Η ΕΡΤ και ο άνθρωποί της είχαν μια μεγάλη ευκαιρία και την έχασαν μέσα από τα χέρια τους. Η κυβέρνηση, η οποία καμώνεται ότι δεν υπάρχει κανένας έλεγχος στην ΕΡΤ, όπως το έκαναν και οι προηγούμενες, την μετέτρεψε και εκείνη σε γραφείο Τύπου κόμματος. Κάποιοι από κεκτημένη ταχύτητα, κάποιοι συνειδητά δεν υπηρετούν τον στόχο ενός δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού μέσου, αλλά φροντίζουν να μην ενοχλήσουν τους εκάστοτε κυβερνώντες. Οι εργαζόμενοί της για ακόμα μια φορά αγωνιούν. Αγωνιούν, γιατί ο κεντρικός πυρήνας των εργαζομένων και όχι εκείνοι που έρχονται και φεύγουν με την εκάστοτε κυβέρνηση, την “πονάει” και θέλει να είναι ένα “μαγαζί” ανταγωνιστικό και έγκυρο.
Όταν η ΕΡΤ ξανάνοιξε μετά το “μαύρο” είχε μια μεγάλη ευκαιρία να γίνει ένα σωστό δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό μέσο. Όμως, δεν άλλαξε τίποτα. Την διοικούν και πάλι εκείνοι που την διοικούσαν πριν κλείσει. Άνθρωποι κολλημένοι στο παρελθόν, χωρίς κατάρτιση, χωρίς γνώση του αντικειμένου. Άνθρωποι που της συμπεριφέρονται σαν να είναι τσιφλίκι τους. Που δεν λογοδοτούν σε κανέναν και αποφασίζουν και διατάζουν. Η ΕΡΤ και οι άνθρωποί της μπορούν να γίνουν δημιουργικοί. Μπορούν να παράξουν πολιτισμό, μπορούν να ενημερώσουν με επαγγελματισμό και ανταγωνιστικά προς τα ιδιωτικά μέσα. Το έχουν αποδείξει στο παρελθόν. Πολλές φορές. Και δεν μιλώ μόνο για την τηλεόραση αλλά και για το ραδιόφωνο.
Όμως, δεν τους αφήνουν. Και τώρα είναι ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά που μόνο καλό δεν κάνουν στην ίδια την ΕΡΤ. Γιατί, εκείνοι που θα δεχτούν τα πυρά δεν θα είναι ούτε οι μεν, ούτε οι δε. Θα είναι αυτοί που είναι στη μέση. Η ΕΡΤ με τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις της φτάνει σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Και πρέπει να συνεχίσει να φτάνει αλλά όχι με αυτό τον τρόπο. Οι λύσεις του “μαύρου” είναι λύσεις που παραπέμπουν σε άλλες εποχές και σε άλλα καθεστώτα.
