Δεν έχω εκλογικό γραφείο. Αυτά είναι για τους επαγγελματίες της πολιτικής. Δικό μου «γραφείο» είναι οι δρόμοι και οι πλατείες. Τα φιλόξενα σπίτια όπου με περιμένουν ομάδες 20-30 ατόμων. Τα καφενεία και οι καφετέριες. Τα ΚΑΠΗ και οι λαϊκές αγορές. Οι γιορτές και τα υπέροχα πανηγύρια, που εδώ στα Δυτικά δίνουν στους ανθρώπους την εκτόνωση που χρειάζονται για να συνεχίσουν να αγωνίζονται.
Τους μιλάω λίγο, για να τους ακούσω περισσότερο. Τι περιμένουν από εμένα, εάν εκλεγώ βουλευτής την Κυριακή, τους ρωτάω να μου πούνε.
«ΜΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ», αυτό είναι το αίτημα των περισσότερων, ανεξάρτητα από την ηλικία τους. Μια δουλειά για τους ίδιους, τους συντρόφους τους, τα παιδιά τους. Όχι «ρουσφετολογικά», αλλά δίκαια. Με βάση τις γνώσεις και τις ικανότητές τους, την εμπειρία τους και την εργατικότητά τους.
«ΜΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ, για να κυνηγήσω τα όνειρά μου», μου λένε οι νέοι στα Δυτικά και διαβάζω στα μάτια τους την οργή και την απογοήτευση, γιατί η Ελλάδα τους στερεί το δικαίωμα να ζήσουν με αξιοπρέπεια και να δημιουργήσουν.
«ΜΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ, για να έχω ασφάλεια και να πληρώνομαι καλά και στην ώρα μου», μού λένε όσοι έχουν οικογένειες και μετά αναφέρονται στους υπέρογκους φόρους και τα χρέη που τους πνίγουν, στα χάλια των νοσοκομείων και των σχολείων, στους ανύπαρκτους παιδικούς σταθμούς, στην εγκληματικότητα που είναι πλέον ανεξέλεγκτη.
Δεν ξέρω εάν θα καταφέρω να μπω στη Βουλή και να εκπροσωπήσω τους πολίτες του Δυτικού τομέα. Ξέρω όμως σίγουρα τί «τους καίει». Ξέρω με ποιες αγωνίες ζουν, σε τι ελπίζουν, τι περιμένουν.
Κι αν μέχρι σήμερα αγωνιζόμουν γι αυτούς μέσα από τις αμέτρητες δημοσιογραφικές έρευνες που έχω κάνει στις γειτονιές τους, νιώθω ότι είμαι έτοιμος να κάνω το ίδιο, ακόμη πιο δυναμικά, από τα έδρανα του Ελληνικού κοινοβουλίου.
Για να σηκώσουν το κεφάλι αυτοί οι περήφανοι άνθρωποι, να αποκτήσουν το παρόν που δικαιούνται και το μέλλον που ονειρεύονται.
* Ο Κώστας Χαρδαβέλλας είναι υποψήφιος Δυτικού Τομέα της Αθήνας με το Κίνημα Αλλαγής
