Η βαθιά οικονομική κρίση, που βιώνει η χώρα έχει κι ένα άλλο οδυνηρό αποτέλεσμα, πέραν της διαφαινόμενης μείωσης του βιοτικού μας επιπέδου.
Κι αυτό προκύπτει από την πρωτοφανή απόφαση της Ε. Ε. να μας επιβάλει αυστηρή επιτήρηση. Σύμφωνα με την συνθήκη του Μάαστριχτ, το Συμβούλιο κι η Επιτροπή, στην ουσία οι κυβερνήσεις των ισχυρών κρατών της Ενωσης, έχουν τη δυνατότητα να επιβάλλουν μέτρα σε μια χώρα, στην συγκεκριμένη περίπτωση στην Ελλάδα, παρά τη θέληση της ακόμα για τον περιορισμό των ελλειμμάτων της και τη δημοσιονομική εξυγίανση της.
Γι’ αυτό πολλοί φοβούνται ότι παρά την σθεναρή αντίδραση της κυβέρνησης να καταργηθεί ο 14ος μισθός των δημοσίων υπαλλήλων, στις 16 Μαρτίου το ΕΚΟΦΙΝ μπορεί παρά τη βούληση μας να αποφασίσει περί του αντιθέτου και να λάβει πρωτοφανούς σκληρότητας μέτρα εις βάρος της Ελλάδας.
Αυτό, πέραν της πρακτικής συνέπειας, που αναλύσαμε, έχει και μια δεύτερη εξίσου αποτρόπαιη για την συνείδηση μας συνέπεια. Ότι περιορίζεται εμπράκτως η εθνική μας κυριαρχία, όπως έχει ήδη δηλώσει ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, προκαλώντας ευλόγως τις αντιδράσεις εκείνων των πολιτών, που βιώνουν την ταπείνωση και την ντροπή αυτών των εξελίξεων.
Πρέπει να καταλάβουμε. Ότι μια χώρα που χρωστά τεράστια ποσά και δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τον δανεισμό της δεν είναι ανεξάρτητη. Όπως δεν είναι ανεξάρτητο το νοικοκυριό, που έχει υποθηκεύσει ότι έχει και δεν έχει στις τράπεζες. Κι αυτό είναι μια εξέλιξη, που υποβαθμίζει ακόμα περισσότερο την εθνική μας αξιοπρέπεια και μας καθιστά ακόμα φτωχότερους. Όχι μόνον υλικά αλλά κι ηθικά.
Πολλοί συμπολίτες μας δείχνουν να ανησυχούν περισσότερο για το όνομα των Σκοπίων η για την κυριαρχία επί της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου, που ακόμα κι αν οι τούρκοι αποδέχονταν ότι είναι δική μας, στην πράξη δεν θα μπορούσαμε να την εκμεταλλευθούμε χωρίς την έμπρακτη συμπαράσταση της Αγκυρας. Κάποτε σε αυτή τη χώρα, της μεγάλης πλάνης και του αστήρικτου υπερεθνικισμού, πρέπει να αντιληφθούμε ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τα εθνικά μας συμφέροντα δεν προέρχεται ούτε από την Τουρκία ούτε από τα Σκόπια.
Αλλά από τη δική μας ανεπάρκεια που δεν μας επιτρέπει να είμαστε, όπως θα μπορούσαμε να είμαστε, οι πρωταγωνιστές των Βαλκανίων, η κυρίαρχη δύναμη της περιοχής. Κι η αδυναμία μας αυτή οφείλεται αποκλειστικά και μόνον στον συβαριτισμό μας. Μάθαμε να ζούμε και να καταναλώνουμε πλουσιοπάροχα με δανεικά λεφτά, φτιάχνοντας ένα τεράστιο, αδηφάγο, γραφειοκρατικό κι αναποτελεσματικό κράτος, που κατατρώει τις σάρκες μας αλλά και την όποια περηφάνεια μας έχει απομείνει.
Κι αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία και δεν αλλάξουμε έμπρακτα συμπεριφορά ασχολούμενοι με τη δημιουργία κι όχι με την κατανάλωση του πλούτου, που ούτως η άλλως δεν τον κερδίσαμε, όχι μόνον δεν θα είμαστε οι κυρίαρχοι αλλά θα γίνουμε οι ξεφτίλες των Βαλκανίων. Κι όπως λέγει κι ο εθνικός μας ποιητής: «Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις»…