Εδώ και δυόμισι χρόνια, η τουρκική πολιτική ζωή κινείται γύρω από το ακρωνύμιο FETO, το οποίο η τουρκική κυβέρνηση και τα τουρκικά ΜΜΕ χρησιμοποιούν για να περιγράψουν την «τρομοκρατική οργάνωση» του Φετουλάχ Γκιουλέν.
Ο Γκιουλέν υπήρξε ένας χαρισματικός ιεροκήρυκας ενός μοντέρνου Ισλάμ, ο οποίος, ξεκινώντας από την ταραγμένη δεκαετία του 1970, έχτισε μια παγκόσμια αυτοκρατορία από ισλαμικά σχολεία και πολιτιστικά κέντρα. Ο Γκιουλέν εκμεταλλεύθηκε τη στροφή της Τουρκίας προς το Ισλάμ μετά το πραξικόπημα του 1980, την οποία ενίσχυσε η πρωθυπουργία του Τουργκούτ Οζάλ.
Το απόγειο της ισχύος του ήταν η πρώτη δεκαετία της διακυβέρνησης του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, καθώς το κίνημα του Γκιουλέν συμμάχησε με το AKP, το κόμμα του Ερντογάν, προκειμένου να διεισδύσουν από κοινού και να ελέγξουν τον κεμαλικό, μέχρι τότε, κρατικό μηχανισμό. Έτσι, ενορχήστρωσαν από κοινού τις στημένες δίκες, όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, όπως αυτή της Εργκενεκόν, εναντίον των κεμαλικών στρατηγών.
Η ρήξη επήλθε το 2013, όταν αστυνομικές, ανακριτικές και εισαγγελικές αρχές, ελεγχόμενες από τους Γκιουλενιστές, απήγγειλαν βαρύτατες κατηγορίες για διαφθορά εναντίον στελεχών της κυβέρνησης Ερντογάν. Ακολούθησε μια τριετής και λυσσαλέα μάχη για την επικράτηση του ενός ή του άλλου που κατέληξε στο αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου του 2016.
Σύμφωνα με τον Ερντογάν και την κυρίαρχη άποψη στην Τουρκία, πίσω από το πραξικόπημα κρύβεται ο Γκιουλέν. Και, επειδή ο Γκιουλέν ζει αυτο-εξόριστος στην Πενσυλβάνια των Ηνωμένων Πολιτειών, η πλειοψηφία των Τούρκων πιστεύει ότι ανάμιξη στο πραξικόπημα είχαν και οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες.
Σε κάθε περίπτωση, ο Ερντογάν χρησιμοποίησε το αποτυχημένο πραξικόπημα για να εκκαθαρίσει τον τουρκικό κρατικό μηχανισμό από κάθε, πραγματική ή φανταστική, εστία αντίστασης, απολύοντας και διώκοντας μαζικά κοσμικούς και ισλαμιστές, Κεμαλιστές και Γκιουλενιστές.
Έκτοτε, η τουρκική πολιτική ζωή τελεί σε κατάσταση μαζικής υστερίας. Πίσω από κάθε πρόβλημα της Τουρκίας, από την υποτίμηση της λίρας μέχρι την παραμικρή τρομοκρατική επίθεση, κρύβεται το FETO. Στο πλαίσιο αυτό, η υπόθεση των οκτώ Τούρκων αξιωματικών που διέφυγαν στην Ελλάδα έχει προσλάβει μυθικές διαστάσεις.
Ενώ για την Ελλάδα πρόκειται για μια κλασική περίπτωση αίτησης και χορήγησης ασύλου σε διωκόμενους πολίτες τρίτης χώρας που δεν μπορούν να τύχουν μιας δίκαιης δίκης, αν επιστρέψουν πίσω σε αυτήν, για την Τουρκία οι οκτώ είναι πρωτεργάτες της προσπάθειας ανατροπής της δημοκρατικά εκλεγμένης τουρκικής κυβέρνησης και η διαφυγή τους στην Ελλάδα αποδεικνύει τη διεθνή συνωμοσία, με εμπλοκή τόσο των Ηνωμένων Πολιτειών όσο και της Ευρώπης, εναντίον της Τουρκίας.
Σε κάθε περίπτωση, η απόφαση της Τουρκίας για επικήρυξή τους πλήττει το καλό κλίμα στις σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας που υποτίθεται ότι η επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στην Άγκυρα εξυπηρετεί.
