Ας ξεκινήσουμε με το γεγονός ότι τηλεκριτικός δεν είμαι και όσα θα διαβάσετε – αν αντέξετε – είναι η ματιά του σινεφίλ αλλά συνάμα και του ανθρώπου που έζησε από πρώτο χέρι τα γεγονότα του 2015 λόγω επαγγέλματος. Μπαίνοντας στην κατάμεστη αίθουσα του κινηματογράφου γνώριζα εκ των προτέρων ότι αυτό που θα δω δεν είναι μυθοπλασία αλλά σενάριο βασισμένο σε βιβλίο που περιγράφει πραγματικά γεγονότα.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Σε μια ταινία που αναφέρεται σε γεγονότα που έγιναν πριν από 4 – 5 χρόνια δεν γίνεται να ακούγεται από την αρχή έως το τέλος συρτάκι. Η Ελλάδα δεν είναι εκείνη του 1960, άντε του 1970 που τον πόνο του λαού τον χαρακτήριζαν οι πενιές του μπουζουκιού. Δεν γίνεται να προσπαθείς να δώσεις δραματικό τόνο σε μια ταινία με μπουζούκι και στην κορύφωση των γεγονότων να ακούγεται συρτάκι! Ο άνθρωπος που έγραψε την μουσική, ο ελληνογαλλικής καταγωγής και βραβευμένος με Όσκαρ Αλεξάντρ Ντεσπλά ήταν όχι απλά εκτός θέματος αλλά με την συγκεκριμένη μουσική υπόκρουση νόμιζε κανείς ότι θα δει τουριστικό αφιέρωμα της δεκαετίας του 80 για την Ελλάδα και όχι μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές στην σύγχρονη ιστορία.
Ας πάμε τώρα στο ψητό. Βγαίνοντας από την κινηματογραφική αίθουσα είχα την αίσθηση ότι κάποιος χρησιμοποίησε το όνομα του Κώστα Γαβρά και έκανε αυτή την ταινία. Ή ότι πρόκειται περί συνωνυμίας! Μπορεί ο Χρήστος Λούλης ως Βαρουφάκης να ήταν ιδιαίτερα πειστικός στον ρόλο του αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό.
Δεν θα μάθει κανείς πως ένας τόσο μεγάλος σκηνοθέτης όπως ο Κώστας Γαβράς αποφάσισε την περίφημη 17ωρη διαπραγμάτευση να την αναπαραστήσει σαν σκηνή από μιούζικαλ του αείμνηστου Γιάννη Δαλιανίδη με τους ηγέτες, με προεξάρχουσα τη Μέρκελ, να κάνουν χορευτικό υπό τους ήχους του μπουζουκιού με τον Αλέξανδρο Μπουρδούμη στον ρόλο του Αλέξη Τσίπρα ως Σταύρος Παράβας από «Το κοροϊδάκι της Πριγκιπέσας» να προσπαθεί να ξεφύγει.
Οι περιγραφές στα όσα έγιναν μέσα στο Eurogroup παρουσία του Γιάνη Βαρουφάκη δεν μπορεί κανείς να πει με βεβαιότητα ότι δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Μπορεί όντως να έγιναν και έτσι όπως τα περιγράφει ο Κώστας Γαβράς βασιζόμενος στο βιβλίο του Βαρουφάκη. Άλλωστε όπως έχει δηλώσει ο σκηνοθέτης άκουσε τις ηχογραφήσεις που έκανε ο Γιάνης Βαρουφάκης.
Ο «Άγιος Γιάνης Βαρουφάκης», ο εμφανιζόμενος ως σωτήρας της Ελλάδας κατά τον σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά αγγίζει τα όρια του γραφικού. Μόνος αυτός στην ταινία παλεύει με τα θηρία και όλοι γύρω του, ακόμα και ο πρωθυπουργός της χώρας αλλά και τα άλλα κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης εμφανίζονται σε ρόλους κομπάρσου. Ο Βαρουφάκης τους έχει για να του αγοράζουν τα μπουφάν, να κυνηγάνε το ταξί με την βαλίτσα του.
Καταλήγοντας, ο Κώστας Γαβράς επιχείρησε μέσα από τα μάτια ενός εκ των πρωταγωνιστών εκείνης της περιόδου του 2015 να περιγράψει όλα όσα έγιναν στις Βρυξέλλες και στην Αθήνα εκείνο το κρίσιμο εξάμηνο. Και ενώ είχε τα μέσα να το κάνει με τον τρόπο που μόνο εκείνος ξέρει, έκανε τα γεγονότα αυτά να φαντάζουν σαν να έγιναν σε μια άλλη εποχή, σε μια άλλη δεκαετία τόσο μακρινή όσο και το «Ζ». Σαν να χρησιμοποίησε τα ίδια μέσα που είχε στην διάθεσή του 30 και 40 και 50 χρόνια πριν. Ακόμα και τα πλάνα από τις αληθινές συγκεντρώσεις του 2015 είναι σαν να κατέβηκαν από το YouTube. Η προχειρότητα σε όλο της το μεγαλείο.
Ο Κώστας Γαβράς είναι και θα είναι για μένα ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης. Γι αυτό και νομίζω πως τέτοια ταινία δεν του άξιζε.
