Κατά συνθήκη(ν) ψεύδη

Είμαι πριν απο χρόνια (όχι πολλά) σε μία επαρχιακή πόλη.

Καθόμαστε σε μια βεράντα παρέα με 4-5 άλλους και κουβεντιάζουμε… ο ένας επ’ ευκαιρία ενός θέμτοας ξαφνικά λέει:

-Μια σοφή θεία μου έλεγε: “τα κατα συνθήκη ψεύδη!”…

Ε, εντάξει….

Περνάει λίγη ώρα νάτονε πάλι:

-Όπως έλεγε η σοφή θεία μου: “ Τα κατα συνθήκη ψεύδη!” Ο θεός να αναπαύσει τη ψυχούλα της…σοφή γυναίκα.

Θεωρούσε φυσικά και τον ίδιο σοφό, αφού είχε πεφωτισθεί από τη σοφία της σοφής θείας…που προφανώς νόμιζε (και η θεία μάλλον) ότι το “κατα συνθήκη ψεύδη” ήταν copyright της.

Εχασα κάθε ενδιαφέρον να συζητησω μαζί του κάποιο σοβαρό θέμα.

Με πλήττουν οι άνθρωποι που θεωρούν το αυτονόητο, το γνωστό, το κλισέ σαν προσωοική τους παγκόσμια πρωτοτυπία.

Εχω συναντήσει δεκάδες τέτοιους στην επαγγελματική μου καριέρα… ειδικά στα meetings… είναι οι δολοφόνοι του καινούργιου…επειδή απλούστατα ειναι εντυπωσιασμένοι από την δική τους μουχλιασμένη …καινούργια ανακάλυψη.

Ο τύπος που ήταν σεληνιασμένος με την σοφία της θείας … δεν είχε μπει καν τόοοοσα χρόνια στον κοπο να ανοίξει μια εγκυκλοπαίδεια ή να μπεί στο google να δει αν έχει κλέψει κανείς το copyright της λεκτικής εφεύρεσης.

Ισως απο σεβασμό στη θεία…δεν ξέρω πάλι….

Οπως και ναχει θα τρίζουν τα κόκαλα του Γουσταύος Λε Μπον ( 1841-1931 , Γάλλος ψυχολόγος) κλασικό βιβλίο: “Τα κατά συνθήκην ψεύδη”)…και φυσικά δεν είναι ο μόνος που χρησιμοποιησε τον όρο.

Τι να του πω εγω;

Πείτε μου, τι να του πω και θα του το πω…

Τίποτα… ούτε καν ότι το “συνθήκη” θέλει στο τέλος και ενα “ν”γιατι είναι καθαρεύουσα…. δεν ζούσε βλέπετε πιά η σοφή θεία να με διαψεύσει… ή μήπως η θεία έλεγε και το “ν” ; Πιασ’ το αυγό και κούρευ’το…

Τον αφήνεις λοιπόν στον κόσμο του.

Δεν κάνεις σωστά, αλλά τον αφήνεις στον κόσμο του… γιατι αν και βλάκας, παίζει να καταλάβει ότι του λες με λίγα λόγια: “Βρε ζωον… αυτο που έλεγε η θεία σου, δεν το ανακάλυψε εκείνη, αλλά είναι κοινή έκφραση εδω και ποοοοοοοολλά χρόνια!” …

Δεν του το λες λοιπόν για να μην τον κάνεις εχθρό και γελάς απο μέσα σου μόνος που η σιωπή σου είναι ένα έμπρακτο κατασυνθήκην ψεύδος.

Κάποτε, όταν εργαζόμουν στην τηλεόραση, ήμουν αρχιστυντάκτης ενός δελτίου ειδήσεων. Το παρουσιάζε μια πολύ γλυκειά, καλή συνάδελφος και ευγενική κοπέλα… εντελώς αγραμματη όμως… δυστυχως απ’ αυτές τις αγραμματες που (το μισώ το ρήμα) θεωρούσαν ότι ήταν πολύ διαβασμένες…

Της γραφω λοιπόν μια μέρα τον πρόλογο της και έκπληκτος την ακούω από το control room να λέει live με στόμφο:

-εξ απαλων ονύχων…

(καθώς με αιφνιδίασε πρόσεξα και δεν πρόσεξα ότι το’πε κάπως παραξενα… δεν έδωσα όμως σημασία, καθώς είχα ψιλο-εκνευριστεί με την πρωτοβουλία της.)

Αφού τέλειωσε την πλησιάζω και τη ρωτάω:

-Πού το σκέφτηκες -κούκλα μου- το εξ απαλών ονύχων;

-Δυνατό ε; μου λέει και φεύγει κουνάμενη λυγάμενη.

Δεν έχει καμμία σημασία που το χρησιμοποιησε λαθεμένα υπονοώντας “επιδερμικά” (ενω σημαίνει εντελώς το αντίθετο)… το κάνουν τοσο πολλοί, και αφού το κάνουν πολλοί αλλάζει και η εννοια του…. αυτο σημαίνει ότι η γλώσσα προχωρά…εξελίσσεται. ‘Οπως εχασε π.χ. την πραγματική του εννοια η λέξη “αγαθός”… σήμερα αν σε πουν αγαθό σημαίνει αφελής…ειναι προσβλητικο….

Μπήκα στο στουντιο και μάζεψα τις σημειώσεις της….

Ας μην είμαι τόσο αυστηρός με τους ανθρώπους.

Το συγκεκριμένο -όπως είπαμε – δεν το΄κανε μόνο εκείνη, αλλά οι περισσότεροι.

Καινούργια ήταν (όχι πιτσιρίκα) που ήθελε να εντυπωσιάσει.

ΟΚ!Μην τρελλαθούμε κιόλας.

Το μάτι μου έπεσε σε 4 λέξεις που’χε γράψει με το χέρι της στο εκτυπωμένο κείμενο:

-Εξ απαλών των … Ηχων…

χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

Μπήκα στην αίθουσα συνταξης….

H συναδελφος μου κοιτούσε σε monitor το δελτίο που μόλις ειχε πει…

Ηταν εκστασιασμένη.

Ακουσε τον εαυτο της να λέει: εξ απαλών των ήχων!

Σηκωσε τα μάτια και με κοίταξε με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά!

-Δυνατό ε;!!!!

Σηκωσα το χέρι και της έκανα χαμογελώντας το σήμα της νίκης.

-Power!