Οι καλλιτέχνες έχουν το δικαίωμα να είναι μετριόφρονες και την υποχρέωση να είναι ματαιόδοξοι - Καρλ Κράους
Είναι καλός ηθοποιός τελικά ο Παπακαλιάτης; Τόνοι μελανιού χύθηκαν και πληκτρολόγια πήραν φωτιά το τελευταίο διάστημα, μετά την τοποθέτηση της Πόπης Διαμαντάκου για τις υποκριτικές ικανότητες του μαέστρου Χριστόφορου.
Άλλωστε όπως είχε πει και ο Κλιντ Ίστγουντ, οι απόψεις είναι σαν τις κ….ες. Όλοι έχουν από μία. Άρα ο καθένας δικαιούται να έχει την δικιά του. Η δική μου είναι πως σαν ηθοποιός υστερεί. Για τα υπόλοιπα του βγάζω το καπέλο. Ταλεντάρα.
Άλλο είναι όμως να έχεις ταλέντο και άλλο να νομίζεις ότι έχεις ταλέντο στον θαυμαστό κόσμο της showbiz.
Η μεγαλύτερη απάτη είναι να νομίζεις γενικότερα. Να νομίζεις ότι είσαι κάποιος, ο καλύτερος ηθοποιός ,η φωνάρα, η sex bomb του instagram, ότι έχεις το καλύτερο μαγαζί, την καλύτερη γκόμενα, την καλύτερη κυβέρνηση.
Την μεγαλύτερη ζημιά την κάνει η δημοσιότητα. Η υπερέκθεση. Και οποιοδήποτε μέσο προβάλει την ματαιόδοξη προσωπικότητα ανθρώπων που δεν έχουν τίποτα να σου πουν και που αν τους έβγαζες έξω θα τους βαριόσουν σε δευτερόλεπτα ή θα τους πέταγες γιαούρτια.
Ελάχιστοι έχουν το επίπεδο να επικεντρωθούν στο ταλέντο τους και να αγνοήσουν την δημοσιότητα ,νομίζοντας ότι μπορούν να τα κάνουν όλα καλά, επειδή η ματαιοδοξία τους υπερκαλύπτει την ικανότητά τους σε κάτι.
Το φαιδρό ελληνικό star system είναι ανάλογο με την προσωπικότητα πολλών από τους διάτοντες ή μη αστέρες του ελληνικού Χόλιγουντ.
Το ταλέντο τους πολλές φορές πάει περίπατο ,μπροστά στην αναγνωρισιμότητα για να πουλάνε μούρη στα μοδάτα κλαμπ και στα πρώτα τραπέζια των μπουζουκιών , προβάλλοντας το εγώ τους ως δόλωμα για ξανθά μοντέλα και τατουαζά τους επιβήτορες.
Η έκρηξη της ιδιωτικής τηλεόρασης στα τέλη των 80´ς, γέννησε χιλιάδες πρόσωπα που τα lifestyle περιοδικά και οι εκπρόσωποί τους τους έκαναν να αισθάνονται μικροί Θεοί. Έπαρση, αλαζονεία και ωραιοπάθεια τους έριξαν στο λάκκο της ματαιοδοξίας, όπου μερικοί δεν μπόρεσαν να βγουν ποτέ από εκεί μέσα πνίγοντας το οποιοδήποτε ταλέντο μπορεί να είχαν.
Νέοι ηθοποιοί, δημοσιογράφοι, τραγουδιστές και τηλεπερσόνες ανακήρυσσαν τον εαυτό τους σε Έλληνες Μάρλον Μπράντο, Όπρα, Μαντόνα και βάλε, σνομπάροντας οποιονδήποτε και οτιδήποτε ήταν αντίθετο στο πλουσιοπάροχο lifestyle που οι χρυσές εποχές τους τροφοδοτούσαν.
Επιλεκτική μνήμη, βεντετιλίκια και όλα τα άρρωστα απόνερα της δημοσιότητας τους έκαναν να αισθάνονται και να νομίζουν πως είναι σταρ ενός ανώτερου Θεού.
Τα χρόνια όμως και οι συνήθειες άλλαξαν και πολλοί από αυτούς μπήκαν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Παίρνοντας μαζί τους το οποιοδήποτε ταλέντο, την δόξα και την λόξα του παρελθόντος. Όσοι είχαν την ικανότητα και το ταλέντο εξακολουθούν να απασχολούν και να υπάρχουν ακόμα στο γυαλί, στο διαδίκτυο, στην δημιουργία.
Τους υπόλοιπους τους προσγείωσε η νέα τάξη πραγμάτων και επειδή νόμιζαν πως κάποιοι είναι και ότι η μπογιά τους θα κρατούσε ακόμα.
Τα δύσκολα χρόνια προσγείωσαν πολλούς παλιούς και νέους διεκδικητές του θρόνου της ματαιοδοξίας. Αποδεικνύοντας για άλλη μία φορά ότι η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο.
Είπαμε. Η νέα τάξη πραγμάτων και το ταλέντο ξεκαθάρισε σε μεγάλο ποσοστό το τοπίο και έβαλε ταφόπλακα στους ανθρώπους του νομίζω.
Η εκδίκηση του συστήματος ήταν τόσο ηχηρή που τα ψώνια και οι στρίγκλες έγιναν αρνάκια.
Η νέα εποχή του ανύπαρκτου ελληνικού star system δεν έχει νομίζω παρά μόνο μπορώ. Και αυτή είναι η μεγαλύτερη νίκη των ταλαντούχων Παπακαλιάτηδων απέναντι σε αυτούς που τόσα χρόνια υποστήριζαν την θεωρία του νομίζω.
Καλές γιορτές.
