Το ασφαλιστικό είναι αναμφίβολα μία κινούμενη και απασφαλισμένη βόμβα για την ελληνική οικονομία. Το γεγονός ότι αυτοί που έχουν κληθεί στο πρόσφατο παρελθόν να διαχειριστούν την κατάσταση στην πλειονότητά τους, ήταν ανίκανοι, άτολμοι και πολιτικοί παλαιάς κοπής, είναι αναμφίβολο. Εκείνο που προκαλεί εντύπωση όμως είναι ότι οργανισμοί όπως ο ΟΟΣΑ, προτείνουν την αύξηση των ορίων ηλικίας για να δοθεί λύση στο οξυμένο πρόβλημα.
Και απορεί κανείς, εάν αυτοί οι άνθρωποι, έχουν πάρει πτυχίο οικονομολόγου ή απλά έτυχε εκεί και λένε …. καμία … για να περάσει η ώρα. Γιατί δεν έχει καμία σχέση με την κοινή λογική να προτείνει κάποιος ως λύση στο πρόβλημα την αύξηση των ορίων ηλικίας. Και αυτό διότι, πόσο φυσιολογικό φαίνεται σε κάποιος ένας άνθρωπος ηλικίας 71 ετών να εργάζεται; Και αν αύριο πάλι η άσκηση δεν βγαίνει μπορεί τα όρια ηλικίας να πάνε στα 75 έτη και αν δεν βγαίνει στα 80 και ου το καθ εξής.
Είναι σίγουρο ότι αν αυξηθεί το όριο ηλικίας η δαπάνη θα μειωθεί. Όπως επίσης είναι σίγουρο ότι η δαπάνη θα μειωθεί εάν υπάρχουν … «μαζικές εκτελέσεις» συνταξιούχων. Πάλι η άσκηση θα βγαίνει.
Αλλά τελικά το ερώτημα είναι, πρέπει να περιμένουμε από κορυφαίους – δήθεν – οικονομολόγους να μας πουν αυτό που θα έλεγε και ένα παιδάκι 4ης Δημοτικού. Μήπως αυτοί οι πεφωτισμένοι οικονομολόγοι, να μας έλεγαν πως θα λύσουμε το ασφαλιστικό χωρίς μειώσεις συντάξεων και χωρίς αύξηση ορίων ηλικίας; Εκεί σας θέλω κύριοι. Βρείτε μία λύση. Αν όχι αφήστε τις τόσο απλοϊκές προσεγγίσεις τόσων σημαντικών ζητημάτων.
Ένα άλλο θέμα που προκαλεί εντύπωση, είναι η τόση χλιαρή, έως αδιάφορη υποδοχή από την κυβέρνηση, που κάποτε λοιδορούσε τον ΟΟΣΑ σε πιο ήσσονος σημασίας θέματα, των προτάσεων των … πεφωτισμένων.
Του Θανάση Παπαδή