Δεν θέλει αυτός τη λιτότητα, λέει ο πονηρούλης, αλλά η κυβέρνηση που αποδέχθηκε υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα. Και δεν έχει πολύ άδικο γιατί τα πρωτογενή πλεονάσματα πετυχαίνονται μόνο με λιτότητα.
Αλλά, επειδή το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται, όπως λέγαμε εμείς οι μάντεις στην αρχαιότητα ή επειδή από την πολύ χαρά δεν μπορεί να κρυφτεί (όπως και η κυρία του γνωστού σόκιν ανέκδοτου), αμολάει τη γνωστή και αγαπημένη του συνταγή. Δεν το λέει βέβαια βάρβαρα, όπως μερικοί άλλοι. Οχι. Αυτός είναι εκλεπτυσμένος βόρειος με τρόπους, βλέπετε και δεν λέει να μειωθεί το αφορολόγητο και να πληρώσουν φόρο οι πλέον φτωχοί πολίτες, ούτε να περικοπούν και άλλο οι συντάξεις, αλλά χρησιμοποιεί επιστημονική ορολογία (εξάλλου ως σούπερ οικονομολόγος όπως απέδειξε τα προηγούμενα χρόνια, όταν μας έσωσε από την κρίση, δεν θα μπορούσε να κάνει και διαφορετικά) και ζητάει να διευρυνθεί η φορολογική βάση και να πάψει το συνταξιοδοτικό να είναι τόσο γενναιόδωρο.
Είδατε με πόσο εκλεπτυσμένο τρόπο ζητάει όχι απλώς λιτότητα, αλλά βάρβαρη αφαίμαξη των πιο φτωχών πολιτών, και ελάφρυνση των πλέον εύπορων, ο προστάτης μας από τη λιτότητα;
