Η κυβέρνηση έχει υποστεί μία στρατηγική ήττα αναφορικά με την πρώτη κατοικία και την προστασία της, ανεξάρτητα από την τελική έκβαση του θέματος. Η συζήτηση ξεκίνησε πολύ νωρίς με τις διαρροές για γενναία ρύθμιση που ούτε λίγο, ούτε πολύ θα προστάτευε τους πάντες. Όταν οι διοικήσεις των ελληνικών τραπεζών διαπίστωσαν το που πάει το πράγμα, σήκωσαν κεφάλι και είπαν στους κυβερνώντες ότι αν περάσει ως νόμος η σκέψη που έχουν στην κυβέρνηση, τότε είναι καλύτερα να παραδώσουν και τα κλειδιά των τραπεζών. Εν συνεχεία και μάλλον πολύ καθυστερημένα οι τραπεζίτες κάθισαν στο ίδιο τραπέζι με τους υπουργούς για την εξεύρεση λύσης. Μετά από τρεις και πλέον συναντήσεις βρέθηκε κοινά αποδεκτός τόπος.
Ωστόσο τα χέρια των Ελλήνων επικεφαλής των τραπεζών, μάλλον μπορεί να φτάσουν μέχρι ένα σημείο, για ευνόητους λόγους. Συμφώνησαν μεν με την κυβέρνηση, ωστόσο αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι το πλαίσιο αυτό για την πρώτη κατοικία τους ήταν και αρεστό.
Και η κυβέρνηση συνέχισε τα λάθη. Από την ώρα που με τον άλφα ή βήτα τρόπο, τα βρήκε με τους τραπεζίτες, θεώρησε το θέμα λήξαν. Λογάριαζε όμως χωρίς τον ξενοδόχο. Οι δανειστές και ειδικά ΕΚΤ και SSM θεώρησαν το σχέδιο casus belli και εν ολίγοις είπαν ότι αυτό το σχέδιο για την πρώτη κατοικία δεν περνάει σε καμία περίπτωση, έτσι όπως ήταν δομημένο. Η κυβέρνηση έκανε πίσω μεν, αλλά όταν κάτι χτίζεται πάνω σε λάθος φιλοσοφία, ότι και να κάνει κάποιος είναι εξαιρετικά δύσκολο να γίνει … γοητευτικό.
Από το Μέγαρο Μαξίμου διαρρέουν συνεχώς την είδηση ότι η συμφωνία είναι κοντά.
Και βέβαια ουδείς τους πιστεύει, αφού το ίδιο πράγμα έχει ειπωθεί πολλές φορές και δεν επαληθεύτηκε. Ωστόσο κάποια στιγμή θα πάθουμε ότι ο βοσκός με τον λύκο. Θα επέλθει συμφωνία και δεν θα το πιστεύει κανείς.
Η αλήθεια είναι πως πλέον και οι δύο πλευρές θέλουν συμφωνία και μάλιστα γρήγορη, χωρίς μονομερείς ενέργειες, ωστόσο αυτό έχει μία βασική προϋπόθεση: να κάνει πίσω η κυβέρνηση. Ήδη έχει αρχίσει να διαρρέει η κυβέρνηση ότι είναι έτοιμη να δεχθεί μεγάλο μέρος των απαιτήσεων των δανειστών. Και αυτό αργά ή γρήγορα θα συμβεί, πιθανότατα πριν το Eurogroup της 5ης Απριλίου ή για την ακρίβεια αυτό θέλει η κυβέρνηση.
Η εξέλιξη αυτή όμως έχει μπλοκάρει και μία ακόμη στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης που δεν είναι άλλη από την ρύθμιση χρεών προς Εφορία και Ταμεία. Όσο για την πρώτη κατοικία δεν υπάρχει συμφωνία, η ρύθμιση οφειλών, όχι μόνο δεν κλείνει, αλλά ούτε καν ανοίγει.
Όλοι θα θυμούνται τον πρωθυπουργό στην Βουλή κατά την συζήτηση για την ψήφο εμπιστοσύνης πριν από περίπου 2 μήνες, ότι η κυβέρνηση θα προωθήσει σημαντικές ρυθμίσεις το επόμενο χρονικό διάστημα που θα δώσουν ανάσα σε χιλιάδες πολίτες. Αυτό μέχρι στιγμής δεν έχει συμβεί και στην καλύτερη περίπτωση, όταν και εφόσον συμβεί θα χρειαστεί τουλάχιστον δύο μήνες για να τρέξει. Άρα νωρίτερα από τις αρχές Ιουνίου δεν προβλέπεται να υπάρξει κανένα απτό όφελος για τους πολίτες με κόκκινα δάνεια ή οφειλές σε εφορία και ταμεία, ακόμη και αν αύριο κατατεθούν και τα τρία νομοσχέδια.
Η κυβέρνηση απέτυχε μέχρι στιγμής σε δύο στρατηγικές της επιλογές. Απομένει να δούμε τι θα πράξει την επόμενη ημέρα, προκειμένου να μην γυρίσει μπούμερανγκ.
