Τεράστιες ελλείψεις σε εργατικά «χέρια», τεχνίτες, εξιδεικευμένες υπηρεσίες αλλά και στελέχη (μηχανικούς κ.α.) καταγράφονται στα εργοτάξια των μεγάλων ομίλων (ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, ΑΚΤΩΡ – Intrakat, ΜΕΤΚΑ, ΑΒΑΞ) του κατασκευαστικού κλάδου, που στην παρούσα φάση έχουν αναλάβει ή προωθούν έργα άνω των 16 δισ. ευρώ!
Παλιότερες πληροφορίες έκαναν λόγο για «εργατικό κενό» σχεδόν 200.000 – 250.000 ανθρώπων αν και μάλλον αυτά τα νούμερα σχετίζονται με τις γενικότερες ανάγκες και ελλείψεις σε προσωπικό διαφόρων κλάδων, με τις πιο μετριοπαθείς προσεγγίσεις τα αναφέρουν «τρύπα» περίπου 100.000 -150.000 εργαζόμενων, πολλοί εκ των οποίων μάλιστα θεωρούνται ως υψηλής εξειδίκευσης τεχνίτες. Ωστόσο, είναι προφανές πώς είτε γίνεται λόγος για πάνω από 250.000 εργατικά χέρια που λείπουν είτε για 150.000, το νούμερο είναι τεράστιο και καταδεικνύει ότι αποτελεί μείζον πρόβλημα, για το οποίο τα στελέχη του κατασκευαστικού κλάδου συνεχώς «χτυπούν καμπανάκι».
Πάντως, ήδη καταγράφονται κινήσεις από εταιρείες προκειμένου να ξεπεράσουν τους γραφειοκρατικούς «σκοπέλους» και να φέρουν τεχνίτες και εξιδεικευμένα στελέχη, από μηχανικούς και χειριστές μηχανημάτων, μέχρι ηλεκτροσυγκολλητές και εργοδηγούς, από χώρες της Ασίας ή της Βόρειας Αφρικής, στο πλαίσιο που αυτό είναι εφικτό.
Έτσι, οι περισσότερες εταιρείες έχουν αρχίσει να στρέφονται στην εύρεση ανθρώπων από τρίτες χώρες, αξιοποιώντας μάλιστα και σχετικές ηλεκτρονικές πλατφόρμες, που έχουν αρχίσει να λειτουργούν. Και υποχρεώνονται να το πράξουν καθώς παρά τις εκκλήσεις των εκπροσώπων του κατασκευαστικού κλάδου και τα όσα έχουν ακουστεί από πλευράς της κυβέρνησης για προώθηση σχετικών λύσεων και περί διακρατικών συμφωνιών, για την ώρα το πρόβλημα της εξεύρεσης εργατικού δυναμικού παραμένει έντονο. Χώρες όπως η Αίγυπτος, η Ινδία, το Μπαγκλαντές, οι Φιλιππίνες κ.α. θα μπορούσαν να αποτελέσουν «δεξαμενές» από τις οποίες οι εταιρείες του κατασκευαστικού κλάδου θα αντλήσουν εργατικά χέρια και στελέχη.
Μέσα από πλατφόρμες και γραφεία εύρεσης εργασίας ή με άλλους τρόπους, οι κατασκευαστικές μαζεύουν βιογραφικά και ψάχνουν προσωπικό, π.χ. βάση το νομοθετικό πλαίσιο που επιτρέπει την προσέλκυση εργαζομένων και από άλλες χώρες, είτε πρόκειται για εποχική απασχόληση (έως 9 μήνες), είτε για θέσεις 12μηνης διάρκειας με δυνατότητα ανανέωσης.
Βέβαια, αφενός το εγχείρημα δεν είναι εύκολο όσο δεν υπάρχει μια κεντρική λύση μέσω κυβερνητικής παρέμβασης (αν και απαιτείται συντονισμός πλήθους υπουργείων), αφετέρου πάντα θα προκύπτουν ζητήματα που καλούνται να διαχειριστούν οι τεχνικές εταιρείες, όπως του ύψους της αμοιβής τους, της διαμονής και της σίτισης των εργατών και των στελεχών αλλά και των οικογενειών τους, της προώθησής τους ενδεχομένως στην περιφέρεια της Ελλάδα όπου υπάρχουν εργοτάξια κ.α.