Το «άλλο» κλειδί της επιτυχίας

«Η πρώτη εντύπωση που δημιουργεί ένας ηγεμόνας είναι αυτή που δίνουν οι άνθρωποι που τον περιστοιχίζουν».

Νικολό Μακιαβέλι

Οι εκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ, το παρασκήνιο  και η επόμενη μέρα έχουν  καλυφθεί και από τον Νίκο και από το newsit.gr και  από το σύνολο των media και θα συνεχίσουν να απασχολούν όσο περνάει ο καιρός.Όπως και οι οποιεσδήποτε κινήσεις στην σκακιέρα.

Πέρα από τα γνωστά και προφανή για την επιτυχία ή μη, είτε μιας κυβέρνησης είτε μιας παράταξης που διεκδικεί την εξουσία μέσω ενός νέου εκλεγμένου προέδρου, θα είχε ενδιαφέρον ίσως να δούμε πέρα όλων των άλλων και ένα από τα συστατικά που στο πολιτικό τοπίο περνάει σε δεύτερη μοίρα, αλλά ίσως σε μερικές περιπτώσεις να είναι ένα από τα κλειδιά της επιτυχίας. 

Τρελαίνει ως γνωστόν η εξουσία. Το προεδριλίκι. Σε αποσυντονίζει. Σε αποπροσανατολίζει. Θρυμματίζει το dna σου. Δημιουργεί νέα όρια, νέες αντοχές και νέες συμπεριφορές, που ούτε φανταζόσουν ότι μπορεί να έχεις. Η κάθε είδους εξουσία σε συνδυασμό με το χρήμα που μπορεί να απόκτησες ή να κληρονόμησες, βγάζουν στην επιφάνεια αν είσαι πραγματικός ηγέτης ή γιαλαντζί.

Αν μπορείς να διαχειριστείς πρόσωπα και καταστάσεις έτσι ώστε να διατηρείς τον έλεγχο ή αν αφήνεις τους ανθρώπους που σε περιστοιχιζουν να σε πληροφορούν ή να σε παραπληροφορούν.

Αν μέσα στη μεγαλοσύνη σου δημιουργείς λανθασμένες κόκκινες γραμμές και δίνεις την ευκαιρία σε ικανούς και ανίκανους να λειτουργούν ως  φυλλάδια παραπληροφόρησης. Να νομίζεις ότι ελέγχεις, αλλά κατά βάθος να έχεις δώσει το δικαίωμα σε κάποιους να πλήττουν το κύρος σου ανεπανόρθωτα κι εσύ να νομίζεις πως είσαι ο τελευταίος αυτοκράτορας.

Ο ηγέτης, ο Πρόεδρος, το αφεντικό, ο πολιτικός αρχηγός,  ο διεκδικητής της εξουσίας είναι υπεύθυνος για τους ανθρώπους που βάζει δίπλα του. Είναι η εικόνα του και το βασικό εργαλείο για να μεταφέρει σωστά, χωρίς υπερβολές, απωθημένα και συμφεροντολογικά τερτίπια, όλα όσα αυτός δεν μπορεί ή δεν θέλει να περνάνε από τα χέρια του, άλλες φορές λόγω υπεροψίας και άλλες επειδή πραγματικά εμπιστεύεται τους ανθρώπους του ή πολύ απλά επειδή  δεν προλαβαίνει.

Λαχείο είναι οι άνθρωποι που τοποθετείς δίπλα σου. Ρώσικη ρουλέτα.Ή σε σώζουν ή σε στέλνουν στο χρονοντούλαπο  της ιστορίας μία ώρα αρχύτερα.
Είτε πρωθυπουργός είσαι, είτε πολιτικός αρχηγός, είτε επιχειρηματίας, είτε πρόεδρος στις τσιρλίντερς.
Άπειρες φορές κυβερνήσεις, κόμματα της αντιπολίτευσης, brand names επιχειρήσεων χάνουν τη μπάλα και αμαυρώνουν την εικόνα τους, επειδή δεν έχουν τον έλεγχο και αφήνουν τους κάθε είδους “έμπιστους”, μεγαλοστελέχη, υπουργούς, κομματικά “εργαλεία”, CEO, γραμματείς και φαρισαίους να κάνουν το δικό τους παιχνίδι και να παραπληροφορούν τον αρχηγό που τους εμπιστεύτηκε.
Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα. Όταν το ανακαλύπτεις όμως τις περισσότερες φορές ίσως να είναι αργά.Ένας ηγέτης πρέπει να έχει την ικανότητα να επιλέγει σωστά στελέχη και την οξυδέρκεια να τους ελέγχει, για να μην προδοθεί από τους χειρισμούς τους.
Όταν λέγεσαι Μητσοτάκης, Ανδρουλάκης, Φάμελλος, Λάτσης,  πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός στις επιλογές και να φιλτράρεις αυτά  που οι δικοί σου άνθρωποι σου λένε. Βασικές αρχές.Έτσι αποφεύγεις τις γκέλες και βάζεις ταφόπλακα στις προσωπικές φιλοδοξίες και τα απωθημένα των ανθρώπων σου που βασιλικότεροι του βασιλέως ροκανίζουν το image  και τις ικανότητές σου ως ηγέτη.
Η μαγκιά ενός leader επιχειρηματία π.χ  δεν είναι να κυκλοφορεί στην Κηφισίας με την Porsche φουσκώνοντας σαν παγόνι, ούτε να  ξεροσταλιάζει στον Οικονομόπουλο για λίγα  ψίχουλα ματαιοδοξίας, αλλά να διαχειρίζεται σωστά και να έρχεται σε επαφή με πρόσωπα που μπορούν να τον πάνε ένα βήμα παραπάνω, βάζοντας φρένο σε τυχόν αδέξιους χειρισμούς και τρικλοποδιές. Να ελέγχει, να έχει σωστή ενημέρωση και κυρίως να τα μαθαίνει όλα όπως πραγματικά είναι και όχι όπως οι άλλοι νομίζουν ότι πρέπει να  είναι. Μόνο τότε μπορεί να πάρει τις σωστές αποφάσεις,να καθοδηγήσει  και να αποδώσει έργο και δικαιοσύνη.
“Εμπιστέψου, αλλά επαλήθευσε” είχε πει ο Ρίγκαν. Το γιατί είναι αυτονόητο. Το πως, οφείλεις να το βρεις εσύ που κυβερνάς, εσύ που διεκδικείς την εξουσία, εσύ που διοικείς την αυτοκρατορία. Ανάλογα με τις ικανότητες, την εμπειρία και τα guts που έχεις ως ηγέτης. Το να αφήνεις αρκετά πράγματα σε άλλους, πολλές φορές είναι μαζί με την αλαζονεία η  μεγαλύτερη παγίδα για την εικόνα, το μέλλον και την επιτυχία μιας κυβέρνησης, μιας  αντιπολίτευσης που διεκδικεί την εξουσία, μιας πολλά υποσχόμενης επιχείρησης. Απατηλή λάμψη αισιοδοξίας. Αυτό το έχεις ή δεν το έχεις.

Αν το έχεις ξέρεις ποιους θα επιλέξεις και τι θα κάνεις. Αν δεν το έχεις κάνεις πάρτι στην πισίνα της έπαυλής σου και ταξίδια στο Γκστάαντ με τις συζύγους ή τις ερωμένες. Ζήσε και άσε τους άλλους να (σου) πεθάνουν, την κυβέρνηση, το κόμμα, την επιχείρηση.
Άλλωστε το βράδυ της μάχης είναι που φαίνεται ο καλός στρατηγός, σύμφωνα με τον Ναπολέοντα. Τα υπόλοιπα βράδια μπορείς να ανοίγεις Belvedere στους “αξιόπιστους” πληροφοριοδότες και τα στελέχη που εσύ επέλεξες και που ανάλογα τους χειρισμούς τους μπορεί να σε οδηγήσουν  κατευθείαν σε βατερλό. Η επιλογή και η ευθύνη ανήκει μόνο στους φωτισμένους ηγέτες και στους κάθε είδους διεκδικητές της εξουσίας. Και αυτό  στην πράξη και εκ του αποτελέσματος, θα φανεί και στην περίπτωση του νεοεκλεγέντος προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.