Ικανοποιημένοι δηλώνουν στο Μαξίμου από την αναφορά του Εμανουέλ Μακρόν στο ΔΝΤ με τη φράση “δεν είναι ρόλος του ΔΝΤ να παρεμβαίνει σε ευρωπαϊκά θέματα”. Προσωπικά, όμως, μου προκάλεσε ανησυχία.
Γιατί αν δεν πρόκειται για μία έκφραση θέσης γενικόλογη, που συνδέεται και με τη μετατροπή του ESM σε Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο, αλλά συνδέεται με την τρίτη αξιολόγηση, τότε θα πρέπει να προκαλεί ανησυχία σε όλους, αφού φανερώνει την ανησυχία και τους φόβους ακόμα και του Γάλλου Προέδρου για τυχόν σκληρή στάση του ΔΝΤ.
Αν λάβουμε υπόψη ότι το ΔΝΤ έστειλε προειδοποιητικές βολές με διαρροές για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, στην οποία αντιτίθενται η ελληνική κυβέρνηση, η Τράπεζα της Ελλάδος, οι μέτοχοι των τραπεζών και οι Ελληνες τραπεζίτες, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η Κομισιόν, γίνεται αντιληπτό ότι το μπρα-ντε φερ θα είναι σκληρό, παρότι το ταμείο θα βρεθεί μόνο απέναντι σε όλους.
Αν, επίσης ληφθεί υπόψη ότι σε αντιστάθμισμα ζήτησε τον περιορισμό της προστασίας της πρώτης κατοικίας, που έχει δοθεί ως εγγύηση σε ¨κόκκινα¨ δάνεια, περιορισμό που δεν τον αντέχει η κυβέρνηση σε συνδυασμό με τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, που ξεκινούν και θα προκαλέσουν φαινόμενα τύπου Ισπανίας, η διαπραγμάτευση θα είναι σκληρή.
Προς αυτή την κατεύθυνση συνηγορούν και οι υποχωρήσεις και αλλαγές που έκανε την τελευταία στιγμή η Εφη Αχτσιόγλου στο εργασιακό νομοσχέδιο στη Βουλή.
Αν στα προαναφερόμενα συμπεριλάβουμε τις διαρροές για μείωση του αφορολόγητου ένα χρόνο νωρίτερα και μετάθεση για αργότερα των θετικών μέτρων, καθώς και τις θέσεις του ΔΝΤ για κρίσιμα εργασιακά θέματα, που θα μπουν στο τραπέζι της τρίτης αξιολόγησης, γίνεται αντιληπτό πως υπάρχει φόβος να παραταθεί η διαπραγμάτευση.
Αν συμβεί θα πρόκειται για πολύ μεγάλο πρόβλημα και απειλή για το ίδιο το πρόγραμμα, αφού η μεγάλη καθυστέρηση μπορεί να θέσει σε κίνδυνο όχι μόνο την σχετική οικονομική ηρεμία, τον ρυθμό ανάπτυξης που επιταχύνεται, αλλά ακόμα και τη δεύτερη έξοδο στις αγορές, ενδεχομένως και τα ίδια τα αποτελέσματα της δημοσιονομικής πολιτικής από τα οποία εξαρτώνται η απαλλαγή από τα μνημόνια και την επιτροπεία μετά τον Αύγουστο του 2018, που επιδιώκει η κυβέρνηση. Και το χειρότερο, θα φέρει πιο κοντά πρόσθετα μέτρα.
Αν, λοιπόν ο Μακρόν είχε κατά νου όλα σχεδόν τα προαναφερόμενα και έριξε προειδοποιητική βολή προς το ΔΝΤ, τότε υπάρχει λόγος μεγάλης ανησυχίας.
