Για να είμαι ειλικρινής, αν και πολλά χρόνια στον ιδιωτικό τομέα, δεν είχα ιδέα ότι υπάγομαι σε κάποιον «ΚΑΔ». Γνώριζα πολλά άλλα ακρωνύμια, όπως το ΙΚΑ, το ΔΟΥ, το ΦΜΥ, το ΦΠΑ, το ΑΜΚΑ, και διάφορα άλλα. Πρόσφατα έμαθα και το ΕΦΚΑ. Αλλά αυτό το ΚΑΔ ομολογώ ότι δεν το ήξερα.
Να όμως που ήρθε η στιγμή να το μάθω!
Καθώς είμαι απομονωμένος «οίκαδε» και αποξενωμένος από τον έξω κόσμο, άκουσα στο ραδιόφωνο ένα πρωί μια ανακοίνωση περί μέτρων και διευκολύνσεων των επιχειρήσεων από το Υπουργείο Οικονομικών. Κάπου εκεί ανάμεσα στα άλλα πιο γνώριμα ακρωνύμια, τσαφ! πέφτει στο αυτί μου και αυτό ΚΑΔ. Στη συνέχεια, αφού κατάλαβα ότι κατά πάσα πιθανότητα πρέπει να έχω και εγώ κάποιο ΚΑΔ, άνοιξα τον υπολογιστή μου για να μάθω περί τίνος πρόκειται.
Σηκώνω αμέσως το τηλέφωνο και καλώ τον υπεύθυνο λογιστηρίου. Έγκλειστος και αυτός στο σπίτι του, άρχισε το τηλεφωνικό σεμινάριο περί «κωδικών» και τα τοιαύτα. Αλλά, αφού ολοκλήρωσε το «μάθημα», προχώρησε στην ουσία: «Πρέπει να δούμε αν ο δικός σας ΚΑΔ έχει επιλεχθεί από το Υπουργείο για να ενταχθείτε στα μέτρα διευκόλυνσης».
«Μάλιστα», απαντώ, διαπιστώνοντας ότι ως τυχερός «ιδιοκτήτης» κάποιου προνομιούχου ΚΑΔ, θα είχα μια σειρά από ελαφρύνσεις, απαλλαγές και αναστολές πληρωμών και λοιπών υποχρεώσεων. Με την υπόσχεση του λογιστή μου ότι θα επανέλθει δριμύτερος με στοιχεία, έκλεισα το τηλέφωνο και πήγα στο μπάνιο να πλύνω τα χέρια μου «σχολαστικά!», όπως έλεγε κάθε δέκα λεπτά το σχετικό διαφημιστικό στο ραδιόφωνο.
Αμέσως μετά, έπεσα με τα μούτρα στα στοιχεία που είχα στον υπολογιστή μου για τις τρέχουσες οικονομικές υποχρεώσεις μου. Συγκέντρωσα όλα τα στοιχεία, τα κατέγραψα και σε ένα χαρτί Α4 για να τα βλέπω μπροστά μου και να κάνω εύκολα σημειώσεις, μαρκάροντας με κόκκινο τα «επείγοντα» για να ξεχωρίζουν από τα λιγότερο επείγοντα.
Και περίμενα.
Πράγματι, μετά από λίγο, ο καλός λογιστής μου φρόντισε να με καλέσει και να μου ανακοινώσει δύο αριθμούς: τον πρωτεύοντα και τον δευτερεύοντα ΚΑΔ. Και μου είπε ότι, κατά πάσα πιθανότητα, αύριο θα ανακοινωθεί ποιοί ΚΑΔ θα μπουν στη λίστα του Υπουργείου, που αντιστοιχούν στις πλέον «πληττόμενες» επιχειρήσεις.
Κλείσαμε. Το άλλο πρωί, το πρώτο που είδα ήταν η περιβόητη «λίστα» των ΚΑΔ, την οποία δημοσίευσε το Υπουργείο. Πήρα τη λίστα από πάνω μέχρι κάτω, κρατώντας το χαρτάκι με τους δικούς μου ΚΑΔ, για να δω εάν έχω «κερδίσει». Όπως ακριβώς κάνουμε όταν αγοράζουμε «Λαϊκό» λαχείο και ψάχνουμε στην εφημερίδα τα αποτελέσματα της κλήρωσης.
Όμως, τζίφος! Ο δικός μου ΚΑΔ δεν ήταν πουθενά!
Απογοητεύθηκα, ομολογώ. Όχι επειδή δεν «κέρδισα» αλλά έτσι για το «γαμώτο» της υπόθεσης. Άλλωστε, ουδέποτε αγόρασα λαχείο στη ζωή μου και, συνεπώς, ουδέποτε κέρδισα κάτι. Όμως, εδώ ήταν κάτι άλλο! Είχα δύο ΚΑΔ να πάρει η ευχή. Δικούς μου, ολοδικούς μου στα χέρια μου!
Σαν να μην έφθασε αυτό, χτυπάει το τηλέφωνο και ένας φίλος μου είπε καταχαρούμενος: «Είμαστε μέσα εμείς! Θα πάρουμε λεφτά, δεν θα πληρώσουμε τίποτε τώρα, όλα θα πάνε για Σεπτέμβριο!»
Τρελλάθηκα, ζήλεψα, θύμωσα! Από αντίδραση, άρχισα να διαβάζω προσεκτικά τι ακριβώς ήταν αυτές οι «διευκολύνσεις» που ανακοίνωσε το Υπουργείο για τις επιχειρήσεις. Τις «πληττόμενες» όχι όλες.
Σκέφθηκα ότι, προφανώς, εάν εγώ δεν είμαι πληττόμενος κατά το Υπουργείο, πρέπει να είμαι μια «υγιής» περίπτωση. Ξανακοίταξα τα χαρτιά με τις σημειώσεις μου. Σχολαστικά, αυτή τη φορά. Ταμείο, εισπράξεις, πληρωμές, μισθοί, προμηθευτές, τράπεζες, φόροι, κλπ κλπ. Έκανα σούμες από δω, σούμες από κει. Τα νούμερα χορεύαν τρελλά μπροστά στα μάτια μου.
Κατέληξα ότι μάλλον μπορώ να τα βγάλω πέρα. Τουλάχιστον αυτό το μήνα. Αλλά για τον επόμενο, Κύριος οίδε! Με την κατάσταση που επικρατεί, είναι άγνωστο πώς θα λειτουργήσει η αγορά στο μέλλον. Όλοι λένε ότι η οικονομία θα πάθει μεγάλο στραπάτσο από την παγκόσμια επιδημία.
Προσπάθησα να ηρεμήσω και να βάλω τις σκέψεις σε τάξη. Για να σωθεί η οικονομία, πρέπει πρώτα να βρεθεί το εμβόλιο που θα σώσει την υγεία μας από τον «κινέζικο» ιό. Εν τω μεταξύ όμως, πολύ πιο γρήγορα από τους «επιστήμονες» που ψάχνουν να βρουν εμβόλιο για τον ιό, το Υπουργείο βρήκε στα γρήγορα το δικό του εμβόλιο: το «εμβόλιο ΚΑΔ». Όχι για να σώσει ζωές, αλλά για να σώσει μερικά «κακά» ΚΑΔ. Ήτοι, όσες επιχειρήσεις ανήκουν στις «ευπαθείς ομάδες» και πρέπει επειγόντως να μπουν στις ΜΕΘ της ελεύθερης αγοράς.
Άρχισα να κάνω «φιλοσοφικές» σκέψεις. Ας είμαστε καλά είπα και μετά βλέπουμε τι θα κάνουμε με τις δουλειές και τα τοιαύτα. Και με αυτή τη «φτιαχτή» αισιόδοξη σκέψη, έκλεισα τη μέρα μου ξεχνώντας τις πληττόμενες ΚΑΔ. Έτσι κι αλλιώς, εμένα μου είπαν ότι δεν είμαι πληττόμενος. Άρα έτσι θα είναι. Κάτι παραπάνω ξέρουν αυτοί από εμένα!
Ξημερώνοντας την άλλη μέρα, έβαλα ραδιόφωνο. «Πάνω από 250,000 πληττόμενες επιχειρήσεις με συγκεκριμένα ΚΑΔ έχουν υποβάλει τα στοιχεία τους για να υπαχθούν στα μέτρα διευκόλυνσης του Υπουργείου». Και: «αναμένεται ότι ο αριθμός αυτός θα αυξηθεί στις 600,000 και πλέον στις προσεχείς ημέρες». Και: «το Υπουργείο σκέπτεται να εντάξει στα μέτρα σχεδόν όλα τα ΚΑΔ και όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες». Και «μάλλον θα εξαιρεθούν τα Σούπερ Μάρκετ και τα φαρμακεία».
Επειδή εγώ δεν είμαι ούτε Σούπερ Μάρκετ ούτε φαρμακείο, κατάλαβα ότι όπου νάναι θα μπω κι εγώ στο «παιχνίδι» της διάσωσης των επιχειρήσεων. Χαμογέλασα. Να που, τελικά, τα κατάφερα κι εγώ!
Όμως, λίγο πιο μετά, έκανα και μια άλλη σκέψη. Αναρωτήθηκα: Αν όλες οι επιχειρήσεις της χώρας κρέμονταν από μια κλωστή, τι στο καλό κανονικότητα και τι ανάπτυξη μας έλεγαν όλοι ότι ζούμε; Εάν για ένα μήνα, ή δύο ή και τρείς ακόμη, οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να σηκώσουν μια κρίση, αυτό θα πει ότι η οικονομία μας βρίσκεται πολύ μακριά από την «κανονικότητα».
Όσο για το «εμβόλιο ΚΑΔ» του Υπουργείου, αυτό ούτε ασπιρίνη δεν είναι για τις επιχειρήσεις και, ακόμη περισσότερο, για την οικονομία μας.
Ας ελπίσουμε ότι οι «επιστήμονες» θα βρουν ένα καλύτερο εμβόλιο για τον κορωνοϊό.
Και σύντομα.