“Είμαστε στόχος πυρών” δήλωσε ο αρχηγός της αστυνομίας του Σεντ Λούις προσθέτοντας ότι έπεσαν περισσότεροι από 150 πυροβολισμοί όσο εσύ κοιμόσουν ενώ η πόλη σταδιακά μπαίνει σε καθεστώς καραντίνας.
Η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας εξέδωσε προσωρινή απαγόρευση πτήσεων επάνω από την περιοχή ενώ η οργή μοιάζει να εξαπλώνεται με φρενήρεις ρυθμους στα γειτονικά προάστια. “Δεν υπάρχει δικαιοσύνη, δεν υπάρχει ειρήνη”, είναι ένα από τα συνθήματα των διαδηλωτών που επέστρεψαν στους δρόμους όπου το μονοπρακτο των φυλετικών διαταραχων έλαβε χώρα τον Αύγουστο. Οι έξι σφαίρες στον Μαικλ Μπράουν δεν είναι λόγος για να αποδοθεί δικαιοσύνη σε μια χώρα που ξαναζει τις στιγμές του ρατσισμού με πάθος. Όπως συμβαίνει εδώ και χρόνια ακόμη και εαν ο μαύρος Μπαράκ Ομπάμα είναι πλανητάρχης, ακόμη και εαν η Κου Κλουξ Κλαν θα έπρεπε να είναι μια υπόθεση του παρελθόντος. Την ώρα που η λάβα χύνεται στους δρόμους των ΗΠΑ, τη στιγμή που το Σιάτλ, η Νέα Υόρκη, το Σικάγο, η Βοστόνη, το Λος Αντζελες, η Φιλαδέλφεια, το Ντένβερ, το Οκλαντ και το Σολτ Λέικ Σίτι οχυρώνονται για αυτό που μοιάζει καταγίδα φυλετικού μίσους, τώρα που ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών απευθύνει έκκληση για ηρεμία και αυτοσυγκράτηση, η Κου Κλουξ Κλαν μοιάζει πιο επίκαιρη από ποτέ. Αυτή είναι μια σύντομη ιστορία της από τότε που την ίδρυσαν τρεις ρατσιστές του 19ου αίωνα στο σήμερα που είναι η προστασία της λευκών που φοβούνται το λάθος χρώμα γύρω τους.
Όταν οι Βόρειοι και οι Νότιοι σταμάτησαν την εμφύλια διαμάχη τους, ο πρόεδρος Αβραάμ Λίνκολν προσπάθησε να συμφιλιώσει το έθνος του. Θα έδινε δικαίωμα ψήφου σε όσους μαύρους είχαν υπηρετήσει την πατρίδα και μπορούσαν να γράφουν και να διαβάζουν. Στις 15 Απριλίου 1865 δολοφονείται ενώ ο μαύρος πληθυσμός έχει ήδη φτάσει στα 4/5 των νοτίων πολιτειών. Ο επόμενος πρόεδρος, Άντριου Τζόνσον, κάνει το λάθος και δίνει δικαίωμα ψήφου σε όλους κάνοντας από τη μία στιγμή στην άλλη τους λευκούς του Νότου από αφεντικά, δικαιολοφημένα υπόλογους στους “δούλους” τους.
Λίγους μήνες μόλις αργότερα, στις 24 Δεκεμβρίου του 1865, στο γραφείο του δικαστή Τόμας Τζόουνς, έξι ευκατάστατοι νεαροί “αθάνατοι” ιδρύουν τη μυστική οργάνωση Κύκλος. Στο απομακρυσμένο Πουλάσκι του Τενεσί αυτός ο Kuklos του μίσους που κυριολεκτεί αφού όντως δεν υπάρχει τελικά ούτε αρχή ούτε τέλος στην απάνθρωπη ιστορία του, ξεκινάει να μαζεύει τις στρατιές του -το Κλαν αποτελούσε απλά ένα μικρό φόρο τιμής στη σκωτσέζικη καταγωγή κάποιων αρχηγών της. «Διψάμε για ένα μόνο πράγμα, τη δυνατότητα να διασκεδάσουμε με κάποιο τρόπο» έγραψε ένας στα απομνημονεύματα του γιατί πίστευε ή ήθελε να πιστέψουν όλοι ότι επρόκειτο για μια λέσχη που θα έδινε κίνητρο να μη βαριούνται τόσο τη ζωή τους τα λευκά μέλη της.
Σκοπός: «Η άμυνα των λευκών κατά των απελευθερωθέντων νέγρων». Η “Αόρατη αυτοκρατορία” στήνεται σύμφωνα με τα πρότυπα των τεκτονικών στοών. Πρόεδρος ο Μεγάλος Κύκλωπας, αντιπρόεδρος ο Μεγάλος Μάγος, αξιωματούχοι ο Μεγάλος Τούρκος με τον Μεγάλο Φύλακα του Θησαυρού. Στις συνεδρίες που λάμβαναν χώρα σε σπηλιές όταν είχε πέσει η νύχτα, οι Ραβδούχοι ήταν οι βοηθοί των ισχυρών. Η λευκή κουκούλα με το κωνικό σχήμα και ένα ριχτό ράσο ήταν μια συνειδητή επιλογή αφού οι λευκοί ήθελαν να δείχνουν μεγαλόσωμοι και ισχυροί. Υπήρχε όρκος σιωοής για τις ταυτότητες των ανθρώπων κάτω από την κουκούλα και οι σφυρίχτρες έδιναν σύνθημα και παρασύνθημα για θηριωδίες.
Σε 14 μήνες και κάτι μετά την ίδρυση της, η ΚΚΚ έχει επιροή σε όλες τις νότιες πολιτείες. Αλλάζει την ιεραρχία της, ο αρχηγός ονομαζεται πλέον Μεγάλος Γόης, οι υπασπιστές Μεγάλος Δράκος, Τιτάνας, Κύκλωπας της Σπηλιάς, Μοναχός, Φύλακας και Τούρκος και ήδη το 1868 περίπου 600 χιλιάδες λευκοί αναπνέουν κάτω από την κουκούλα τους. Αν και στην αρχή της δράσης τους απλά τρόμαζαν σαν φαντάσματα τους μαύρους, γρήγορα οι ξυλοδαρμοοί, οι ακρωτηριασμοί, οι φόνοι και οι εμπρησμοί είναι στην ημερήσια διάταξη τους. Πλέον στο στόχατρο είναι και όσοι λευκοί δεν είναι ρατσιστές σαν τους ίδιους. Η κυβέρνηση κηρύσει πόλεμο εναντίον τους με ποινές φυάκισεις και βαριά πρόστιμα. Σταδιακά οι διώξεις αποδυναμωνουν τη Λευκή Φατρια και το 1872, η ΚΚΚ είναι -για ελάχιστα λίγο- παρελθόν με το μίσος των λευκών ενάντια στους μαύρους να γίνεται ακόμη πιο οργιώδες.
Το 1905 ο Τόμας Ντίξον εκδίδει το «The Clansman» εξαιρώντας τα ανδραγαθήματα των ηρώων της λευκής καθημερινότητας σε μία προσπάθεια επιτυχημένη να καθαρίσει το λευκό ράσο από τους λεκέδες αίματος. Το 1915, ο σκηνοθέτης Ντέιβιντ Γκρίφιθ μεταφέρει το Νέο Λευκό Πρότυπο Πολίτη στον κινηματογράφο με το βωβό «Η γέννηση ενός έθνους» και το 1919 η “Αόρατη Αυτοκρατορία” επανιδρύεται.
Πλέον η στρατολόγηση γίνεται με τη βοήθεια διαφημιστή αφού πρόκειται για «Εκλεκτό τάγμα για ανώτερους ανθρώπους». Ένα μέλος για να γίνει δεκτός στους κόλπους της κουκούλας έπρεπε να ονοματίσει όλους τους παρακάτω εχθρούς Του Εθνους. Μέθυσοι, πόρνες, Εβραίοι, νέγροι, ρωμαιοκαθολικοί, μεταναστες και συνδικαλιστές μπορούν να εκδιωχθούν θεμιτά. Αναμεσα στους δυο Πολέμους η ΚΚΚ αριθμεί 4 εκατομμύρια μέλη, φέρνει έσοδα με μαύρο εμπόριο στα μεγάλα κεφάλια της και ασκεί πολιτική επιρροή στις εκλογές του 1924 και 1928. Ασπάζεται τις ναζιστικές απόψεις για τη φυλετική καθαρότητα στα 30’ς, κρύβεται δειλά όπως κάθε ρατσιστάκι κατα τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου και επανεμφανίζεται με αντικομουνιστικά ιδεώδη στα χρόνια του ψυχρού πολέμου. Το δεύτερο προσωρινό τέλος ξεκινάει το 1944 για χρέη της οργάνωσης ύψους 685 χιλιάδων δολαρίων.
Στην πάροδο των χρόνων οι μαύροι δικαιώνονται συνταγματικά σε ισότιμα δικαιώματα και καθώς στις μεγάλες πολιτείες συστήνωνται γκέτο δίνοντας χόρο σε οργανώσεις ειρηνικές αλλά και βίαιες, η ΚΚΚ στην τρίτη της πλέον από το 1954 περίοδο της απειλεί Θεούς και Δαίμονες εξαιτίας του νόμου για την κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων, που προωθούνταν στα σχολεία. Ως υπουργός Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση του JFK, ο Ρόμπερτ Κένεντι επιβάλει την κατάργηση του διαχωρισμού στα πανεπιστήμια. Η δολοφονία του προέδρου στις 22 Νοεμβρίου 1963 βάζει τέλος στο δρόμο του διαλόγου και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ δεν μπορεί να σταματήσει με τα ειρηνικά του διαγγέλματα τις εξεγέρσεις στα γκέτο των πόλεων.
Τη χρονιά που απονεμεται στο μαυρο πάστορα το Νόμπελ Ειρήνης, το 1964 το Χάρλεμ, το Νιούαρκ, το Σικάγο και η Φιλαδέλφεια ξεσηκώνονται ενάντια στο ρατσισμό της λευκής εξουσίας και πνίγονται στο αίμα. Ακολυθεί ένα ταραγμένο Λος Άντζελες, το 1965, ένα οργισμένο Ντιτρόιτ, το 1967και δύο θάνατοι ορόσημο. 4 Απριλίου 1968, ο Μαρτιν Λουθερ Κινγκ πέφτει νεκρός στη Μέμφιδα. Δυο μήνες αργότερα, ο αντιρατσιστής και υποψήφιος για την προεδρία των ΗΠΑ Ρόμπερτ Κένεντι πέφτει νεκρός από σφαίρες.
Από τη δεκαετία του 60 μέχρι και τη δεκαετία των 90’ς όταν το Λος Άντζελες κάηκε με αφορμή την αθώωση τεσσάρων αστυνομικών που το 1991 σκότωσαν έναν μαύρο ή όταν το Πετερσρμπουργκ της Φλόριντα έζησε τη δική του οργή καθώς σαν να έχουμε 2014 ένας μαύρο πέφτει νεκρός από λευκό αστυνομικό που αθώωνεται στο δικαστήριο το μίσος στην Αμερική καλά κρατεί.
Σήμερα σημειώνονται τουλάχιστον σαράντα λιντσαρίσματα το χρόνο εναντίον Αφροαμερικανών αλλά ο αριθμός είναι πλασματικός. Πολλά ρατσιστικά εγκλήματα δεν καταγράφονται σε πολιτείες που επιτρέπουν σε μία από τις εκατο διαφορετικές οργανώσεις που ανήκουν στην ΚΚΚ να σπέρνουν το μίσος τους -με στολή ή χωρίς.
Υστερόγραφο: αυτές είναι κάποιες από τις δικές τους στιγμές καθημερινότητας όπως τις αποτύπωσε στο φακό ο Αμερικανός φωτορεπόρτερ Anthony Karen που προσπάθησε να δείξει ένα ανθρώπινο πρόσωπο αυτών που ξέρουν να ζουν και να κοιμούνται αναπνεόντας μίσος. “Όταν βάζουν φωτιά σε σταυρούς, θεωρούν πως διώχνουν το κακό και φέρνουν ελευθερία και αλήθεια στον κόσμο”, είπε στη Daily Mail. Στο Φέργκιουσον δεν τον πίστεψε κανείς.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163