Η κυβέρνηση έδωσε πριν λίγες μέρες στη δημοσιότητα το νομοσχέδιο για τα Εργασιακά συνοδεύοντάς το με επιχειρηματολογία που το χαρακτηρίζει ως φιλεργατικό και προς το συμφέρον των εργαζομένων.
Ο υπουργός Εργασίας στις δημόσιες τοποθετήσεις του «έχει δώσει ρέστα» προσπαθώντας να πείσει ότι με το νέο νομοσχέδιο αντιμετωπίζεται το ζήτημα της μαύρης εργασίας, της εισφοροδιαφυγής, ότι ενισχύεται η διαπραγματευτική ισχύς των εργαζομένων, αφού πλέον δεν θα εξαρτώνται από έναν και μοναδικό εργοδότη, αλλά θα μπορούν να έχουν και δεύτερο, πως η δεύτερη δουλειά θα προσφέρει καλύτερες συντάξεις και πως η κυβέρνηση ρυθμίζει με κανόνες μια πραγματικότητα που ήδη υπάρχει.
Όσοι πιστεύουν ότι με τη δυνατότητα της 5ωρης εργασίας σε δεύτερο εργοδότη, πλέον του 8ωρου, θα λυθούν ή θα βελτιωθούν τα προβλήματά τους θα απογοητευθούν εξαρχής.
Το πρόβλημα της μαύρης ανασφάλιστης εργασίας δεν υφίστανται μόνο για τη δεύτερη και τρίτη δουλειά, που αναγκάζονται να κάνουν πολλοί εργαζόμενοι γιατί ο βασικός μισθός εξανεμίζεται στο πρώτο 15νθήμερο του μήνα, αφορά και όσους δουλεύουν σε έναν βασικό εργοδότη. Στην οικοδομή, αυτή την περίοδο που υπάρχει πάρα πολλή δουλειά και οι εργοδότες παραπονιούνται ότι λείπουν εργατικά χέρια, οι οικοδόμοι ασφαλίζονται κατά μέσο όρο με 15 ένσημα το μήνα, ενώ δουλεύουν όλες τις εργάσιμες μέρες και υπερωριακά. Κανένας έλεγχος δεν υπάρχει, με ευθύνη της κυβέρνησης και των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους (ΕΦΚΑ, ΣΕΠΕ). Επομένως, η μαύρη ανασφάλιστη εργασία θα συνεχίζει να υπάρχει και να διογκώνεται αφού οι εργοδότες δεν ελέγχονται και οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα της θέλησή τους, δουλεύουν μαύρα για να μπαλώσουν τρύπες.
Επιπλέον, αν κάποιος εργαζόμενος κάνει καταγγελία όλοι γνωρίζουν ότι το αποτέλεσμα είναι χρονοβόρο και πολλές φορές αρνητικό ως προς τις αποφάσεις που εκδίδουν οι αρμόδιες αρχές.
Ο κυβερνητικός ισχυρισμός της αντιμετώπισης της μαύρης εργασίας θα ήταν βάσιμος αν υπήρχαν οι προϋποθέσεις ελέγχου που δεν υπάρχουν και ούτε παίρνεται κάποιο μέτρο προς αυτή την κατεύθυνση. Αν υπήρχαν θα αντιμετωπιζόταν και σήμερα το πρόβλημα.
Η επιπλέον 5ωρη δουλειά σε δεύτερο εργοδότη, πέραν του 8ωρου, πέρα από το γεγονός ότι είναι μια ομολογία ότι ο μισθός δεν φτάνει για να καλυφθούν οι οικογενειακές ανάγκες, οδηγεί σε σταδιακή μείωση της αμοιβής. Σε καμία περίπτωση ο δεύτερος εργοδότης δεν πρόκειται να αμείβει τον εργαζόμενο περισσότερο από ότι αμείβεται στις ίδιες ώρες στη βασική του εργασία. Η αμοιβή θα έχει ως βάση τον κατώτερο θεσμοθετημένο μισθό και ημερομίσθιο. Οι 5 επιπλέον ώρες στη δεύτερη εργασία δεν θα έχουν καμία υπερωριακή προσαύξηση, όπως συμβαίνει σήμερα για την υπερωριακή απασχόληση. Στεγνό ημερομίσθιο θα παίρνουν οι εργαζόμενοι, που σημαίνει ότι μέσα στην ίδια μέρα θα δουλεύουν σε δύο δουλειές, με διαφορετική αμοιβή που πάντα θα τείνει προς τα κάτω. Δηλαδή, η συρρίκνωση της αμοιβής της εργασίας θα γίνει κανόνας που θα συμπαρασύρει το συνολικό μισθό προς τα κάτω, αφού και ο εργοδότης της βασικής δουλειάς θα αναζητά πιο φθηνούς εργαζόμενους για να ρίξει το κόστος και να είναι ανταγωνιστικός σε σχέση με τους άλλους εργοδότες
Η αμοιβή χωρίς προσαυξήσεις για την 5ωρη εργασία, εφόσον κι αν ασφαλιστεί, δεν μπορεί να αποδώσει άμεση και σημαντική βελτίωση στη σύνταξη. Για να υπάρξει κάποιο όφελος η εργασία αυτή πρέπει να υπάρχει σε βάθος χρόνου. Δηλαδή, ένας εργαζόμενος θα πρέπει να δουλεύει 13ωρο για χρόνια για να πάρει μια ουσιαστική βελτίωση στη σύνταξη και οι κυβερνήσεις, σημερινές και μελλοντικές, να μην κάνουν καμία νέα περικοπή που θα φέρει ανατροπές. Όμως η στρατηγική των κυβερνήσεων και η πολιτική που έχουν ακολουθήσει επιβεβαιώνει ότι όταν το αποφασίσουν θα επιχειρήσουν εκ νέου χτύπημα των συντάξεων, των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Αυτό που θα έχει μείνει στον εργαζόμενο θα είναι το σακάτεμα της υγείας του.
Το νομοσχέδιο προβλέπει την εργασία το Σάββατο για επιχειρήσεις συνεχούς λειτουργίας, αλλά και επιχειρήσεις που δεν λειτουργούν με αυτό τον τρόπο. Δηλαδή, κατάργηση του 5νθήμερου για όλους ή πιο σωστά δίνεται η δυνατότητα στους εργοδότες να κάνουν ό,τι θέλουν, αφαιρώντας το δεύτερο ρεπό την εβδομάδα των εργαζομένων. Διαχρονική απαίτηση της εργοδοσίας είναι η ευέλικτη εργασία, η αύξηση του χρόνου εργασίας με απελευθέρωση των όποιων περιορισμών στις υπερωρίες, η αμοιβή της εργασίας να συγκλίνει για όλους σε ένα κατώτερο βασικό, στεγνό μισθό, χωρίς επιδόματα, προσαυξήσεις.
Η σημερινή κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, υπηρετούν αυτές τις απαιτήσεις, νομοθετούν για τον ΣΕΒ, τους μεγαλοεπιχειρηματίες, τους τραπεζίτες. Το δικό μας συμφέρον το γνωρίζουμε πολύ καλά και η κυβέρνηση στέκεται απέναντί του. Το νομοσχέδιο αυτό της κυβέρνησης είναι αντεργατικό, συνέχεια των προηγούμενων αντεργατικών νόμων, που θα χειροτερεύσειτη ζωή των εργαζομένων, τους όρους δουλειάς και την υγεία τους.
Για αυτό η κυβέρνηση φροντίζει να συνοδευτεί με κατασταλτικά μέτρα, απειλές δικαστηρίων, δικαστικές ποινές και χρηματικά πρόστιμα για όσους αντιδράσουν, για όσους διεκδικούν το δίκιο τους, με αγώνες, με απεργίες. Φιλεργατικό νομοσχέδιο και καταστολή των αγώνων και του δικαιώματος της Απεργίας δεν πάνε μαζί.
Η ζωή και οι αγώνες των εργαζομένων δεν θα επιτρέψουν να γίνουμε σύγχρονοι σκλάβοι. Το αντεργατικό νομοσχέδιο δεν πρέπει να κατατεθεί για ψήφιση στη Βουλή. Πρέπει να αποσυρθεί άμεσα.
* Ο Γιάννης Τασιούλας είναι πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163