβαίωση του Ιταλού πρωθυπουργού Ρέντσι στη Μέρκελ ότι δεν θα ηγηθεί μίας τέτοιας κίνησης, το δείχνουν οι αντιδράσεις της Ισπανίας (πολύ λογική αφού η κυβέρνηση φοβάται νίκη των Podemos στις επόμενες εκλογές) και της Πορτογαλίας.
Το φανερώνει επίσης το δείπνο Μέρκελ, Ολάντ και Σουλτς στο Στρασβούργο, αλλά και οι αναφορές του Γάλλου υπουργού Οικονομικών Σαπέν για το γαλλογερμανικό άξονα. Εναν άξονα που η Μέρκελ κατάργησε ντε φάκτο και τον οποίο τώρα φαίνεται πως θέλει να επανασυστήσει κατά κάποιο τρόπο.
Γιατί φαίνεται να προτιμά μία Γαλλία έστω και ελαφρώς αναβαθμισμένη δίπλα της, παρά απέναντί της με τις δυνάμεις που αμφισβητούν τις πολιτικές της και προπαντός την ηγεμονία της.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163