Ο γνωστός Πολ Τόμσεν… ξαναχτυπά, για να κατηγορήσει τις ελληνικές κυβερνήσεις του 2012 και του 2015 ότι προτίμησαν τα πρωτογενή πλεονάσματα από τη «συνταγή» που πρότεινε το ΔΝΤ. Τι κι αν παραδέχεται, συγκρίνοντας την οικονομική κρίση στην Ελλάδα με το κραχ του ’29 στις ΗΠΑ, ότι το Ταμείο οφείλει εξηγήσεις; Για όλα τα υπόλοιπα, φταίνε μόνο οι άλλοι.
Το βράδυ της Δευτέρας (30.09.2019), ο Πολ Τόμσεν, επικεφαλής του ευρωπαϊκού γραφείου του ΔΝΤ, μίλησε στο London School of Economics για τα λάθη που οδήγησαν στον εκτροχιασμό του ελληνικού προγράμματος.
[read4more]
Η αρχική εκτίμηση του ΔΝΤ, είπε, ήταν πως το κατά κεφαλήν εισόδημα των Ελλήνων θα επέστρεφε στα προ κρίσης επίπεδα σε οχτώ χρόνια, όπως συνέβη στις ΗΠΑ την εποχή της Μεγάλης Ύφεσης. «Τα πράγματα εξελίχθηκαν πολύ χειρότερα. Σήμερα το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδας είναι ακόμα 22% χαμηλότερο από τα προ κρίσης επίπεδα, με προοπτικές επανόδου στα προ κρίσης επίπεδα το 2031-33. Συνεπώς, έχουμε πολλές εξηγήσεις να δώσουμε…» είπε ο Πολ Τόμσεν σύμφωνα με την Καθημερινή.
Ο επικεφαλής του ΔΝΤ στην Ευρώπη υποστήριξε ότι το Ταμείο από το 2012 ζητούσε χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα. Αλλά δεν… εισακούστηκε γιατί, όπως υποστήριξε, η τότε ελληνική κυβέρνηση ήθελε να… εντυπωσιάσει τους Ευρωπαίους και γι’ αυτό συμπαρατασσόταν με τη θέση τους υπέρ των υψηλότερων πλεονασμάτων «θέλοντας να τους εντυπωσιάσει με την αποφασιστικότητά της να αντιμετωπίσει το πρόβλημα».
Η κυβέρνηση του 2012 δεν είναι η μοναδική που… φταίει κατά τον Πολ Τόμσεν. Το ίδιο έγινε και το ’15, με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Κατηγόρησε και την τότε κυβέρνηση, πως εσκεμμένα (!) υπερέβαινε τους στόχους των πλεονασμάτων, για να μην εφαρμόσει όσα ζητούσε το ΔΝΤ για τις συντάξεις και τη φορολογία.
«Ο εκνευρισμός μας ήταν πολύ μεγαλύτερος πιο πρόσφατα, όταν η πρότασή μας για συνταξιοδοτικές και φορολογικές μεταρρυθμίσεις που θα δημιουργούσαν τον χώρο για φιλοαναπτυξιακές δαπάνες, παρουσιάστηκαν ως αίτημα για περισσότερη λιτότητα. Η κυβέρνηση μάλιστα υπερέβαινε εσκεμμένα τον στόχο του πλεονάσματος για να δείξει στους Ευρωπαίους ότι δεν χρειάζεται να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις που προτείναμε», είπε χαρακτηριστικά ο Τόμσεν.
Ο ίδιος χαρακτήρισε το μέγεθος της λιτότητας που περιελάμβανε το πρώτο πρόγραμμα «φιλόδοξο, ειδικά δεδομένου του ιστορικού της Ελλάδας στην εφαρμογή πολιτικών… αλλά ένα λιγότερο φιλόδοξο μονοπάτι θα απαιτούσε περισσότερη χρηματοδότηση», για την οποία «δεν υπήρχε καθόλου πολιτική στήριξη».
Σύμφωνα με τον Τόμσεν, το ΔΝΤ προβληματιζόταν από την περίοδο 2011-12 ότι οι περικοπές έπλητταν δυσανάλογα την ανάπτυξη και τη δυνατότητα του δημοσίου τομέα να παρέχει βασικές υπηρεσίες. Αντιστοίχως, συνέχισε, οι αυξήσεις ήδη υψηλών φορολογικών συντελεστών που επιβάλλονταν σε μια πολύ στενή φορολογική βάση «οδήγησαν σε δραματική επιδείνωση της φορολογικής συμμόρφωσης».
Κατά τον Πολ Τόμσεν, διαχρονικά, το «κλειδί» του προβλήματος διαχρονικά ήταν η απροθυμία επιβολής σημαντικών μειώσεων της δημόσιας δαπάνης για τις συντάξεις και διεύρυνσης της φορολογικής δαπάνης. «Η Ελλάδα εξακολουθεί να παρέχει συντάξεις εφάμιλλες με αυτές των εύπορων ευρωπαϊκών κρατών, χωρίς το ίδιο επίπεδο φορολόγησης της μεσαίας τάξης που επιβάλουν τα κράτη αυτά», τόνισε ο Τόμσεν.
Σε ερώτηση του καθηγητή του LSE, Κέβιν Φέδερστόουν, αν ήταν άδικο να κατηγορηθεί η Ελλάδα για μη ιδιοκτησία προγραμμάτων που ήταν τόσο απαιτητικά, ο Πολ Τόμσεν αναγνώρισε το ειδικό μέγεθος του ελληνικού προβλήματος. «Όταν το πρόγραμμα όμως γρήγορα γίνεται αντικείμενο πολιτικής διαμάχης, δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει που τα κατεστημένα συμφέροντα αντιστέκονται στις μεταρρυθμίσεις».
Παράλληλα, αρνήθηκε πως ο ίδιος ή η τρόικα είχαν ζητήσει την απόλυση 150.000 δημοσίων υπαλλήλων. Είχε ζητήσει, αλλά όχι τόσους. «Ο αριθμός ήταν θεαματικά χαμηλότερος και οι απολύσεις αυτές ούτως ή άλλως δεν έγιναν ποτέ», είπε.
