Από το 2018 ο ΟΤΕ αποφάσισε να αναθέσει το έργο της φύλαξης τόσο των εγκαταστάσεων, όσο και των υποδομών σε εταιρείες security. Δικαίωμά του. Και έφτασε τον Μάϊο του 2019 το έργο της φύλαξης να γίνεται εξ’ ολοκλήρου από εξωτερικό συνεργάτη.
Τι έγινε όμως με τους φύλακες που απασχολούσε και απασχολεί; Υπήρχαν συνολικά 74 άτομα προσωπικό που εργάζονταν στην ασφάλεια του ΟΤΕ. Οι λεγόμενοι και φύλακες. Η εταιρεία, δημιούργησε ένα ειδικό πρόγραμμα κινήτρων και μάλιστα τους εξασφάλισε και την δυνατότητα να συνεχίσουν να κάνουν την ίδια δουλειά στον εξωτερικό συνεργάτη. Μάλιστα, από τους 74 φύλακες έχουν ανταποκριθεί στο πρόγραμμα αυτό 65 άτομα.
Οι υπόλοιποι εννέα; Εδώ είναι το θέμα. Οι εννέα φύλακες τις επόμενες ημέρες πρέπει να πάρουν αποφάσεις καθώς το πρόγραμμα κινήτρων λήγει στο τέλος του έτους καθώς τότε είναι η λύση της σύμβασης του προσωπικού ασφαλείας με την εταιρεία. Πόσο δύσκολη είναι η απόφαση; Τους προτείνονται αποζημιώσεις που δεν θα δει ο περισσότερος κόσμος σε όλη την ζωή του. Τους προσφέρεται νέα θέση εργασίας χωρίς να κοπιάσουν να την ψάξουν.
Και για να το κάνουμε λιανά. Ο ΟΤΕ τους δίνει: μισθούς 5 έως 8 ετών ανάλογα με την προϋπηρεσία, δηλαδή έως 110 μισθούς που μεταφράζονται σε έως πάνω από 200.000 ευρώ. Και για τους 9 εξασφαλίζεται θέση εργασίας ως φύλακες σε προμηθευτή υπηρεσιών ασφάλειας. Και εκείνοι αρνούνται. Δεν αποχωρούν ελπίζοντας λένε σε μια άλλη λύση που μεταφράζεται στο να μείνουν στην εταιρεία! Την εταιρεία που δεν έχει ανάλογες θέσεις πλέον στο προσωπικό της! Μαζί τους συναντήθηκε και ο ίδιος ο Πρόεδρος της εταιρείας εξηγώντας τις επιλογές, καθιστώντας απόλυτα σαφές ότι η κατάργηση του αντικειμένου ήταν στρατηγική απόφαση.
Έχουν μείνει λιγότερες από 20 μέρες για τους 9 φύλακες για να επιλέξουν αν θα ενταχθούν στο πρόγραμμα που τους εξασφαλίζει ένα μεγάλο οικονομικό πακέτο και μία θέση εργασίας ή αν θα αποχωρήσουν με τη νόμιμη αποζημίωση που θα είναι πολύ μικρότερη από όσα τους δίνει ο ΟΤΕ.
Αν και η απάντηση για οποιανδήποτε εργαζόμενο φαντάζει προφανής, για 9 φύλακες το δίλημμα παραμένει.
