«Η συμφωνία των Πρεσπών αποτελεί καταλύτη για τη συμπόρευση των προοδευτικών δυνάμεων στην Ελλάδα», αναφέρει μεταξύ άλλων στη συνέντευξή του στην «Αυγή» ο Αλέξης Τσίπρας. Αλλά τι να εννοεί ο πρωθυπουργός… πίσω από τις λέξεις;
Δεν χρειάζεται πολλή σκέψη: το άνοιγμα στον προοδευτικό χώρο, δηλαδή στην Κεντροαριστερά, δείχνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ελπίζει προεκλογικά σε ψήφους δεξιότερα και δη από τους κεντρώους κι από τη ΝΔ. Απευθύνεται αποκλειστικά στους ψηφοφόρους της Κεντροαριστεράς και του ευρύτερου χώρου, θέλοντας να τον «λεηλατήσει» και και’ αυτόν τον τρόπο ν’ αυξήσει όσο το δυνατόν περισσότερο τη συσπείρωσή του και να ελπίζει σε μια οριακή ή, τέλος πάντων, σε μια μικρή διαφορά από τη ΝΔ στις εκλογές. Προκειμένου ν’ ανασυνταχθεί, να μην περάσει εσωκομματικές αναταράξεις και ενδοσκοπήσεις και να διεκδικήσει την επάνοδό του στην εξουσία.
Η στόχευση Τσίπρα είναι σαφής κι απολύτως λογική και προσγειωμένη. Για να μπορέσει, ωστόσο, να την εφαρμόσει, αφενός απαξιώνει τη ΝΔ, ταυτίζοντάς την με ακροδεξιούς κύκλους. Αδικώντας κατάφωρα τον κόσμο κυρίως που τη στηρίζει κι όχι τόσο τα στελέχη της, αφού θα έπρεπε ν’ αναγνωρίσει ότι η στάση της απέναντι στη συμφωνία των Πρεσπών είναι ακριβώς αυτή που απέτρεψε ακραία στοιχεία από την επικίνδυνη ενίσχυσή τους.
Αφετέρου υποτιμά το Κίνημα Αλλαγής, για το οποίο απαιτεί κατ’ ουσίαν να συρθεί πίσω από τον ΣΥΡΙΖΑ και σχεδόν ταπεινωμένο να συνομολογήσει την ήττα του, όταν ο πρωθυπουργός ισχυρίζεται πως ρέπει προς τη ΝΔ και γι’ αυτό αφήνει κενό πολιτικό χώρο που σπεύδει να κατακτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Το «πληγωμένο θηρίο», όμως, είναι πάντα επικίνδυνο…
Μπορεί να το καταφέρει, άραγε; Τα δεδομένα μαρτυρούν πάντως ότι δεν δίστασε να διαλύσει με τους τακτικισμούς του και με αφορμή τις Πρέσπες δύο κόμματα, προκειμένου να συνεχίσει η Βουλή να δίνει εμπιστοσύνη στην κυβέρνησή του: το Ποτάμι και τους ΑΝΕΛ. Κι αν μεν με τον Πάνο Καμμένο το διαζύγιο μπορεί πράγματι να είναι εικονικό, αφού δύο εν ενεργεία βουλευτές των ΑΝΕΛ συνεχίζουν να στηρίζουν ενεργά την κυβέρνηση, η περίπτωση του Ποταμιού καταδεικνύει ότι όλα μπορούν να συμβούν στο σημείο που έχουμε φτάσει και μάλιστα σε χρόνο μηδέν.
Λιγότερο ή περισσότερο μακριά από τις εκλογές, ισχύει αυτό που λένε «ο θάνατός σου, η ζωή μου». Κι ο Τσίπρας δείχνει πως είναι σκληρός για να πεθάνει, αποκλειστικά για πάρτη του. Οι υπόλοιποι;