Η ελληνική κοινωνία, όμως, λέει «φτάνει πιά!». Έχει αποκηρύξει την «κουλτούρα» της ανομίας, τις παράνομες και βίαιες ενέργειες που προέρχονται από οργανωμένους «αναρχικούς» ή άτομα του κοινού ποινικού δικαίου με πολιτική μεταμφίεση. Έχει κουραστεί από την πολυετή ύπαρξη ασύλων παρανομίας στις πόλεις και στα πανεπιστήμια. Και έχει διαγράψει όχι μόνο τους απολογητές της ανομίας, αλλά και εκείνους που συμφιλιώνονται με αυτήν είτε από φόβο, είτε για να προβάλουν την εντύπωση του «προοδευτικού».
Οι οργανωμένες παράνομες πράξεις στο αθηναϊκό κέντρο (και όχι μόνο), οι τρομοκρατικές ομάδες, το συστηματικό εμπόριο ναρκωτικών και η μεθοδευμένη βία δεν γίνονται αντιληπτά από τους Έλληνες ως «πολιτική» διαμαρτυρία, αλλά ως έγκλημα, ως απειλή για την ακεραιότητα και την περιουσία των πολιτών, ως απαξίωση των πανεπιστημιακών χώρων και απειλή της ακαδημαϊκής ελευθερίας μόρφωσης, έρευνας και γνώσης. Η αντιμετώπιση αυτής της παθογένειας, που τραυματίζει επί πολλά χρόνια τη χώρα, υπήρξε μία από τις βασικές υποσχέσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη και της παρούσας κυβέρνησης και ένας από τους –πολλούς- βασικούς λόγους της εκλογικής νίκης της Νέας Δημοκρατίας.
Η Κυβέρνηση κατάργησε το άσυλο της ανομίας και της παραβατικότητας. Στοίχημα των Πρυτανικών Αρχών θα πρέπει να είναι και ο έλεγχος της ασφάλειας των πανεπιστημιακών χώρων με χρήση κάρτας στους εισερχόμενους, ώστε η επέμβαση της αστυνομίας να μην είναι συχνά αναγκαία.
Δεν πρόκειται για ζήτημα που συνδέεται με τον διαχωρισμό κομμάτων και τις ετικέτες «Αριστερά» και «Δεξιά». Η αποκατάσταση της νομιμότητας αποτελεί κοινό αίτημα, αλλά και στοιχειώδη προϋπόθεση για να λειτουργεί η δημοκρατία, η ελευθερία της έκφρασης και των ιδεών. Και γι’ αυτόν τον λόγο είναι τουλάχιστον απαράδεκτο να εμφανίζονται βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης, του κόμματος που μέχρι προ μηνών κυβερνούσε τη χώρα, ως συμπαραστάτες της ανομίας, του «μπάχαλου» και των άδηλης ταυτότητας βίαιων ομάδων.
Ειδικά στους πανεπιστημιακούς χώρους γνώσης και έρευνας, όπου οι ομάδες αυτές ενσπείρουν την ανασφάλεια και τον φόβο, παρεμποδίζοντας το έργο καθηγητών και σπουδαστών, η αποκατάσταση της νόμιμης λειτουργίας των Α.Ε.Ι. δεν είναι μόνο όρος ελευθερίας, αλλά και ανάγκη για να διασφαλιστεί υψηλό επίπεδο σπουδών και, άρα, ανάλογο επίπεδο κύρους των πτυχίων. Πανεπιστήμια εν διαλύσει δεν αξιολογούνται θετικά στην αγορά εργασίας για τον απλό λόγο ότι δεν αξιολογούνται θετικά από τους ίδιους τους φοιτητές και διδάσκοντες. Πώς μπορεί να δηλώνει κάποιος ότι είναι αριστερός, άρα ενδιαφερόμενος για τα δικαιώματα των οικονομικά ασθενέστερων, και ταυτόχρονα να υπερασπίζεται εκείνους που καταστρέφουν τα δημόσια πανεπιστήμια, τα οποία αποτελούν τη μοναδική ευκαιρία ποιοτικής σπουδής και ανέλιξης για τα παιδιά των αδύναμων οικογενειών;
Η αποκατάσταση της νομιμότητας και η εξασφάλιση του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος της ασφάλειας και της παιδείας των πολιτών δεν έχουν κομματικό πρόσημο. Η Ελλάδα έχει από δεκαετίες ξεπεράσει τις εποχές των πιστοποιητικών κοινωνικών φρονημάτων και έχει αποδείξει τον σεβασμό της στις ατομικές ελευθερίες. Η εφαρμογή του νόμου δεν αποτελεί «καταπίεση», αλλά προϋπόθεση να γίνονται οι ελευθερίες αυτές σεβαστές στην πράξη και να προστατεύονται έναντι εκείνων που επιδιώκουν να τις περιστέλλουν εμποιώντας τον φόβο στους πολίτες και πλήττοντας τη δημοκρατία. Η ελληνική κοινωνία το έχει συνειδητοποιήσει και γι’ αυτό υποστηρίζει την προσπάθεια της κυβέρνησης και απαιτεί η προσπάθεια αυτή να είναι διαρκής, επίμονη και επιτυχημένη.
* Η Ιωάννα Καλαντζάκου- Τσατσαρώνη είναι δικηγόρος – τ. Αντιπρόεδρος Δ.Σ.Α -Υποψ. Βουλευτής Β1 Βορείου Τομέα Αθηνών (Ν.Δ.)
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163